عاشورا قرارگاه ماست؛ مانوری بزرگ در قلب تهدید

مهدی عرب‌صادق، کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی که به صورت اختصاصی در اختیار ایکنا قرار داده تحلیلی بر حضور رهبر معظم انقلاب در شب عاشورا، هم‌زمان با تهدیدات رژیم صهیونیستی ارائه کرده است که در ادامه می‌خوانیم.

در اوج تهدیدات رژیم صهیونیستی علیه ایران، درست در زمانی که جنگ روانی دشمن در بالاترین سطح خود قرار داشت و تحلیلگران رسانه‌های معاند با اطمینان می‌گفتند «رهبر ایران به پناهگاه خواهد رفت»، ناگهان تصویری همه معادلات را به‌هم ریخت:

رهبر انقلاب اسلامی در شب عاشورا، در میان مردم، وارد حسینیه امام خمینی(ره) شدند؛ همان‌جایی که نزدیک به نیم قرن است به قلعه فرهنگی انقلاب تبدیل شده است. در آن فضای احساسی و پرشور، رهبر انقلاب از مداح خواستند سرود «ای ایران» را بخواند و مداح پاسخ داد: «جان می‌دهیم». همین صحنه کافی بود تا نقشه دشمن، تنها با یک شات رسانه‌ای، منهدم شود.

حسینیه امام خمینی(ره) دیگر صرفاً مکانی برای مناسک مذهبی نیست؛ سال‌هاست که به «نقطه تعادل روایتی جمهوری اسلامی» تبدیل شده است. اینجا، جایی است که تقویم سیاسی و فرهنگی نظام در آن تنظیم می‌شود.

حضور رهبر انقلاب در شب عاشورا، فقط یک عمل مذهبی نبود؛ بیانیه‌ای چندلایه و چندمنظوره بود. در شرایطی که برخی تصور می‌کردند ایشان در موضع تدافعی قرار خواهند گرفت، انتشار تصاویر حضورشان در جمع مردم، نه در پناهگاه که در دل خاکریز حسینیه، تمام جنگ روانی دشمن را از کار انداخت.

رهبر انقلاب در پاسخ به تهدید دشمن، نه به پناهگاه نظامی رفتند و نه دستور مقابله صادر کردند؛ ایشان به قلب عاشورا رفتند. سرود «ای ایران»، در آن شب، فقط یک قطعه موسیقایی نبود؛ به یک «بیانیه تمدنی» تبدیل شد.

زمانی که از مداح خواسته شد این سرود را اجرا کند، تنها کلام رهبری این بود: «بخوان» اما همین واژه ساده، از سطح یک اجازه عبور کرد و به فرمانی فرهنگی‌ - تمدنی تبدیل شد. این «بخوان»، یعنی ما در برابر تهدید موشک و جنگنده، با ایمان و حنجره و خاکریز معنوی عاشورا پاسخ می‌دهیم.

این نخستین‌بار نیست که رهبر انقلاب در بزنگاه‌های پرتنش از ابزارهای نمادین برای ارسال پیام‌های راهبردی استفاده می‌کنند اما این‌بار، هم‌زمانی تهدید نظامی اسرائیل، فضای شایعات، و شب عاشورا، این حرکت را به نقطه عطفی در جنگ روایت‌ها تبدیل کرد.

رهبر انقلاب در شب عاشورا، بی‌نیاز از هر سخنرانی، با عمل خود از کربلا و نهضت حسین(ع) سخن گفتند. نشان دادند که فرزند عاشورایند و اجازه نخواهند داد عاشورا تکرار شود. برای ملت ایران، عاشورا فقط یک حادثه تاریخی نیست؛ یک قرارگاه فرهنگی، سیاسی و هویتی است. جمله‌ای که باید بارها در محافل انقلابی شنیده شود، این است: «سیدالشهدا، قرارگاه ماست.»

در دورانی که واژه‌ها از معنا تهی شده‌اند و هویت‌ها در هجوم روایت‌های جعلی رنگ باخته‌اند، این جمله دوباره یادآور می‌شود که ریشه هویت سیاسی و امنیتی جمهوری اسلامی، از عاشورا تغذیه می‌کند. کربلا فقط یک سوگ نیست، یک نظریه پایداری است؛ نه صرفاً برای گریه، که برای ایستادگی؛ نه فقط برای عزاداری، که برای راهبری.

این‌بار، رهبر انقلاب نه سخنرانی کردند، نه فرمانی صادر شد اما حرکت‌شان، سکوت‌شان، واژه‌شان و حضورشان، به اندازه یک راهبرد روشن بود. بسیاری از رسانه‌های بین‌المللی این صحنه را یک «مانور بزرگ پس از جنگ خاورمیانه» تفسیر کردند. ایشان خود را به رخ نکشیدند اما حضورشان کافی بود تا «رعب جنگ رسانه‌ای» فروبپاشد. رهبر انقلاب تنها گفتند: «بخوان»؛ و همین کافی بود تا جهان بفهمد: عاشورا، قرارگاه ماست.