«هاشم سلیمیآشتیانی» به دیدار ایزد تعالی رفت؛ ممکن است این نام در وهله نخست برای ما مانند نام هزاران نفر از افرادی باشد که در ایران و جهان هر روز فوت میکنند اما «مرگ چنین خواجه نه کاریست خرد»؛ هاشم سلیمیآشتیانی فقط یک نفر نبود که به قول مولانا «تو یکی نهای هزاری، تو چراغ خود برافروز»؛ او با اعمالش کاری کرد که بتوان او را نه یک نفر که هزاران نفر متصور شد که چراغ خود را به دور از هیاهوهای روزگار افروخت.
سلیمیآشتیانی معنای مجسم «کار نیکو کردن از پر کردن است» بود که علاوه بر آن به هنر دیگری هم درآمیخته بود که کار خیر خود را در بوق و کرنا نمیکرد؛ گواه این مدعا همین بس که اکثر صفحات مجازی تازه پس از فوت او به کارهای خیری که در طی حیات پربرکتش انجام داده است میپردازند و نامههای عرض تسلیتی که از سوی سران قوا و وزیران برای فقدانش صادر کردهاند را منتشر میکنند اما با این حال حتی نمیتوان از این خیّر بزرگ فیلم یا مستندی را یافت تا بیشتر با منش و روش او آشنا شد.
این بزرگمرد نیکنام مصداق این آیه از قرآن است که خداوند عزوجل فرمودهاند «إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَإِنْ تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَيُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئَاتِكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ؛ اگر صدقهها را آشكار كنيد اين كار خوبى است و اگر آن را پنهان داريد و به مستمندان بدهيد؛ اين براى شما بهتر است و بخشى از گناهانتان را مىزدايد و خداوند به آنچه انجام مىدهيد آگاه است.»
سلیمیآشتیانی سال 1337 دیده به جهان گشود و در ساخت بیش از ۲۰ مدرسه و یاری ساخت ۲۰۰ مدرسه خیرساز، همکاری و فعالیت داشته است. اقداماتش به همین یک خط سیاهه بسنده نمیشود؛ سلیمیآشتیانی یکی از بنیانگذاران جامعه خیرین مدرسهساز کشور و مجمع خیرین سلامت کشور، مجمع خیرین کشور، جامعه خیرین حامی معلولان کشور، جامعه خیرین مسجدساز کشور، انجمن خیرین مسکنساز ایران و بسیاری از تشکلها و محافل خیری در ایران بود. همین پیشینه نشان از کیفیت سترگ است که توانسته بود در 66 سال زندگی از خود به جای بگذارد.
استفاده از فعل گذشته برای سلیمیآشتیانی که دوم شهریور به دلیل ابتلا به سرطان خون از این دنیا رخت بست، کار ناروایی است چراکه به قول سعدی علیهالرحمه «مرد نکونام نمیرد هرگز/ مرده آن است که نامش به نکویی نبرند» و قطعاً سلیمیآشتیانی با بخشندگیای که در این مدت کوتاه عمر داشته است؛ نکونامی است که نام و یادش در تاریخ روزگاران ایران و جهان جاودانه خواهد ماند و هرگز نخواهد کاست.
سجاد محمدیان
انتهای پیام