احمد پاکتچی: میل به ترکیب و تلفیق، بیماری جامعه ماست

 

 

 

 

 

 

ابن رشد ساحت عقل و ایمان را تفکیک کرد

 

 

 

 

در پایان نشست پاکتچی به نقدها پاسخ داد و گفت: در فضای نقد همیشه حق با خواننده است خصوصا جایی که درباره یک خواننده متخصص صحبت می‌کنیم. اینکه من بخواهم در برابر نقدها از خودم دفاع کنم از این جهت نادرست است که من کتاب را نوشتم که مخاطب بخواند و وقتی کتاب مرا دکتر فراستخواه می‌خوانند و می‌گویند برداشت ما این بود نمی‌توانم ادعا کنم من می‌خواستم چیز دیگری بگویم چون این بزرگواران دارند کتاب را نقد می‌کنند و می‌گویند کتاب دارد این نکته را می‌گوید لذا من قصد ندارم به نقدهای واردشده پاسخ دهم بلکه آنها را نوشتم تا اگر قرار شد بعدا چاپ جدیدی از کتاب منتشر شود لحاظ شود.

وی افزود: در عین حال این نوع برخورد با نقد شاید رندانه به نظر برسد چون به جای اینکه توضیح بدهم از پاسخ می‌گریزم ولی من چنین قصدی ندارم و درباره برخی موارد توضیحاتی عرض خواهم کرد. آنچه دکتر فراستخواه به عنوان صدای آهسته در نوشته بنده اشاره کردند واقعا حرف من است و من به آن معتقدم و اصلا قصد نداشتم این حرف‌ها را نزنم یا آهسته بزنم. شاید سبکی که برای بیان آن مطالب در نظر گرفتم سبکی بوده که جای تامل دارد.

وی ادامه داد: درباره دو صدای غالب باید عرض کنم کسی به من این کتاب را سفارش نکرده است. طی سالیان مختلف بحث‌هایی با دانشجویان دکتری داشتیم که صورت کتاب پیدا کرده و به دانشگاه ارائه شده و دانشگاه پذیرفته آن را منتشر کند. پس سفارش به آن معنا اتفاق نیفتاده است ولی در مورد اینکه آیا این کتاب در راستای یک صوت غالب در فضای کشور هست یا نه توضیحاتی عرض خواهم کرد.

پاکتچی تاکید کرد: در مورد صدای بلند دوم که میل غالب به ترکیب و تلفیق است باید عرض کنم اگر چنین باشد به قلم خودم تاسف می‌خورم که چنین چیزی را القا کرده است به جهت اینکه اصلا با این بیماری ترکیب و تلفیق به شدت مشکل دارم و این انتقاد همیشگی خود بنده است و تعبیر بنده این است که ما ایرانیان می‌خواهیم دعواهای علمی را با صلوات ختم کنیم. ما در فرایند کارهای علمی این بیماری را داریم و مثلا وقتی دعوا بین فردگرایی و جمع‌گرایی است می‌گوییم ما به چیزی میان آن دو معتقدیم. این به هیچ وجه منش علمی بنده نیست و به شدت خودم نسبت به آن موضع دارم.