مهندسی جمعیت فلسطینیان با سیاست صهیونیستی جداسازی خانواده‌ها

به گزارش ایکنا به نقل از Ink Stick Media، سلما صفی (Salma Safi)، 48 ساله، یک فلسطینی اهل نابلس در کرانه باختری، در سال 2002 والدین، خواهران و برادران و دوستانش را در زادگاهش ترک و به غزه نقل مکان کرد تا با شوهرش ابراهیم، مرد جوان غزه‌ای زندگی کند. او به دلیل محدودیت شدید اسرائیل علیه تحرک فلسطینی‌ها، به ندرت به خانواده خود در کرانه باختری سر زد.

صفی حق داشت. او تنها می‌توانست از غزه به کرانه باختری فقط در شرایط بشردوستانه خاصی مانند بیماری، مرگ یا عروسی یکی از بستگان درجه یک سفر کند. اما حتی این حقوق محدود برای تردد نیز اخیراً نقض شده است.

مقامات رژیم صهیونیستی از سال 2008 یعنی زمانی که حماس، گروهی که توسط ایالات متحده و اتحادیه اروپا به عنوان یک گروه تروریستی شناخته شد، مجوز ملاقات را برای افرادی که نیازهای فوری پزشکی و بشردوستانه دارند، صاحبان مشاغل، اعضای سازمان‌های خارجی، و افرادی که بورسیه تحصیلی یا  مجوز کار در خارج از نوار غزه دریافت می‌کنند، محدود کرده‌اند. حماس در سال 2008 پیروز انتخابات پارلمانی فلسطین شد.

حالا سلما برای دیدن مادر بیمار، خواهر و برادرش به سختی می‌تواند سفر کند. این به این دلیل است که سال گذشته، زمانی که او از بازدید از کرانه باختری به غزه بازمی‌گشت، برگه‌ای را امضا کرد که مقامات اسرائیلی در مرز به او داده بودند. این فرم با عنوان «اعلامیه اسکان در غزه» برای سلما نامفهوم بود، زیرا به زبان عبری بود. این سند می‌گوید که ساکنان فلسطینی کرانه باختری که در حال انتقال دائمی محل زندگی خود به غزه هستند تنها در شرایط «نادر بشردوستانه» اجازه ورود مجدد به کرانه باختری را خواهند داشت.

مقامات مرزی از توضیح فرم به سلما خودداری کرده و به او گفتند تا زمانی که سند را امضا نکند اجازه ورود به شهر و بازگشت نزد همسر و فرزندانش را نخواهد داشت. بنابراین او سند را امضا کرد. از آن زمان، او از سفر به کرانه باختری، جایی که 23 سال اول زندگی خود را گذرانده بود، منع شد.

امکان بازگشت به کرانه باختری وجود ندارد

به گفته هبه الدناف (Heba al-Danaf)، وکیل انجمن حمایت از زنان و کودکان عایشه، پس از محاصره غزه توسط رژیم صهیونیستی، در سال 2007، نزدیک به 80 فلسطینی در کرانه باختری که به دیدار خانواده‌های خود در غرب رفتند، مجبور شدند سندی را امضا کنند که به مقامات صهیونیستی اجازه می‌دهد آنها را از حق بازگشت به کرانه باختری محروم کنند.

پس از اولین دور از اجرای سند در سال 2009 و پس از چندین سال تعلیق، مقامات اسرائیلی دوباره اجرای این سیاست را در سال 2021 آغاز کردند.

به گزارش الدناف، با وجود اینکه کرانه باختری به عنوان محل زندگی در شناسنامه آنها ذکر شده، یک فلسطینی با امضای آن تصدیق می‌کند که غزه محل اقامت دائم آنها و فرزندانشان خواهد بود و در عین حال رژیم صهیونیستی، ملزم نیست به هر موردی که فرد ساکن غزه درخواست بازگشت به کرانه باختری را ارائه کند، پاسخ مثبت دهد.

وی تصریح کرد که این سند به هر فلسطینی دارای کارت ملی که در کرانه باختری زندگی می‌کند و سعی دارد وارد غزه شود، اعطا می‌شود، از جمله زنان فلسطینی که اصالتاً اهل کرانه باختری هستند اما اکنون پس از ازدواج با مردان اهل غزه در غزه ساکن هستند.

 این وکیل ادامه داد: اکثر کسانی که این سند را امضا کردند زن هستند، زیرا رژیم اسرائیل سعی می‌کند با احساسات آنها بازی و از نیازهای شدید آنها برای سفر به کرانه باختری یا بازگشت به غزه برای وادار کردن آنها به امضا استفاده کند. کسانی که از امضا کردن امتناع کنند از تردد در سراسر گذرگاه بيت حانون منع می‌شوند.

سلما در 23 سال گذشته تنها دو بار با خانواده خود در کرانه باختری دیدار کرد: در سال 2011، زمانی که وضعیت سلامتی مادرش رو به وخامت بود، و در سال 2021، زمانی که بزرگترین برادرش تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفت. او نتوانست در مراسم خاکسپاری پدرش در سال 2008 یا عروسی برادرش در سال 2016 شرکت کند زیرا مجوز سفر او بدون هیچ توضیحی رد شد.

پس از امضای این سند در سال 2022، صفی درخواستی را برای بازگشت به کرانه باختری از طریق گیشا (Gisha) - یک سازمان غیرانتفاعی در تل‌آویو که به حمایت از آزادی رفت و آمد فلسطینیان به ویژه در غزه اختصاص دارد - به مقامات اسرائیلی ارائه کرد. در این درخواست آمده بود: فرزندان من مشتاق دیدن خانواده مادرشان بودند و می‌خواستم که آنها زندگی مناسبی را به دور از جنگ‌های مکرر داشته و در آینده شغل مناسبی پیدا کنند. اما درخواست او رد شد.

به گفته الدناف، سیاستی که علیه زنان کرانه باختری استفاده می‌شود، اخراج اجباری، جنایت جنگی و نقض قوانین بین‌المللی تلقی می‌شود. این وکیل به ویژه به کنوانسیون ژنو، ماده 47، اشاره کرد که می‌گوید از حقوق بشر و مسائل بشردوستانه حتی در سرزمین‌های اشغالی همچنان باید محافظت شود.

سیاست جداسازی خانواده‌ها

به گفته مصطفی ابراهیم، کارشناس سیاسی، اعلام شهرک‌سازی در غزه منعکس کننده «سیاست جداسازی» اسرائیل در قبال غزه، کرانه باختری، بیت‌المقدس و سرزمین‌های اشغالی در سال 1948 است.

ابراهیم گفت: مقامات اسرائیلی از دهه 1990 و پس از اولین انتفاضه فلسطین در سال 1987، تردد فلسطینیان را در داخل سرزمین‌های فلسطینی محدود کرده‌اند.

قبل از انتفاضه اول، فلسطینیان آزاد بودند که بین کرانه باختری، غزه و دیگر سرزمین‌های فلسطینی اشغالی رفت و آمد کنند. با این حال، پس از آن، مقامات اسرائیلی از آنها خواستند مجوز ورود و خروج شخصی دریافت کنند.

ابراهیم تصریح کرد: از آنجایی که رژیم صهیونیستی، ثبت نام مسائل غیرنظامی فلسطینی‌ها را کنترل می‌کند، دولت تل‌آویو به‌روزرسانی آدرس فلسطینی‌‌‌های غزه را که از دهه 1990 به کرانه باختری رفته‌اند، متوقف کرده است. در نتیجه، زوج‌هایی که اصالتاً اهل کرانه باختری هستند اما با فردی از غزه ازدواج کرده‌اند یا اصالتاً اهل غزه هستند اما اکنون در کرانه باختری زندگی و کار می‌کنند، نمی‌توانند به همسر و فرزندان خود در کرانه باختری بپیوندند.

ابراهیم این کار را یک سیاست مهندسی عمدی جمعیتی و جداسازی می‌داند.

در حال حاضر چندین هزار خانواده در غزه زندگی می‌کنند که نمی‌توانند به خانواده‌های خود در کرانه باختری ملحق شوند.

ابراهیم گفت که از زمان شکل‌گیری رژیم صهیونیستی، هدف گسترش مرزهای خود از طریق افزایش شهرک‌سازی در کرانه باختری، کاهش تعداد فلسطینی‌ها در آنجا و الحاق این شهرک‌ها به فلسطین اشغالی بوده است.

خانواده‌هایی که به اجبار جدا شدند

بر خلاف صفی، علا البقا (Ola al-Baqa)، 43 ساله، خوش‌شانس است که سرانجام توانست در ماه مِی 2023 به کرانه باختری برگردد، علیرغم اینکه مجبور شد در سال 2021 اعلامیه شهرک‌سازی در غزه را امضا کند تا اجازه ورود به نوار غزه را بگیرد.

البقا که در نابلس، کرانه باختری به دنیا آمد و 23 سال را در آنجا گذراند، در سال 2003 با یک غزه‌ای که ساکن آنجا بود ازدواج کرد. او در نتیجه به غزه نقل مکان کرد و 20 سال در آنجا ماند. در طول سال‌های گذشته، او در چند مورد بشردوستانه، از جمله در سال 2021، زمانی که نیاز داشت در مراسم خاکسپاری برادرش که بر اثر سرطان درگذشت، شرکت کند، اجازه ملاقات با خانواده‌اش را پیدا کرد.

در حین بازگشت به غزه در آن سفر، نگهبان مرزی در ایست بازرسی گذرگاه بيت حانون به او گفت: یا مطابق آدرس کارت شناسایی خود به کرانه باختری برمی‌گردی یا فرمی را امضا می‌کنی که تأیید می‌کند که نشانی خود را به غزه تغییر می‌دهی.

البقا مات و مبهوت بود و برای دقایقی قادر به صحبت نبود و نمی‌دانست چه کند. او ناگهان مجبور شد بین شوهر و فرزندانش در غزه یا مادر و خواهر و برادرش در نابلس یکی را انتخاب کند. «من مجبور شدم خانواده‌ام را در غزه انتخاب کنم زیرا یکی از پسرانم سندرم داون داشته و به من نیاز دارد.»

در نوامبر 2022، البقا درخواست بازگشت با فرزندانش به کرانه باختری را ارائه کرد و پس از شش ماه پذیرفته شد.

با این حال، سازمان گیشا هشدار داد که حتی در شرایط بشردوستانه، شوهر البقا  که در لیست ساکنان غزه است، ممکن است اجازه نداشته باشد او و فرزندانش را در کرانه باختری ببیند، زیرا اسرائیل نگران است که او در نهایت تصمیم به اقامت در آنجا بگیرد.

البقا مجبور شد به نابلس بازگردد تا به فرزندانش سروسامانی بدهد، به ویژه پسرش که نیازهای ویژه داشت. کرانه باختری بیشتر از غزه از او حمایت می‌کند.

او گفت: من مجبور شدم جدا از شوهرم زندگی کنم تا فضای امنی برای فرزندانم فراهم کنم. اما جدا کردن خانواده من ناعادلانه بود. من با فرزندانم در نابلس هستم در حالی که همسرم در غزه است. فرزندان من به پدرشان در کنارشان نیاز دارند.

ترجمه محمدحسن گودرزی