حسین منی و انا من حسین

حجت‌الاسلام انصاری قمی، نویسنده و استاد حوزه علمیه می‌گوید: پیامبر(ص) می‌فرمایند: ماندگاری من در ماندگاری حسین بن علی(ع) است، روش من در شناخت روش اوست، شناخت سیاست، امامت و نبوت و حضور من در جامعه اسلامی در حضور عینی، اعتقادی و شناخت حسین بن علی(ع) است.

از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است: « حسین منی و انا من حسین » حسین از من است و من از حسینم. معنای جمله نخست روشن است، حسین (ع) از من است یعنی فرزند من و نواده من است. درباره جمله دوم (من از حسینم) گفته‌اند، یعنی بقای دین من و آیین من بوسیله حسین (ع) است؛ و دین اسلام از حسین (ع) قوت می‌گیرد و با شهادت او از نابودی مصون می‌گردد و باقی می‌ماند و از اینجاست که گفته‌اند: دین اسلام «محمدی الحدوث» و «حسینی البقا» است، که اگر شهادت عاشورا - با آن ابعاد ویژه - نبود، در اثر حکومت کسانی مانند یزید و... به مرور زمان اثری از اسلام و قرآن برجای نمی‌ماند. [علامه محمدرضا حکیمی (ره)، کتاب قیام جاودانه، صفحه ۶۶، ۶۷]

دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث پردیس فارابی دانشگاه تهران به تشریح و تحلیل از روایت « حسین منی و انا من حسین » پرداخت و تأکید کرد: شاید معروف‌ترین و پذیرفته‌شده‎ترین آن‌ها کلام مرحوم آیت الله کاشف الغطاء باشد که می‌گوید مراد این است که اسلام، نبوی الحدوث و حسینی البقاست. است.

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (ص) رسید، به خانه‏ حضرت على و فاطمه (ع) آمد و اسماء را فرمود تا كودكش را بیاورد. اسماء او را در پارچه‏‌اى سپید پیچید و خدمت رسول اكرم (ص) برد، آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت. به روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحى الهى، جبرئیل، فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا، این نوزاد را به نام ‏پسر كوچك هارون‏ «شبیر» كه به عربى ‏«حسین‏» خوانده میشود، نام بگذار. چون على (ع) براى تو بسان هارون براى موسى بن عمران است جز آنكه تو خاتم پیغمبران هستى و به این ترتیب نام پر عظمت ‏«حسین‏» از جانب پروردگار، براى دومین فرزند فاطمه(س) انتخاب شد.