به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، شهریورماه امسال بود که مقام معظم رهبری در بیمارستان بستری شد و اهل فرهنگ و هنر برای دیدار با معظمله به بیمارستان رفتند که در این عیادت که در فضایی صمیمانه صورت گرفت، بسیاری از چهرههای فرهنگی و ورزشی حضور داشتند و از نزدیک به احوالپرسی از رهبر معظم انقلاب پرداختند. رضا امیرخانی، ابراهیم حاتمیکیا، مجید مجیدی و کمال تبریزی؛ معظمله نیز در این دیدار ضمن پاسخ به احوالپرسیهای متعدد افراد در جواب به مجید مجیدی که گفت: «بلا دور است» این شعر را خواندند:
«هر بلائی کز تو آید رحمتی است
هر که را رنجی دهی آن راحتی است
زان به تاریکی گذاری بنده را
تا ببیند آن رخ تابنده را
تیشه زان بر هر رگ و بندم زنند
تا که با مهر تو پیوندم زنند...»
رهبر معظم انقلاب اسلامی پیش از این هم یک بار در دیدار با جمعی از جانبازان قطع نخاعی این شعر را قرائت کرده و بار دوم در جلسه پایانی بازدید از مناطق زلزلهزده آذربایجان شرقی همین ابیات را خواندند.
مقام معظم رهبری پس از قرائت این شعر، رو به حاضران کرده و پرسیدند که « این شعر برای چه کسی باشد خوب است؟» و خود در ادامه فرمودند: «پروین اعتصامی».
حضرت آیتالله خامنهای همچنین در ادامه سخنان خود و در توضیح بیشتر عنوان کردند: «پروین اعتصامی که سعی میشود، چهرهاش پوشانده شود!»
در ادامه باز هم رهبر معظم انقلاب با چهرههای دیگر حاضر در جمع احوالپرسی کرده و ضمن ادامه بیانات خود پیرامون این شاعره میفرمایند: «برخی عنوان «شاعر نخود و لوبیا» را برای او مطرح میکنند، برای اینکه فروغ فرخزاد را در برابر پروین بالا ببرند، میخواستند او را خُرد کنند، حالا من نظر نامناسبی درباره فروغ ندارم، به نظرم میآید این آخریها وضعش بد نبوده انشاءالله، اما او را سر پروین اعتصامی میزدند، در حالی که رتبه شعری پروین بالاست.»
رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی، زاده ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز و درگذشته ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در تهران است. وی از شاعران ایرانی است که از او با عنوان «مشهورترین شاعر زن ایران» یاد میشود. پروین از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی سرودن شعر را آغاز کرد.
پدر وی یوسف اعتصامی، از شاعران و مترجمان معاصر ایرانی بود که در شکلگیری زندگی هنری پروین و گرایش وی به سرودن شعر نقش مهمی داشت. پروین اعتصامی از پایهگذاران سبک شعر مناظرهای است و در زمان حیاتش مجموعهای از شعرهایش را در قالبهایی مانند مناظره، مثنوی، قطعه و قصیده و در قالب دیوان اشعار به چاپ رسانده است. او مدتی نیز در کتابخانه دانشسرای عالی، به شغل کتابداری مشغول بود و بعد از آن قبل از دومین نوبت چاپ دیوان اشعارش، بر اثر بیماری حصبه درگذشت و در حرم حضرت فاطمه معصومه(س) به خاک سپرده شد.