سهم‌خواهی مالزی از بازار داروهای حلال
مالزی در موقعیت خوبی قرار دارد تا از تقاضای فزاینده جهانی برای داروهای حلال و ایمپلنت‌های پزشکی در کنار آینده‌نگری دولت در ورود به بخش بازارهای نوظهور کشورها سرمایه‌گذاری کند.
به گزارش ایکنا به نقل از Salam Gateway، مالزی با در نظر گرفتن داروسازی حلال به عنوان یک بازار بزرگ و بالقوه دست نخورده، پیشگام بخش محلی بود. دولت با تکیه بر فرآیند اهدای گواهینامه حلال کشور برای محصولات غذایی، استاندارد مالزیایی MS 2424:2012 را برای شیوه‌نامه دارویی حلال در سال 2012 معرفی کرد.
این معیار برای رشد و توسعه صنعت داروسازی بومی است و اکنون حدود 2000 محصول دارویی ثبت شده است. علاوه بر حمایت از بازارهای محلی، داروهای تولید شده در مالزی و دارای گواهی حلال به صورت منطقه‌ای (عمدتاً به سنگاپور و اندونزی) و دورتر به ژاپن، چین و برخی بازارهای اروپایی صادر می‌شوند.
به گفته امراهی بوانگ، رئیس انجمن داروسازان مالزی، صادرات داروی حلال شاهد نرخ رشد ثابتی بوده که در سال 2019 به 401 میلیون رینگیت (93 میلیون دلار) رسیده است. با این حال، صنعت داروسازی در مراحل ابتدایی نسبی خود قرار دارد و از پتانسیل‌های بکر قابل توجهی برخوردار است.
پیش از شیوع کووید-19، ناظران بازار پیش‌بینی کرده بودند که این صنعت تا سال 2025 به ارزش 1.6 میلیارد رینگیت (375 میلیون دلار) برسد.
بوانگ گفت: اگرچه این بیماری همه‌گیر باعث کاهش رشد بازار در سال‌های 2020 و 2021 شد، اما رشد مثبتی در این سال مالی پیش‌بینی می‌شود که تا حد زیادی توسط رشد این بازار در سنگاپور و همچنین بازارهای حلال‌محور مانند خاورمیانه تقویت شده است.
فروش داروهای حلال نه تنها در ميان مسلمانان، بلكه از سوی ديگری كه به طور غيرمستقيم هدف صنعت در حال گسترش حلال هستند، ديده می‌شود.
یک مثال در این مورد می‌توان به هپارین، رقیق کننده خون اشاره کرد که از زمان معرفی آن در دهه 1930، منشأ گاوی داشت.
با این حال، نگرانی‌های مربوط به آنسفالوپاتی اسفنجی‌شکل قابل انتقال در طول همه‌گیری بیماری جنون گاوی در اواخر دهه 1980 منجر به خروج هپارین گاوی در ایالات متحده و تغییر به محصولات مبتنی بر خوک شد.
امراهی گفت: حمایت از صنعت حلال محلی همیشه اولویت دولت مالزی بوده است.
شرکت توسعه حلال مالزی(HDC) که زیر نظر وزارت دارایی تشکیل شده است، چارچوبی را ارائه می‌دهد که برای تقویت اقتصاد حلال در بخش‌های مختلف کلیدی از جمله داروسازی و تجهیزات پزشکی طراحی شده است.
برنامه‌های حمایتی کلیدی، شامل تأمین مالی هدفمند و مشوق‌های مالیاتی است. مزایای دیگر این برنامه‌های حمایتی شامل اقداماتی مانند ایجاد پارک‌های تجاری حلال و اکوسیستم‌های بومی برای حمایت از رشد شرکت‌هایی است که از زیرساخت‌های خاص و نزدیک به دیگر تولیدکنندگان حلال بهره می‌برند.
COVID-19 علی‌رغم آسیب رساندن به اقتصاد، به طور متناقضی نقش مهمی در افزایش تلاش‌ها در بخش دارویی حلال بومی، به‌ویژه در توسعه صنعت ساخت واکسن محلی کرونا ایفا کرد.
با استفاده از فرآیندهای موجود گواهی حلال، اصلاحاتی برای تولید واکسن در سال 2019 ارائه شد. تحقق این هدف به‌طور جدی در سال گذشته با بزرگترین گروه دارویی کشور Pharmaniaga Berhad که حقوق انحصاری بومی «پر کردن و تکمیل چرخه ساخت واکسن» Sinovac ساخت چین را اعطا کرد، آغاز شد. این محصول ثابت کرد که یکی از سنگ بنای برنامه واکسن بومی است.
نقشه راه توسعه ملی واکسن (PPVN) و مؤسسه ژنوم و واکسن مالزی که اخیراً راه‌اندازی شده است، در تلاش هستند تا تحقیق و توسعه واکسن‌های بومی را توسعه دهند.
توافق دوجانبه سرمایه‌گذاران با ائتلافی به نام نوآوری آمادگی همه‌گیر(CEPI)، مالزی را قادر می‌سازد تا مستقیماً به فناوری ساخت واکسن دسترسی و تخصص را در بین محققان محلی انتقال و توسعه دهد.
9 شرکت برای مجوز یا مشوق‌های تولید تأیید شده و پیش‌بینی می‌شود اولین واکسن کووید-19 با منشأ مالزی در سال 2024 راه‌اندازی شود.
این امر گام مهمی در جهت دستیابی به استقلال در حوزه تهیه واکسن است و با توجه به تقاضای جهانی فعلی برای واکسن‌های مؤثر، محرکی کلیدی برای رشد در بخش داروسازی حلال خواهد بود.
ترجمه گزارش: محمدحسن گودرزی
انتهای پیام
