بینش تعبدی به قرآن در سلوک «حسن رضائیان» + فیلم و عکس

به گزارش خبرنگار ایکنا، چهل‌وهشتمین نشست «ظهر دلنشین» ایکنا، بزرگداشت مقام پیشکسوتان، قاریان و حافظان قرآن کریم سه‌شنبه ۲۴ مهرماه به منظور بزرگداشت حسن(وحید) رضائیان؛ مؤذن و قاری بین‌المللی قرآن(متولد 1334 تهران) و از شاگردان استاد ابراهیم پورفرزیب(مولایی) در سالن شهید تقوی خبرگزاری قرآن برپا شد. این مراسم مصادف با دهمین سالروز درگذشت استاد مولایی بود.

در این نشست که اجرای آن را حبیب مهکام، پیشکسوت قرآنی، به عهده داشت، جمعی از استادان و کارشناسان به نمایندگی از جامعه قرآنی کشور حضور داشتند؛ افرادی همچون احمد حاجی‌شریف، ولی یاراحمدی، علیرضا زواریان، حسین ربیعیان، عباس بیدخوری‌سبزواری، هادی عباس‌زاده‌فراهانی، رضا جوشقانی و ابراهیم آهور که هر کدام به بیان مطالبی در وصف این پیشکسوت قرآنی پرداختند.

حسن رضائیان در بخشی از این نشست با اشاره به اینکه از همان کودکی و نوجوانی به خواندن و آواز علاقه داشته است و خیلی ذوقی در جمع دوستان و همسالانم تصنیف می‌خواندم، گفت: معلم قرآن کلاس پنجم دبستان، مرا به خواندن قرآن تشویق می‌کرد. قرآن که می‌خواندم، معلم‌های دیگر کلاس‌ها، پشت در کلاس ما می‌ایستادند و گوش می‌کردند. به یاد دارم یکی از هم‌محلی‌ها که به استعداد من پی برده بود، به نام حاج احمد شیرازی، از دوستان مرحوم مولایی، باعث آشنایی من با استاد مولایی شد. مرحوم مولایی آن زمان در مسجد شیخ فضل‌الله محله پارک شهر تهران جلسه قرآن داشتند. جلسه‌ای که در آن قاریان زیادی حضور داشتند و پس از قرائت هر یک از قاریان، حضار با گفتن تکبیر آنها را تمجید می‌کردند و این مسئله مرا بیش از پیش به وجد می‌آورد و گویی گمشده‌ام را پیدا کردم.

شیفته سبک عبدالباسط

این پیشکسوت قرآنی تصریح کرد: آن زمان خیلی حسی، علاقه‌مند به شنیدن تلاوت استاد عبدالباسط محمد عبدالصمد بودم. از دوستم رادیو قرض می‌گرفتم تا تلاوت مرحوم عبدالباسط، که پنجشنبه‌ها چند دقیقه پیش از سخنرانی استاد راشد از رادیو پخش می‌شد، گوش کنم و اساساً شنیدن این تلاوت‌ها بود که علاقه من را به تلاوت قرآن دوصدچندان کرد؛ به هر حال پس از چند بار رفتن به جلسات قرآن استاد مولایی، روزی ایشان از من دعوت کرد تا جلوتر رفته و کنار دستشان بنشینم؛ این اتفاق برای من نوجوان، جالب و باور آن برایم سخت بود.

بیشتر ببینید؛

فیلم | بزرگداشت «حسن رضائیان» مؤذن و قاری قرآن در ایکنا

گزارش تصویری بزرگداشت «حسن رضائیان» مؤذن و قاری قرآن در ایکنا

وی ادامه داد: همان نخستین‌بار که استاد مولایی به من اجازه تلاوت داد، مشاهده کردم که از همان ابتدا در حال رفع ایرادات من است و صحبت از این بود که ایشان این کار را برای همه انجام نمی‌دهند و شاید استعدادی را در من کشف کرده باشند و وقتی سه چهار آیه خواندم به من گفتند که برای جلسه بعد همین چند آیه را تمرین کرده تا مسلط شوم.

رضائیان ادامه داد: حدود یک سال بی‌وقفه صبح‌های جمعه در مسجد شیخ فضل‌الله در جلسات استاد مولایی حاضر می‌شدم و با وجود آن که مسلط به خواندن بودم اما تا زمانی که ایشان اجازه نمی‌دادند، نمی‌خواندم و پس از گذشت یک سال، این استاد فقید به همه حضار و از جمله من یادگاری دادند.

برای حضور در جلسات قرآن سر از پا نمی‌شناختم

وی افزود: حضور من بر سر جلسات استاد مولایی ادامه پیدا کرد و من در آن زمان که در حال تحصیل بودم، اغلب حتی پول کرایه ماشین برای رساندن خودم بر سر جلسات را نداشتم و مثلاً برای حضور در جلسات استاد که یکشنبه‎شب‌ها در خیابان بهار برگزار می‌شد، از خیابان تهران‌نو(دماوند) تا آنجا را پیاده می‌رفتم. علاوه بر جلسات استاد مولایی در جلسات مرحوم استاد بیوک اصل‌محمدی در مسجد امام حسین(ع) هم حاضر می‌شدم و از آنجا هم باید تا چهارراه چایچی و رساندن خود به یک جلسه دیگر قرآن نیز مسافتی را طی می‌کردم و چون پول کرایه ماشین را نداشتم به سمت آن جلسه قرآن می‌دویدم تا دیروقت نرسم. یک شب دیروقت به خانه رسیدم و پدرم به این دلیل، اجازه ورود به خانه را نداد ‌و من تا صبح در کوچه پشت در خانه سر کردم، البته قول دادم دیگر دیروقت رسیدن‌هایم تکرار نشود، اما عشق به قرآن و حضور در جلسات به ویژه استاد مولایی، مرا نسبت به این قول و قرارها پایبند نمی‌کرد و برای حضور در آنها سر از پا نمی‌شناختم.

رضائیان تأکید کرد: ذوق و شوق شرکت در جلسات استاد مولایی تا به آنجا بود که سال 63 موقعیت سفر حج داشتم، به حج نرفتم و کل ماه رمضان نیز جلسات قرآنم را تعطیل کردم. باز هم این نکته را عرض کنم، در جلسات استاد تا زمانی که خود ایشان اجازه تلاوت به ما نمی‌دادند، ما حرمت قائل شده و تلاوتی نداشتیم. معمولاً جزو نفرات آخری بودم که به من اجازه تلاوت داده می‌شد. در یکی از همان نوبت‌ها به من گفتند، شما باید از امروز دیگر اختلاف قرائات بخوانید. من به این خواست استاد واکنش نشان دادم و گفتم که ممکن است این امر به مذاق خیلی از رفقا و دوستانم که از من بهترند، خوش نیاید که در جواب، این استاد فقید گفت که تو مگر برای خوشامد کسی قرآنی می‌خوانی؟ با مجوز استاد، در محافلی که مستمعین قادر به درک این موضوع بودند و بعضاً در سفرهای تبلیغی خارج از کشور این امر را انجام می‌دادم.

وی ادامه داد: به هر حال نفس حضور من در جلسات قرآن استاد مولایی حتی اگر نوبت برای قرائت قرآن به من هم نمی‌رسید، اثر تربیتی و آموزشی داشت، چرا که من وقتی مشاهده می‌کردم، استاد در حال گرفتن اشکالات از سایر قاریان است، پیش خودم می‌گفتم که شاید این اشکال را نیز من داشته باشم و لذا درصدد اصلاح خودم برمی‌آمدم. در همان جلسات، مرحوم حاج‌آقای ارمیان نیز کتاب قرائت سبعه به رسم‌الخط تونسی را به من هدیه دادند که هنوز هم دارم.

اقامه اذانی ماندگار به تقلید از اذان عبدالعزیز بخاری

رضائیان در مورد اذانی که از او به یادگار مانده است و از جمله اجراهای اذان منحصر به فردی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی اقامه شده است، گفت: سال 58 به همراه پدرم به حج عمره مشرف شدم. در مدینه برای نماز قصد مسجدالنبی(ص) را کردیم، باید از بازار می‌گذشتیم، صدای اذان عبدالعزیز بخاری بلند شد و مرا مبهوت خود کرد و دیگر نتوانستم حرکت کنم و ایستادم. به پدر گفتم که من باید بایستم و این اذان را با آرامش بشنوم. این اذان به جان من نشست، تا اینکه در سال 66 در استودیوی ضبط رادیو با الهام از آن که تقریباً هشت سال پیش شنیده بودم، اذان گفتم، البته از تحریرهای بخاری صرف نظر کردم. همان اذانی که بارها و بارها آن را شنیده‌اید و در دستگاه حجاز است.

صوت اذان عبدالعزیز بخاری را بشنوید

اذان حسن رضائیان در دستگاه حجاز

وی ادامه داد: من معمولاً الحانی که در تلاوت قرآن مورد استفاده قرار می‌دهم در دستگاه حجاز است و حتی اذان را که در یکی از مسابقات بین‌المللی خواندم، قاری مصری مرحوم ابوالعینین شعیشع، که داور آن مسابقات بود، شنید و پرسید چه کسی این اذان را می‌گوید؟ و وقتی به او می‌گویند که یک قاری ایرانی، درخواست دیدن مرا کرده بود و وقتی با او دیدار داشتم او از من تمجید کرد. تا آن زمان من خیلی از دستگاه حجاز نمی‌دانستم که ریزه‌کاری دستگاه حجاز را به من گفت. من پرسشی از ایشان مطرح کردم که در مسابقات قرآن ایران، قاری باید چند مقام را بخواند تا حائز رتبه و امتیاز لازم شود، شعیشع تعجب کرد و گفت که اصلاً در مصر اینگونه نیست و باید به شکلی بخوانی که مستمع جذب شود.

رضائیان ادامه داد: با وجود آن که به آواز‌خوانی و تصنیف‌خوانی علاقه‌مند بودند، اما با هیچ یک از اساتید موسیقی آواز نه ارتباطی داشته و نه حشر و نشری داشتم؛ آن زمان هم آوازها از محتوای فیلم‌هایی که روی پرده سینما می‌رفت، اقتباس می‌شد و تبدیل به تصانیفی می‌شد که من هم مثل همه مردم آنها را می‌دیدم و حفظ کرده و گاه و بیگاه آن را خوانده و زمزمه می‌کردم.

دیدار با آهنگساز نامی ایران و سفارش او به تداوم مسیر قرآنی

وی در مورد خاطره ملاقاتی که با پرویز یاحقی؛ آهنگساز نامی ایران داشته است، گفت: روزی برای گرفتن دارو به محل کار من(عطاری) آمد و به محض ورود من را به نام استاد خطاب قرار داد، خوش و بشی با من داشت و من همانجا به او گفتم که دوست دارم دستگاه‌های موسیقی ایرانی را، که تا آن زمان حسی و دلی با آن قرابتی داشتم، اصولی یاد بگیرم و لذا نیاز به راهنمایی او دارم.

رضائیان افزود: یاحقی در جواب گفت که لحن و صدای تو زمانی که می‌خوانی و قرآن تلاوت می‌کنی همه را مسحور خود می‌کند، پس چه نیازی است که بخواهی مطلب جدیدی یاد بگیری؟ من به تو منابع و کتاب‌های زیادی را معرفی می‌کنم، اما وارد عرصه موسیقی نشو چون در این صورت از آن وادی مقدسی که در آن قرار داری، خارج می‌شوی.

رتبه نخست مسابقات بین‌المللی از بین 4 عبدالباسط‌خوان

وی خاطره‌ای نیز در مورد مسابقات بین‌المللی قرآن سال 68 که در آن حائز رتبه نخست شد، بیان کرد و گفت: آن سال هر چهار رتبه اول مسابقات، عبدالباسط‌خوان بودند، من از ایران، رتبه دوم از پاکستان، رتبه سوم از لبنان و رتبه چهارم از تونس. رتبه دوم آن مسابقات شخصی بود به نام «صداقت علی» که سه نوبت دیگر به ایران آمد و هر سه نوبت هم مقام دوم را کسب کرد و نکته جالب اینکه بیش از هر کدام از ما با شخص عبدالباسط ارتباط داشت و حتی عکس‌هایی نیز از حضور در محافل و مجالسی داشت که عبدالباسط در آن حضور داشت و با آن مرحوم عکس گرفته بود. 

این پیشکسوت درباره آموزش قرآن به کودکان و نوجوانان نوآموز قرآن گفت: من سابقه چند سال کار در مدرسه را دارم، در آنجا مسائل با آنچه که در جلسات قرآن رخ می‌دهد، فرق می‌کند و به هر حال تکالیفی وجود دارد که از سوی دانش‌آموز باید سر وقت به انجام برسد، اما در جلسات قرآن باید صبر و حوصله زیادی داشت و با کودک و نوجوان نوآموز با سعه صدر و خویشتنداری زیاد رفتار کرد. بالعکس مواقع دیگر در جلسه قرآن با صبر و حوصله برخورد می‌کنم. برای انس آنها با قرآن و تشویق کردنشان، حتی مزد تعیین می‌کنم و به شرط خواندن سوره‌های کوچک قرآن مبلغی یا جایزه‌ای به آنها می‌دهم تا تشویق شوند. اگر اینگونه نباشد آنها از جلسات قرآن فراری می‌شوند و حتی این نوع سوء‌رفتار ممکن است موجب فرار بزرگسالان از مجالس قرآنی شود و مثلاً بگویند شما که با کودکان و نوجوانان اینگونه برخورد می‌کنید بدا به حال بزرگسالان. 

حبیب مهکام؛ پیشکسوت قرآنی که اجرای این نشست را نیز به عهده داشت در سخنان کوتاهی گفت: از زمانی که افتخار آشنایی با حسن رضائیان را پیدا کردم، او را انسانی مخلصی یافتم که این اخلاص اتفاقاً شرط اصلی یک فرد قرآنی است و این امر محور اصلی قبولی اعمال است.

وی ادامه داد: از جمله ویژگی‌ها و مختصات شخصیتی استاد رضائیان باید به خشیت(خشوع و خضوع) او اشاره کرد، امری که هم در وجنات و رفتار ایشان مشهود است و هم در سبک تلاوتی ایشان که اتفاقاً در حدیث نبوی هم به آن تأکید شده است. صداقت او و خوش‌خلقیش زبانزد است، ضمن آن که استعداد فوق‌العاده‌ای در تلاوت به سبک استاد عبدالباسط دارد. قاریان مقلد سبک عبدالباسط هر کدام سبکی منحصر به فرد خود را دارند.

هنر تلاوت، رضائیان را متکبر و مغرور نکرد

مهکام تصریح کرد: تجربه شخصی من است که هنر ذاتاً انسان را متکبر و مغرور می‌سازد؛ این امر در وجود حسن رضائیان برعکس است و او برخلاف آن چه به چنین هنری مجهز است و لحن و تلاوتی منحصر و هنرمندانه در امر تلاوت دارد، اما هیچگاه در وجود او تکبر و غرور را شاهد نیستیم.

ولی یاراحمدی؛ پیشکسوت قرآنی با حضور در این نشست به بیان مطالبی پرداخت و با زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدای مقاومت و اینکه این شهدا به خاطر احیای قرآن و اسلام جان خود را نثار کردند، گفت: من به شکل ویژه از خبرگزاری ایکنا کمال تشکر را دارم، در شرایطی که دستگاه‌های بزرگ قرآنی که از تمول مالی برخوردار هستند، اما ایکنا در خلأ موجود که فرد یا نهادی بانی برگزاری چنین مراسم بزرگداشتی نمی‌شود، این سنت را پایه‌گذاری کرده و ادامه می‌دهد. 

وی ادامه داد: از جمله مزیت‌های «ظهر دلنشین» انتخاب‌های ویژه و خاص است. از میان فعالان و قاریان قرآن افرادی را که جریان‌ساز هستند جهت معرفی بیشتر و تجلیل انتخاب می‌کنند. استاد رضائیان از جمله این افراد است، به جهت تخصص و مهارت بسیار زیاد در این چند دهه فعالیت قرآنی که به آن دست پیدا کرده است و باید بیش از پیش به مخاطب و به ویژه نسل جوان به عنوان الگو معرفی شود.

گسترش فزاینده جلسات تلاوت به یمن انقلاب اسلامی

یاراحمدی تصریح کرد: امروز در حوزه قرآن با انبوهی از قاریان، حافظان و اساتید ارزشمند و توانای قرآن مواجهیم که از این حیث به سرآمدی نزدیک شده یا به زعم بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران سرآمد جهان اسلام هستیم؛ امری که در پیش از انقلاب به چند قاری معدود قرآن محدود می‌شد، اما در این عصر و زمان به برکت برگزاری بیشمار جلسات قرآنی در مساجد و مؤسسات گوناگون شاهد رشد کمی و کیفی در پرورش و تربیت قاریان و حافظان قرآن هستیم. طلایه‌دار این جریان اشخاصی همچون مرحوم استاد مولایی هستند؛ چهره‌ای ماندگار که بسیار در این زمینه زحمت کشیده و نمونه بارز آن استاد حسن رضائیان را می‌توان مثال زد که به عنوان یکی از سرآمدان حوزه تلاوت قرآن معرف حضور همگی هستند.

وی با اشاره به اینکه تداوم جلسات قرآن آن هم برای دهه‌ها مصایب و مشکلات خاص خود را داراست و باید از این بابت قدردان زحمات اساتید محفل‌دار قرآنی بود که مدت‌های زیاد در زمینه برگزاری این جلسات، جهد و کوششی چشمگیر دارند، گفت: از جمله مسائلی که امروز در عرصه قرآن می‌توان به آن افتخار کرد، اخلاق و اخلاصی است که می‌توان آن را در وجود افرادی همچون استاد رضائیان سراغ گرفت. استادی که توانسته است با اخلاق خوش قرآنی شاگردان خود را نگه داشته و آنها را مجذوب خود سازد. این امر قابل ستایش است، کمااینکه آن فرد با اخلاص و با نگاهی غیر مادی در این راه پای گذاشته است. این امر موجب شده تا شاگردانی اثرگذار در مسیر پیشرفت قرآنی کشور تربیت شوند.

مدیر اسبق مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه تصریح کرد: استاد رضائیان از پیشکسوتان متواضع و خوشروی قرآنی است، امروزه در جایگاه یک جلسه‌دار و معلم قرآن تمام عیار مطرح هستند و استقامتی که در این راه پر افت و خیز بیش از چهار دهه داشته‌اند، قابل تمجید است. ایشان چندان رسانه‌ای نیستند، اما با این وجود در حوزه توسعه فرهنگ قرآنی کشور وجود چنین انسان‌های وارسته‌ای را نمی‌توان نادیده گرفت. شخصاً به واسطه سابقه حضور در سازمان اوقاف با چهره‌های گوناگون قرآنی برخورد و نشست و برخاست داشته‌ام و از جمله کسانی که به خوبی نسبت به روحیات و خلقیات ایشان آشنایی دارم، استاد حسن رضائیان است. وجود چنین انسان وارسته‌ای با صفاتی که کمابیش به آن اشاره شد به نوعی برای عزیزانی که در زمینه آموزش قرآن فعال هستند، باید به عنوان یک الگو مطرح شوند، چرا که نگاه چنین فردی به قرآن نگاه حرفه‌ای است و به این واسطه به پست و مقام و مکنت اقتصادی برسند نبوده و نیست و به نوعی عشق و علاقه به خود قرآن موجب شده تا در این مسیر ثابت قدم باقی بمانند.

رضائیان طی سال‌ها فعالیت قرآنی هیچ چشم‌داشتی نداشته است

یاراحمدی افزود: حسن رضائیان در طی سال‌هایی که فعالیت کرده و می‌کنند، هیچ‌گونه توقعی از نهادها و سازمان‌های متولی امور قرآنی نداشته و این امر نشان از اخلاص و اخلاق قرآنی ایشان دارند. این امر نشئت گرفته از نوع خاص نگاهی بوده است که مرحوم استاد مولایی به قرآن داشته و خوشبختانه در نهاد شاگردان ایشان از جمله استاد رضائیان نیز سرایت کرده است؛ باید چنین نگاهی را پاس داشت و درصدد پرورش و اشاعه آن در دل جامعه و به ویژه در میان جامعه قرآنی بود. 

برجسته‌سازی نگاه تعبدی به قرآن در قالب گفت‌و‌گو با پیشکسوتان

این پیشکسوت قرآنی تأکید کرد: برای این منظور و پرورش و اشاعه این فرهنگ قرآنی به ویژه در میان جامعه جوان قرآنی پیشنهاد می‌کنم تا خبرگزاری ایکنا به یمن برگزاری این جلسه، مجموعه‌ای از استادان صاحب‌نام و پیشکسوت قرآنی که صاحب نگاه تعبدی به قرآن هستند، شناسایی کرده و ‌با ایشان مصاحبه‌های مفهومی ترتیب داده و با انتشار آنها نوع نگاه اساتیدی همچون مرحوم علی اربابی و مولایی در هیاهوی به وجود آمده این روزها، گم نشود.

وی در پایان گفت: استاد رضائیان و بسیاری دیگر از اساتید پیشکسوتی که در مکتب اساتید فقید قرآنی تلمذ کرده‌اند، دارای چنین نگاه تعبدی به قرآن هستند و لذا باید وجود آنها را مغتنم شمرد و با بیان نوع نگاهی که آنها طی این سال‌ها فعالیت خود داشته‌اند، در پی ترویج و اشاعه فرهنگ ناب قرآنی بود. به غیر از استاد رضائیان افراد دیگری نیز با این سطح نگاه و بینش تعبدی نسبت به قرآن همچنان وجود دارند که می‌توان از آنها سراغی گرفت و پای صحبت آنها نشست و بهترین تجلیل و تمجید از آنها همین است، وگرنه که این اساتید معزز، نیازی آنچنانی به نکوداشت و اهدای جوایز نقدی و مالی نداشته و ندارند.

ابراهیم آهور؛ دیگر کارشناس قرآنی حاضر در این نشست، گفت: استاد رضائیان شخصیتی است که نیازی به معرفی ندارد، بارها تلاوت‌های آنها را از رادیو و تلویزیون دیده‌ایم و از همه مهم‌تر اذان جاودانه ایشان است. خاطره‌ای که شخصاً آن را به یاد دارم، حضور استاد رضائیان در مسجد خیابان سهروردی و در میان جمعی از مدیران شهرداری بود که بالای 90 درصد حضار از ایشان درخواست اقامه اذانشان را داشتند، اذانی که منحصر به فرد است.

اشراف کامل رضائیان به قرائات سبعه

وی ادامه داد: سال 67 طرحی از سوی اوقاف پیگیری شد، مبنی بر اینکه دوره آموزشی در زمینه اختلاف قرائات برگزار شود که استاد آن جلسات مرحوم مولایی بودند؛ جلسات آموزشی در مسجد الجواد(ع) میدان هفتم تیر برگزار شد. هر چه جلسات پیش می‌رفت از تعداد قاریان حاضر کاسته می‌شد(به دلیل نکات ریز و مباحث سخت آن) تا جایی که در ادامه این جلسات به مسجدی در خیابان بهار که محل برگزاری جلسات قرآن مرحوم مولایی بود، منتقل شد و نکته جالب اینکه از جمله کسانی که در تمامی این جلسات صبر و مداومت به خرج داد و دوره را تا جلسه آخر آن پیگیری و شرکت کرد، استاد حسن رضائیان بود و شخصاً شاهد بودم، این استاد گرانقدر تمامی صبح‌های جمعه و یکشنبه‌‌شب‌ها حضور مستمر در جلسات مرحوم مولایی داشت و شهادت می‌دهم، استاد رضائیان مسلط به هفت قرائات مختلف هستند و همچنان هم با همان روحیه و انگیزه بالا در برخی از محافل قرآنی آن را اجرا می‌کنند. 

آهور که مصحفی از قرائات مختلف که خود آن را تألیف کرده بود به همراه داشت تا آن را به حسن رضائیان هدیه دهد، تصریح کرد: استاد رضائیان الگوی بسیار مناسبی برای جوانانی هستند که در این مسیر فعالیت می‌کنند یا قصد دارند در این مسیر گام بردارند، چرا که در طول سال‌ها در زمینه تلاوت و آموزش قرآن به نسل‌های گوناگون کوشا و فعال هستند. خصوصاً آن که اشراف ایشان به قرائات سبعه زیبایی و حلاوت زایدالوصفی به الحان و سبک تلاوتی او نیز بخشیده است.

بیشتر بخوانید؛

تفقد رهبر معظم انقلاب به اثر «قرآن به ۱۰ قرائت از طریق الشاطبیه، الدره و طیبة‌النشر»

احمد حاجی‌شریف از پیشکسوتان قرآنی نیز در این نشست به کسب مقام اول استاد رضائیان در مسابقات سراسری اوقاف در سال 67 و کسب مقام نخست در مسابقات بین‌المللی سال 68 اشاره کرد و از او به عنوان یک چهره خدوم قرآنی که در طول سالیان خدمت به ساحت قرآن بدون چشم‌داشتی و با کمترین توقع به فعالیت مشغول بوده است، یاد کرد.

منصور آقامحمدی از پیشکسوتان و مسئولان اجرایی مسابقات قرآن سازمان اوقاف و امور خیریه در ارتباط تلفنی با این نشست با اشاره به سابقه آشنایی بیش از سی‌ساله خود با رضائیان گفت: سابقه آشنایی من با این استاد به مسجدالرضا(ع) در خیابان سهروردی جنوبی مربوط می‌شود. البته بعدها در کسوت مسئول برگزاری مسابقات نیروی زمینی ارتش در خدمت ایشان، مرحوم علی اربابی و سیدحسین موسوی‌بلده بودم.

وی ادامه داد: دو خصیصه بارز استاد رضائیان یکی صبر و حوصله زایدالوصف ایشان در زمینه داوری مسابقات و دیگری نترس و شجاع بودن ایشان بود. سال 81 در زاهدان مسابقاتی را برگزار می‌کردیم در شرایطی که اشرار منطقه تهدید به بمب‌گذاری محل مسابقات کرده بودند، بیشتر از ایشان ما از این تهدید ترس و واهمه داشتیم.

رسانه‌ای شدن نام رضائیان تنها جنبه الگوسازی برای جوانان دارد 

حسین ربیعیان دیگر پیشکسوت قرآنی یاد شهدای مقاومت را گرامی داشت و گفت: بابت برپایی این نشست از خبرگزاری ایکنا تشکر می‌کنم. هر چند که امثال استاد رضائیان نیازی به این تجلیل‌ها ندارند و اگر چنین مراسمی هم برگزار می‌شود، شاید تنها دلیلش این باشد که از ایشان به عنوان یک الگو و یک اُسوه حسنه برای الگوبرداری نسل جوان استفاده شود. استاد رضائیان اهل لویزان هستند و مایه فخر این محله از تهران نیز محسوب می‌شوند؛ استاد با تقوا و با اخلاصی که به نظرم همین ویژگی بارز است که راه را برای ایشان باز کرده و تاکنون موفق شده‌اند به این توفیقات قرآنی نائل شوند.

وی به پشتکار و جهد قرآنی استاد رضائیان اشاره کرد و گفت: پیش از انقلاب به این شکل نبود که شاهد گستردگی محافل و مجلس قرآنی در هر یک از محلات تهران باشیم، اما همانطور که خود ایشان اشاره کردند و البته من نیز شاهد آن بودم در شرایطی که وسیله و امکانات به لحاظ مالی وجود نداشت، ایشان برای آن که به موقع به محافل قرآنی و انگشت‌شماری که دایر می‌شد، برسند، پیاده در گرما و سرما تحمل این مشقت و سختی را به جان می‌خریدند و نتیجه آن که امروز به عنوان یکی از پیشکسوتان و جریان‌سازان عرصه قرآنی مطرح هستند.

صبر و خویشتنداری رضائیان در مواجهه با نوآموزان قرآنی