مباهات پروردگار به جوانی که در مسیر بندگی قدم می‌گذارد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) پارسایی و پاکدامنی در برهه جوانی که دوران اوج گرایش به سمت شهوات و لذات است، نزد خداوند متعال از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، چنانکه خداوند متعال در قرآن کریم به تفصیل در سوره کهف در این‌باره سخن می‌گوید.

اصحاب کهف گروهی از جوانان بودند که برای حفظ اعتقادات و صیانت از دین خود، جامعه را ترک کردند و در غاری سکنی گزیدند. خداوند متعال در آیه 13 سوره کهف، اصحاب کهف را چنین توصیف می‌کند: «إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى؛ آنان جوانانى بودند كه به پروردگارشان ايمان آورده بودند و بر هدايت‌شان افزوديم».

به گواهی قرآن کریم، تنها خواست آن جوانان هنگام ورود به کهف این بود که: «رَبَّنَا آتِنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا؛ پروردگار ما از جانب خود به ما رحمتى بخش و كار ما را براى ما به سامان رسان (سوره کهف آیه 10). خداوند متعال هم خواسته ایشان را به اجابت رساند.

در روایتی، پیامبر خدا(ص) در خصوص جایگاه جوانان مومن و پرهیزگار نزد خداوند متعال فرمودند: «إنَّ اللّهَ تَعالى يُباهي بِالشّابِّ العابِدِ المَلائِكَةَ، يَقولُ: اُنظُروا إلى عَبدي تَرَكَ شَهوَتَهُ مِن أجلي؛ خداوند بزرگ، به جوان عبادت‌پيشه، نزد فرشتگان افتخار می‌كند، می‌فرمايد: بنده‌ام را بنگريد. براى من، خواسته‌هاى نفْس خود را كنار نهاده است.»