نحوه راه رفتن و ارتباط آن با خشوع یا کبر و غرور + اینفوگرافیک
اعمال و گفتار و حرکات انسان به عنوان نمونه‌هایی بارز از بروز اخلاق و منش یک فرد می‌تواند در زمره اخلاق الهی باشد یا جنبه‌هایی از غرور و تکبر را در خود متجلی سازد. راه رفتن، بارزترین رفتار در این تلقی است که فرد را به واسطه آن بتوان خاشع یا متکبر و مغرور به حساب آورد.
به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین علی رجبی؛ کارشناس و حافظ کل قرآن کریم در جدیدترین اینفوگرافی قرآنی خود با نام زبان پاها(انواع و آداب راه رفتن)، غور و جستجویی در آموزه‌های هدایتی و تربیتی آیات قرآن کریم کرده است که مقدم بر همه آنها، در رفتار و سکنات یک مؤمن متجلی می‌شود.در این مبحث طریقه راه رفتن و انواع آن مورد مداقه است که به عنوان بارزترین مظهر بروز رفتار از سوی فرد عیان شده و شاید به این واسطه و با استناد به آن بتوان تحلیلی از میزان تکبر و یا در نقطه مقابل آن خاکساری و فروتنی فرد که دومی از جمله نشانه‌های عابدان صالح است، داشت.
در ادامه متن توضیح این اینفوگرافی از نظر می‌گذرد؛
تبیین تدبّری آموزه‌های هدایتی و پیامهای تربیتی آیات
زبان بدن، آیینه شخصیّت فرد است و از نشانههایی که در زبان بدن می‌توان به آن استناد کرد، شیوه راه رفتن فرد است، که قرآن کریم در ابعاد سه‌گانه مذکور در تصویرنگاری به نمونه‌هایی از این نوع زبان بدن، اشاره کرده است.
ملکات اخلاقی همیشه خود را در لابلای اعمال و گفتار و حرکات انسان نشان میدهند تا آنجا که با دقّت در شیوه راه رفتن یک انسان(آهسته یا سریع، قامت راست یا خمیده و ...) می‌توان به بخشی از اخلاق و منش او پی برد.
با توجّه به معنای واژه مَشی(راه رفتن ظاهری و معنوی)، مقصود از آن صرفِ راه رفتن ظاهری نیست، بلکه خطّ مشی و روشِ زندگی را نیز فرا می‌گیرد، یعنی بندگان خدای رحمان(چه زن و چه مرد) نَه بیراه میروند، نه راه کسی را میبندند و نه با جلوهگری در راه و مسیرها، نامحرمان را مسحور مینمایند بلکه با «هَون» و «اِستِحیَاء» زندگی میکنند، به گونهای که زیست ایشان بر مبنای تواضع، سَکینَت، وقار، شرم و حیا است؛ همانند زیست انبیاء و معصومین(ع) که از مصادیق اَتمّ آیات مذکور هستند.
تواضع و حیا در قبال گردنکشی و بیشرمی است(اسراء/37- نور/31- احزاب/33)، یعنی تکبّر و بیشرمی وجهی ندارند، زیرا اگر انسان مغرور و بیحیا به وَضع ظاهری و جسمانی خویش بنگرد، زمینی که روی آن راه میرود از او سنگینتر و زیباتر است و چنانچه به بلندی قامت خویش نگاه کند، کوه‌ها از او بلندترند؛ امّا اگر بخواهد معنویّت داشته باشد کاری از او ساخته است که آسمانها و زمین تحمّل آن را برنمیتابند(احزاب/72).
مؤمنان حقیقی که خدا به ایشان نور عطا کرده و با آن در زمین حرکت میکنند(حدید/28) با روش زندگی روشن متواضع و با حیا راه میروند لذا با نورشان راهنمای دیگران نیز هستند(انعام/122). (تفاسیر: تسنیم، نمونه،مهر و کتاب ویتامین آرزوها و...)
اخلاقی اجتناب از تکبّر
ـ تواضع از صفات بندگان خدایِ مهر گستر (راست قامتان جاده توحید)
«وَ عِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَ إِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا»(فرقان/63)
(نهج‌البلاغه/خطبۀ193،بخش یک از صفات متّقین، تواضع در راه رفتن= مَشیهُم التّواضُع)
ـ نهی از غرور و سرمستی (اسراء/37)
«وَ لَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا»
ـ جنون نمایش ثروت عبرت از عاقبت قارون
« فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ فِی زِينَتِه ِقَالَ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ...»
ـ نهی از خودبرتربینی و خودپسندی(لقمان19و 18)
«وَ لَا تُصَعِّر...وَلَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ...»
نظامی (سیاسی و اعتقادی)
- ثابت قدم بودن در میدان جنگ
«...رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَ ثَبِّتْ أَقْدَامَنَا و َانْصُرْنَا...»(بقره/250)
« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا...» (انفال/45)
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ»(محمد/7)
چون کوه استوار بودن(خطاب به محمد حنفیه در جنگ جمل، نهج‌البلاغه،خطبه11)
ـ احکام رعایت عفاف برای بانوان
حیا در راه رفتن همانند دختران شعیب(قصص/25)
« فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِی عَلَى اسْتِحْيَاءٍ...»
ـ ممنوعیت کوبیدن پاها و جلب توجّه.(نور/31)
«...وَ لَايَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ...»
واژگان کلیدی:
ـ مَشی: راه رفتن با اراده، که در امور معنوی نیز کاربرد دارد. «...وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ ...»(حدید/28)
ـ هَوناً: آسانی، نرمش و آرامش همراه وقار.
ـ مَرَحاً: خوشحالی مغرورانه، شادی خارج از حدّ اعتدال.
ـ لَن تَخرِقَ (خرق): هرگز پاره نخواهی کرد.
ـ لا تُصعِّر(صَعَر): با تکبّر برمگردان.
ـ مُختال(خَیل): کسی که به خیال خود بزرگ است.
ـ فَخُور: بسیار فخر فروش.
مطالب مرتبط
