یادبود علامه حسن‌زاده آملی صوری نباشد

به گزارش  ایکنا، آیت‌الله حسن رمضانی خراسانی استاد فلسفه حوزه علمیه قم  و از شاگردان آیت‌الله حسن‌زاده آملی شامگاه سه‌شنبه در آیین بزرگداشت علامه حسن‌زاده آملی که از سوی ستاد ارتحال ایشان در مسجد مقدس جمکران برگزار شد، اظهار کرد: امیدواریم مجالس یادبود و تکریم فقط به مراسم صوری خلاصه نشود، بلکه ما هم بتوانیم دستمان را به دامان این انسان‌های خودساخته و پاک بزنیم و از این خراب‌آباد طبیعت با آبرویی نورانی و چهره‌ای ملکوتی رخت بر بندیم. امیدواریم رفتار و آثار و گفتار و آثار آن بزرگوار را مدنظر داشته باشیم و ما هم در این قافله نور گام بزنیم و به همان مقصدی دست بیابیم که آن بزرگوار دست یافت.

استاد حوزه علمیه قم افزود: خواص با علامه حسن‌زاده آملی آشنایی داشتند، اما توده‌های مردم آن شناختی که باید از آن عزیز سفر کرده داشته باشند، کمتر دارند. در هفته‌ای که گذشت انسانی را از دست داده‎‌ایم که در هر قرنی شاید بتوان یک نفر را مانند او سراغ داشت.

آیت‌الله رمضانی خراسانی افزود: در پیام جامع و جالب مقام معظم رهبری حقیقت این انسان سفر کرده به ثمر رسیده‌ واصل، منعکس شده بود. ایشان عنوان ذوالفنون را برای هر کسی به کار نمی‌گیرند، برای انسان عالمی که علم او محدود به یک محدوده خاص نمی‌شود به کار می‌گیرند. قبل از ایشان استاد بزرگوارشان آیت‌الله شعرانی، فقه، اصول، تفسیر، ریاضیات، نجوم، طب و سایر فنون علمی را در خود جمع کرده بود و علامه حسن‌زاده آملی وارث این شخصیت بود و پس از آن بزرگوار ایشان بود که عنوان ذوالفنون را به خود اختصاص داد.

وی افزود: ایشان در میان شعب علوم، به علوم متعارف حوزوی بسنده نکرد. آیت‌الله صالحی مازندرانی می‌فرمودند؛ «هر وقت به استاد حسن‌زاده آملی نگاه می‌کنم یاد شیخ بهایی می‌افتم». شیخ بهایی تمام علوم زمان خود را در خودش جمع کرده بود و حضرت استاد علامه حسن‌زاده آملی هم از این امتیاز برخوردار بودند.

استاد فلسفه حوزه علمیه قم ادامه داد: می‌توان مقوم وجودی ایشان و فصل اخیر این شخصیت را عرفان معرفی کرد. او ریاضیدان عارف، فقیه عارف و فیلسوف عارف بود و عرفان تمام شعب علوم او را تحت شعاع قرار داده بود. انسان وقتی به این مرد بزرگ نگاه می‌کرد، بنا به فرمایش حضرت عیسی(ع) روئیت‌اش ما را به یاد خدا می‌انداخت. سخن و منطقش بر علم ما می‌افزود و عملش ما را از دنیا و دنیازدگی نجات می‌بخشید.

آیت‌الله رمضانی بیان کرد: از حضرت عیسی(ع) پرسیدند با چه کسی رابطه داشته باشیم، حضرت فرمود؛ با کسی که نگاه به او شما را به یاد خدا می‌اندازد، منطق او به علم شما بیفزاید و عمل او شما را از دنیا و دنیازدگی نجات بخشد. حضرت استاد علامه حسن‌زاده آملی این گونه بوده است.

وی تصریح کرد: سخن او خالی از نکته‌های عالمانه و دقت‌های علمی نبود، حتی شوخی‌های ایشان این وجه را داشت. منطق، سخن و نطق او بر علم ما می‌افزود. جلوه‌ای از جلوه‌های خدا و نوری از انوار خدا در این شخص بزرگ جلوه یافته بود که نگاه و توجه به ایشان انسان را متوجه خدا می‌کرد. همواره سخن از خدا، ملکوت و سیر و سلوک الی‌الله می‌گفت. عمل او ما را ترغیب به آخرت می‌کرد. دنیا محل گذر است و به هیچ کسی وفا نکرده و نخواهد کرد. هیچ کسی در این دنیا نمانده و نمی‌ماند. خوشا به حال کسی که از این نشئه با باری سبک و قلبی مطمئن و آسوده رخت به دیار باقی می‌کشاند و با حق و تجلّیات او مواجه می‌شود.

استاد حوزه علمیه قم بیان کرد: علامه حسن‌زاده زاده آملی اهل این دنیا نبود، اهل‌الله بود و به سوی او پرکشید و از منظومه علوم و معارف، خورشیدی غروب کرد و در نشئه آخرت طلوع کرد. غروب او در این نشئه مستلزم طلوع او در آن نشئه بود. ما عزادار شدیم. عزیزی را که جایگزین ندارد از دست داده‌ایم، اما ملکوتیان انسانی را در بر گرفته‌اند که خداآشنا، خدامحور و خداجو بود.