به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) حجتالاسلام والمسلمین سیدمحمود مدنی، مدیر جامعه الزهراء(س) امروز 20 خرداد در ادامه جلسات سیره فاطمی در این نهاد حوزوی با بیان اینکه در روایت آمده که حسنین(ع) سرور جوانان اهل جنت هستند، گفت: در بهشت پیر و جوان و عصایی و بدون عصا و ... معنا ندارد و همه جوان وارد بهشت میشوند.
وی افزود: در تفکر اسلامی ایستگاه انسانها از اولین تا آخرین آنان بهشت و جهنم است و حتی در روایات افرادی قبل از حضرت آدم نیز بودهاند و سرنوشت آنان نیز یکی از این دو مکان است.
مدنی با بیان اینکه ایستگاه همه مومنان در نهایت، بهشت است و امام حسن و امام حسین(ع) سید و سرور بهشتیان هستند یعنی میتوان نتیجه گرفت که حسنین(ع) سرور همه انبیاء مانند آدم و موسی و نوح و عیسی و ... هستند البته فاز افضلیت پیامبر و حضرت زهراء(س) و امام علی(ع) فاز جدایی است.
مدیر جامعة الزهراء(س) با اشاره به انواع روابط حاکم میان افراد خانواده تصریح کرد: برخی خانوادهها رابطه سلطه وجود دارد؛ یعنی یکی فرمانده است و بقیه تبعیت میکنند که این الگو اسلامی نیست و فرقی هم ندارد که فرد مسلط مرد یا زن باشد.
وی افزود: تیپ دیگری از روابط میان خانوادهها، حق محوری است که این هم موفق نیست زیرا قرآن فرموده است با عدل و احسان با هم رفتار کنید لذا حق صرف در خانواده به جایی نمیرسد.
مدنی با بیان اینکه نوع سوم روابط بر اساس مودت و رحمت است بیان کرد: مهمترین کارهای تمدن بشری از آغاز با موتور عشق و محبت انجام شده و نه با محوریت زور و قدرت؛ لذا دین که مجموعهای از قوانین است تنها از ما نخواسته که بر مر قانون عمل کنیم بلکه باید با محبت و شیرینی و مودت انجام شود بنابراین اگر بر خانواده، محبت حاکم شود تلخیهای آن نیز شیرین خواهد شد و تا عشق بر خانواده حاکم نشود این گرفتاریها وجود خواهد داشت.
وی افزود: محبت حالت درونی است که وقتی ظاهر و بیان شد تبدیل به مودت خواهد شد؛ خداوند خواسته است که در خانوادهها مودت حاکم شود که همان اظهار عشق است که متاسفانه برخی فکر میکنند خجالت دارد در حالی که پیامبر(ص) به برخی همسرانش و حضرت زهرا(س) آشکارا مودت میورزیدند.
وی ادامه داد: امام خمینی(ره) در حالی که یک عارف و مجتهد والامقام و در حال سفر حج بوده است نیز خطاب به همسرش فرموده است: تصدقت شوم؛ در این مدت که مبتلا به جدایی از نور چشمم هستم، صورت زیبایت در آینه قلبت منقوش است ...؛ این در حالی است که امام در دل شب آن طور از خوف خدا گریه میکند و وقتی نامه به همسرش مینویسد این طور عاشقانه مینویسد.