به گزارش ایکنا، متن اطلاعیه دفتر این مرجع عالیقدر شیعه به شرح ذیل است:
بسمالله الرحمن الرحیم
الذین تتوفیهم الملائکه طیبین یقولون سلام علیکم ادخلوا الجنه بما کنتم تعملون.
ساعاتی قبل قلب تپنده مرجعی بیدار و مدافع غیور حریم اهل بیت عصمت و طهارت، علیهم السلام، و زبان گویای دفاع ازحق واحکام الهی و خادم دلباخته آستان ملائک پاسبان حضرت ولی الله الاعظم، ارواح العالمین له الفداء، زعیم حوزه هایعلمیه، حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی، قدس سره الشریف، از حرکت باز ایستاد و روح بلند و بی قرارش کهمشتاق لقای پروردگار بود، کالبد تن را شکست و به ملکوت اعلی پیوست.
کارنامه پرافتخار این مرجع عالیقدر، مشحون از نُصح و خیرخواهی برای کیان اسلام و تشیّع و دلسوزی برای همه بندگانخدا بود.
ضمن عرض تسلیت این ضایعه جبران ناپذیر به پیشگاه مقدس مولا و محبوبش،حضرت بقيت الله الاعظم، عجل الله تعالیفرجه الشریف،و حوزه های مبارکه علمیه و مردم شریف ایران و دوستداران مرجعیت در همه نقاط جهان، به اطلاع میرساندمراسم تشییع و تدفین پیکر مطهر ایشان،متعاقبا اعلام خواهد گردید.
دفتر حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی رضوان الله علیه
حضرت آيتالله العظمي آقای حاج شيخ لطفالله صافی، فقيه، اسلامشناس و انديشمند بزرگ معاصر، در سال ۱۳۳۷ قمری در شهر گلپايگان، قدم به صحنه هستی نهاد.
پدر او عالم عارف، مرحوم آيتالله آخوند ملا محمدجواد صافی (متولد ۱۲۸۷ ق) بود كه علاوه بر تخصّص، تحقيق، تأليف و تدريس در گرايشهای مختلف علوم اسلامی مانند فقه، اصول، كلام، اخلاق، حديث و…، در زمينه هنرهای ارزشمندی چون شعر و خوشنويسی نيز سرآمد بود. زهد، تقوا، عشق به ولايت و فضيلتهای علمی اخلاقی آن بزرگمرد، از يك سو و مواضع قدرتمندانه او در سنگر امر به معروف و نهی از منكر و جبههگيریهای صريحش در برابر افكار انحرافی، غيرمتديّنان، ظالمان و جابران آن روزگار از سويی ديگر، هر قدر كه مردم گلپايگان را شيفته و مطيع محض او مینمود، هيئتحاكمه، خوانين و زورگويان را در برابرش شكنندهتر میكرد؛ چنانكه آنها هميشه او را سدّ راه اعمال خلاف شرع و بدعتگذاریهای خود ديده و تا زنده بود از غيرت دينی و خشم الهی او میترسيدند.
آفتاب عمر آن عالم جليلالقدر در افق عصر بيست و پنجم رجب سال ۱۳۷۸ هـجری قمری، مصادف با شب شهادت حضرت امام موسي كاظم(علیهالسلام) غروب كرد.
مادر او بانوي فاضله، شاعره و عاشق اهل بيت(علیهمالسلام) فاطمه خانم، دختر حضرت آيتالله آخوند ملا محمّدعلی بود.
از ويژگیهای بزرگ معنوی، اخلاقی، كه در وجود آن مرحومه، متبلور بود، میتوان به تعبّد، اخلاص، تقوا، معرفت به حضرت حق، شجاعت، صراحت لهجه، شوهرداری كمنظير، اهتمام در تربيت كودكان، راز و نياز خاشعانه، ذكر، دعا و نماز شب اشاره كرد.
آيتالله العظمی صافی، در نوجوانی قدم به وادی علم و معنويت ـ حوزه ـ نهاد و ميهمان صفای حلقههای صميمی درس و بحث و مَحرَم شور وصفناپذير مناجات نيمهشب پاكباختگان حوزه شد. ابتدا در گلپايگان، كتب پايه ادبيات عرب را نزد عالم جليلالقدر، مرحوم آخوند ملا ابوالقاسم مشهور به «قطب» آغاز كرد و ادامه مباحث ادبيات، كلام، تفسير، حديث، فقه و اصول را تا پايان سطح در همانجا پي گرفت و در اين مدّت حجم وسيع كتب مهم رشتههاي مذكور را نزد پدر بزرگوارش، حضرت آيتالله آخوند ملا محمّدجواد صافی آموخت. در سال ۱۳۶۰ هجری قمری، گلپايگان را با دنيايی از خاطرههای شيرين دوران كودكی و نوجوانی و لذّت حضور در كنار پدر و مادری مهربان و دلسوز، كه اكنون از حسرت فراق او پريشان بودند، ترك كرد و رنج مشكلات هجرت به قم را پذيرا شد، تا با حضور در مجلس درس و بحث اساتيد بزرگ حوزه علميه قم به تكميل تحصيلات و تحقيقات خود بپردازد.
ايشان چند سال بعد به نجف اشرف مشرّف شد و در آنجا نيز از محضر مراجع عاليقدر آن حوزه، برای يك سال بهرهمند گشت.
هوش و استعداد فوقالعادّه و تلاش و جديّت در امر تحصيل او را مورد علاقه خاص اساتيد بزرگ قم و نجف قرار داد. حضرت آيتالله العظمي صافي پس از آن مجدداً به قم بازگشتند و بيش از پانزده سال حلقهنشين مجلس درس و بحث و اخلاق و عرفان مرجع پرافتخار شيعه، حضرت آيتالله العظمی بروجردی(قدسسره) و نيز يكي از مشاورين ويژه و برجسته و از اصحاب خاص استفتاء آن بزرگوار گشت و آن مرحوم، نظر به توانايی والای علمی آيتالله العظمی صافی، پاسخگويی به سؤالات مهم و حسّاسی از فقه و كلام شيعی و نيز نگارش كتاب ارزشمندی درباره مهدويّت را كه «منتخبالاثر» نام گرفت، به ايشان واگذار كردند.
از اساتيد مهم آن بزرگوار در قم، مراجع تقليد، آيات عظام: سيد محمّدتقی خوانساری، حجّت، صدر، بروجردی و در نجف، آيات عظام: شيخ محمّدكاظم شيرازی، سيد جمالالدين گلپايگانی و شيخ محمّدعلی كاظمی را میتوان نام برد.
قبل از پيروزی انقلاب اسلامی، حضور در صحنههای مختلف مبارزه با رژيم ستمشاهی باعث حسّاسيت ساواك، نسبت به اين فقيه آگاه گشت و بالأخره به توقيف يكی از كتب ايشان كه حاوي مطالبي در نقد فساد رژيم شاه بود، منجر شد. در همين حال نشر بعضي كتب مهم حضرت آيتالله العظمی صافی كه در دفاع از تشيّع نگاشته بود نيز، در بعضی از كشورهای عربی ممنوع شد و بدين صورت دولتمردان اين كشورها همسو با برخی مزدوران قلم به دست استعمار، نتوانستند خشم خود را از نوشتههای آگاهیبخش و بيداركنندهاش، پنهان نمايند.
با پيروزي انقلاب اسلامي ايران، ايشان در سال ۱۳۵۸هجری شمسی، بهعنوان عضو مجلس خبرگان اوّل، انتخاب و در سال ۱۳۵۹ هجری شمسی، از سوی حضرت امامخمينی(قدسسره) به عضويت شورای نگهبان منصوب شد و هشت سال بهعنوان دبير شورای نگهبان، منشأ خدمات ارزندهای به نظام مقدس و مردم عزيز گشت، و در پاسداری از حريم اسلام و قرآن، لحظهای ترديد به خود راه نداد.
خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) این ضایعه را محضر رهبر معظم انقلاب، مراجع، علما و روحانیون، حوزه های علمیه، بیت آن مرحوم و عموم مردم وفادار ایران اسلامی تسلیت میگوید.
انتهای پیام