إِنَّمَا بَغْیُكُمْ عَلَى أَنفُسِكُم/ هرچه كنی به خود كنی

به گزارش خبرگزاری بين‌المللی قرآن(ايكنا)، قرآن كتاب الهی مسلمانان است كه بيشتر افراد آن را می‌خوانند و آيات آن را حفظ می‌كنند. برخی نيز به معنای آيات رجوع می‌كنند و با تفاسير آن نيز آشنا می‌شوند اما اين كتاب آسمانی به عنوان معجزه خاتم المرسلين مراتبی والاتر و عميق دارد كه گاها مورد غفلت مسلمين قرار گرفته است.

قرآن را كتاب هدايت می‌ناميم اما تا كنون چند درصد از افراد به عمق معنای اين كلمه فكر كرده‌اند و برای طلب هدايت و كسب راهنمايی به قرآن مراجعه كرده‌اند. قرآن كريم مجموعه آياتی است كه تكليف ما را در زندگی روشن می‌كند، برای زندگی ما برنامه‌ريزی می‌كند و راه سعادت را به طور كامل نشان می‌دهد.

قرآن لغزشگاه‌ها را معرفی می‌كند، همچنين در برابر آن سكوهای پرش را نيز نشان می‌دهد، قرآن به ما می‌آموزد از هنگام طلوع خورشيد كه چشم باز می‌كنيم تا هنگامی كه ستارگان زينت آسمان می‌شوند و به خواب می‌رويم چگونه بايد رفتار كنيم. قرآن نتيجه هر عملی را به ما می‌نماياند ولی كجاست پرسشگری كه در پی راه ايمن باشد.

قرآن حل‌المسائل زندگی بشر است

قرآن حل‌المسائل زندگی بشر است ولی انسان امروزی كه اسير ماديات شده است راه چاره را در جای ديگری می‌جويد، انسان زمينی از كدهايی كه خداوند برای بازگشايی قفل مشكلات به وی عطا كرده غافل شده و می‌خواهد با دستان خود اين قفل را بشكند ولی در اين مجادله چيزی جز خسران و از بين بردن فرصت‌ها نصيب وی نمی‌شود.

مراجعه به آيه آيه كلام‌الله مجيد و تدبر و بكارگيری آن در زندگی روزمره ما را از خطرات می‌رهاند و در مسير امن قرار می‌دهد به طور مثال خداوند متعال در آيه 23 سوره مباركه يونس می‌فرمايند: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا بَغْیُكُمْ عَلَى أَنفُسِكُم ..مردم سركشى شما فقط به زيان خود شماست» ولی امروز گاهی انسان‌ها فراموش می‌كنند كه هرچه كنند به خود كنند.

ما گاهی در معامله‌هايمان خيانت می‌كنيم، كم فروشی می‌كنيم و حق ديگران را به درستی ادا نمی‌كنيم و گمان می‌كنيم برنده ماجرا بوده‌ايم، غافل از اينكه پروردگار عالم، دانا به اعمال و رفتار ما است و نتيجه عمل ما را در روزی ديگری به نحوی به ما بر می‌گرداند و ما باز هم به ياد نمی‌آوريم اين شكست نتيجه پيروزی كاذبی بود كه ديروز برای خود ايجاد كرده بوديم.

آيه هفتم سوره مباركه اسرا به ما هشدار می‌دهد كه «إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا»؛ «اگر نيكى كنيد به خود نيكى كرده‏‌ايد و اگر بدى كنيد به خود [بد نموده‌‏ايد]» ولی ما باز هم فراموش می‌كنيم كه اگر امروز در كنار محبت به فرزند خود دل كودكی يتيم را نيز به دست آوريم و او را از آغوش پر مهر و محبت خود محروم نكنيم خداوند متعال دير يا زود دست محبت خود را بر سرمان می‌كشاند.

در جايی ديگر آيه 46 سوره مباركه «فصلت» به ما گوشزد می‌كند كه «مَنْ عَمِلَ صَالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَسَاءَ فَعَلَيهَا؛ هر كس كار شايسته‌ای به جا آورد، برای خود به جا آورده است و كسی كه كار بد كند، به زيان خود اوست» اما باز هم انسان زمينی درس عبرت نمی‌گيرد، از ديگران پله می‌سازد و به سمت بالا حركت می‌كند و غافل از اين است كه دست روزگار زير پای او را خالی خواهد كرد.