خاطره‌ای که امام(ره) هرگز آن را فراموش نکرد
گروه سیاسی: «آنچه براى من یک خاطره فراموش‌نشدنى است ـ با اینکه تمام صحنه‌ها چنین است ـ ازدواج یک دختر جوان با یک پاسدار عزیز است که در جنگ هر دو دست خود را از دست داده و از هر دو چشم آسیب دیده بود...».
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی جماران، بدیهی است در جامعه‌ای که ارزش‌های متعالی حاکم باشد، بهترین زمینه برای سالم‌سازی همه‌جانبه فرهنگ عمومی فراهم خواهد بود و این خود البته دوام و ماندگاری آن جامعه را بیشتر خواهد کرد. بنا به همین ضرورت است که مجموعه ارزش‌های آفریده شده در دوران انقلاب اسلامی و پس از آن به ویژه در دوران دفاع مقدس باید در تار و پود فرهنگ عمومی کشور جاری و ساری شود و دست‌مایه کلیه فعالیت‌های فرهنگی قرار گیرد.
از طرفی نقش بی‌بدیل حضرت امام خمینی(ره) و به تبعیت از آن اقدامات شایسته قاطبه مردم ایران و به ویژه رزمندگان دوران دفاع مقدس ارزش آفرینی‌هایی کرده است که واقعا در تاریخ بی‌نظیر است و یقینا ارزش‌گذاری اصولی به این ارزش‌هاست که موجب ترویج و اشاعه آن شده و مقاصد ذکر شده را فراهم می‌آورد. مطابق معمول، در این زمینه هم حضرت امام خمینی(ره) پیش‌قدم شده و با بیانات و اقدامات درس‌آموز خود، راه را می‌نمایاند. در همین راستا این نوشته در نظر دارد با ارائه فرازی از یک پیام آن بزرگوار در آستانه هفته بزرگداشت دفاع مقدس، وجهی از نقش‌آفرینی بانوان ایرانی در این زمینه را هدیه به خانواده‌های ایثارگران عرضه دارد:
«زنان بزرگوار ما در مقابل رژیم ستمکار سابق، و پس از سرکوبى آن، در مقابل ابرقدرت‌ها و وابستگان آنان در صف اول ایستادگى و مقاومت از خود نشان دادهاند که در هیچ عصرى چنین مقاومتى و چنین شجاعتى از مردان ثبت نشده است. مقاومت و فداکارى این زنان بزرگ در جنگ تحمیلى آن قدر اعجابآمیز است که قلم و بیان از ذکر آن عاجز بلکه شرمسار است. این‌جانب در طول این جنگ صحنههایى از مادران و خواهران و همسران عزیز از دست داده دیدهام که گمان ندارم در غیر این انقلاب نظیرى داشته باشد. و آنچه براى من یک خاطره فراموش نشدنى است- با اینکه تمام صحنه‌ها چنین است- ازدواج یک دختر جوان با یک پاسدار عزیز است که در جنگ هر دو دست خود را از دست داده و از هر دو چشم آسیب دیده بود. آن دختر شجاع با روحى بزرگ و سرشار از صفا و صمیمیت گفت: «حال که نتوانستم به جبهه بروم، بگذار با این ازدواج، دیْن خود را به انقلاب و به دینم ادا کرده باشم». عظمت روحانى این صحنه و ارزش انسانى و نغمه‌هاى الهى آنان را نویسندگان، شاعران، گویندگان، نقاشان، هنرپیشگان، عارفان، فیلسوفان، فقیهان و هر کس را که شماها فرض کنید، نمى‌توانند بیان و یا ترسیم کنند و فداکارى و خداجویى و معنویت این دختر بزرگ را هیچ کس نمىتواند با معیارهاى رایج ارزیابى کند». (صحیفه امام، ج16، ص194)
