اعمالی که حجاج را در مکه به عرش می رساند
گروه جامعه ــ مکه دارای فضیلت هایی است که می تواند حجاج را از فرش به عرش برساند، به شرط اینکه زائران بیت‌الله الحرام آن را بشناسند و خالصانه نسبت به انجام آن اقدام کنند.
به گزارش ایکنا؛ حضور حجاج در مکه باید همراه با رعایت آدابی باشد که فضیلت های بیشماری را برای آنان به همراه بیاورد، در این نوشتار به برخی از این آداب که می تواند سبب بهره مندی معنوی هر چه بیشتر زائران بیت‌الله الحرام شود اشاره می کنیم.
نماز در مكه
در ميان عبادات، نماز از بزرگترين فرائض اسلامى بوده و عالى ترين وسيله تقرب به حريم قدس الهى محسوب مى شود. تشريع اين عبادت بزرگ براى برقرارى ارتباط انسان با منبع عالم است. قرآن كه مهمترين مرجع مسلمين است، درباره جايگاه نماز آيات متعددى دارد به نحوی که می توان گفت در كتاب آسمانى كمتر عبادتى همچون نماز مورد توجه و عنايت است. در قرآن تقريباً ۱۴۰ مورد كلمه «صلوة» ذكر شد
روزه در مكه
در كتاب خدا در باره روزه و جايگاه آن آيات متعددى آمده است. در يكى از آيات مهمترين ثمره روزه تقوا قلمداد شده است. «اى كسانى كه ايمان آورده ايد، روزه داشتن بر شما مقرر شد همچنان كه بر كسانى كه پيش از شما بوده اند مقرر شده بود تا پرهيزگار شويد.»
انسان به صورت طبيعى و فطرى مى داند كه براى اتصال به عالم طهارت و قدس در آغاز بايد از لذایذ جسمى و شهوات مربوط به عالم ماده بكاهد و به طور كلى از هر چيزى كه او را از خدايش دور مى كند، دور شود. اگر در انسان چنين حالتى پديد آمد، او داراى صفت تقوا است. رايج ترين مصداق تقوا كاستن از خوردن و آشاميدن و خوددارى از محرمات ساده اى از اين دست است. در اين صورت انسان تمرين خوددارى از معاصى كرده و گامى به سمت مدارج كمال و معنويت برداشته است. لذا مهمترين ثمره و پيامد روزه، تقواست.
سجده در مكه
واژه «سجده» در قرآن كريم بيش از ۹۰ بار آمده است كه در ميان آنها چندين نمونه خاص است. يكى اين كه خداوند سجده را به كل كائنات نسبت داده است: وَ لِلَّهِ يَسْجُدُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ؛ و براى خداوند سجده مى كنند همه آنها كه در آسمانها و زمينند.
ديگر اين كه قرآن معتقد است كسى كه اهل سجده است، اثر آن در سيماى او آشكار و هويداست: سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ.
ختم قرآن در مكه
در باره قرآن مطالب فراوانى به چشم مى خورد از جمله اين كه كسى كه قرآن قرائت كند، بيشترين چيزها را از خداوند دريافت مى كند، شفيعى افضل از قرآن وجود ندارد، خداوند فزع قيامت را از قارى قرآن مخلص برمى دارد، اهل قرآن اهل اللَّه هستند، تلاوت قرآن باعث لينت قلب و دورى قساوت قلب است و خداوند به قرائت قرآن گوش مى دهد.
اما ختم قرآن در مكه فضيلتى متفاوت دارد. اگر كسى مى خواهد جايگاه خود را در بهشت ببيند، كافى است در مكه ختم قرآن كند، ختم قرآن در مكه موجب مى شود كه انسان بتواند رسول خدا(ص) را ببيند، چنين عملى حسنات يك عمر را در پى دارد. امام زين العابدين(ع) فرمود: «هر كس در مكه ختم قرآن كند، نميرد تا آن كه رسول خدا(ص) را ببيند و جايگاهش را در بهشت بنگرد.
تسبيح در مكه
تسبيح در قرآن شأن و جايگاه رفيعى دارد، هر آنچه در آسمان ها و زمين است به تسبيح خداوند عزيز و حكيم مشغول است. تسبيح امر عام و فراگيرى بوده، شامل فرشتگان، كوه ها، پرندگان، پيامبران و به طور كلى هر چيزى كه در زمين و آسمان هاست و هر كسى كه در زمين و آسمان هاست مى شود. پس تسبيح اختصاصى به انسان ندارد، بلكه جمادات، گياهان و حيوانات را هم در بر مى گيرد.
مقام مجاورت مكه
كسى كه مجاور مكه باشد، پاداش ارزشمندى در انتظار اوست، يكى از اين پاداش ها مغفرت است، اما اين مغفرت ويژگى خاصى دارد و آن اين كه فقط شامل او نمى شود بلكه شامل خانواده او، دعا كنندگان براى او، طايفه او و تمامى همسايگان او مى شود. از سويى ديگر اين بخشش گناهان شامل يك روز و دو روز نيست بلكه سال را در بر مى گيرد. خصوصيت ديگرى هم وجود دارد، علاوه بر این كه گناهان آنها بخشيده مى شود، خداوند آنها را از هر گزندى به مدت ۱۴۰ سال ايمن مى دارد.
خواب در مكه
حرمت و عظمت مكه تا بدان حد و پايه است كه براى خواب در آن هم اجر و پاداش عظيم در نظر گرفته شده است. خوابيدن در مكه به دو چيز تشبيه شده است: يكى به «متشحّط». اين مضمون در روايتى از امام سجاد(ع) بيان شده است: « کسی كه در مكه بخوابد مانند كسى است كه در جاى ديگر در خون خود در راه خدا بغلطد.»
ديگرى هم به مقام «تهجّد» تشبيه شده است. در حديثى از امام باقر(ع) نقل است: «كسى كه در مكه بخوابد، همانند كسى است كه در جاى ديگر به تهجد مشغول باشد.
بيمارى در مكه، تحمل گرماى مكه
مكه سرزمين گرم و سوزانى است. زندگى در مكه آسان نيست و انسان بايد در آنجا مشكلاتى تحمل كند. حرارت سوزان مكه انسان را به رنج و عذاب مى افكند و چه بسا به همين علت انسان بيمار شود. در روايتى از پيامبر اكرم(ص) هم بيان شده است كه اگر كسى يك روز در مكه بيمار شود، خداوند عبادت ۶۰ سال را براى او لحاظ مى کند.
همچنين كسى كه ساعتى حرارت سوزان و گرماى طاقت فرساى مكه را تحمل كند و به جان بخرد، به اندازه ۱۰۰ سال از آتش جهنم دور و به اندازه ۱۰۰ سال به بهشت خدا نزديك مى شود. شايد بتوان نتيجه گرفت كه سفر به مكه در تابستان بهتر است؛ زيرا تقرب انسان به خدا و بهشت بيشتر خواهد بود.
برداشتن مايه آزار از راه مردم
اگر كسى از راهى كه مردم در آن رفت و آمد مى كنند، مانعى مثل سنگ، چوب، شيشه و ... ببيند و آن را بردارد، خداوند اين عمل او را بدون پاداش نمى گذارد. حال اگر اين عمل در مكه انجام شود اجر خاصى خواهد داشت؛ پاداش اين عمل در مكه حسنه اى است كه خدا به او مى دهد، اما اين حسنه ويژگى خاصى دارد و آن اين كه موجب مى شود خداوند او را در قيامت عذاب نكند. امام صادق(ع) فرمود: «كسى كه مايه آزارى را از راه مكه بردارد، خداوند براى او حسنه اى مى نويسد و هر كس را كه خدا برايش حسنه بنويسد، عذابش نمى كند.
راه رفتن در مكه
راه رفتن در مكه نيز عبادت است. امام زين العابدین(ع) فرمودند: «كسى كه در مكه راه مى رود در حال عبادت خداست.» پيداست كه راه رفتن عملى بسيار سهل و ساده است؛ اما اين كه يك عمل بسيار ساده هر چند با قصد قربت نباشد، عبادت محسوب شود، توجيهى ندارد جز به لحاظ قداست و عظمت محل راه رفتن. از اين رو راه رفتن در هر جا چنين ثوابى در پى نخواهد داشت بلكه راه رفتن در قطعه اى از زمين كه ريشه و اساس زمين است، چنين اجر و پاداشى را براى انسان به ارمغان مى آورد.
وفات و دفن در مكه
مرگ در مكه به منزله اين است كه انسان در آسمان دنيا بميرد. كسى كه در مكه بميرد، با حالت لبيك محشور مى شود؛ چنين كسى از فزع اكبر در امان است. اگر وفات در مكه نصيب كسى شود، حساب نخواهد داشت و بى حساب به بهشت می رود. اين حكم چنان قطعيت دارد كه شامل هر انسانى مى شود، حتى اگر اهل فسق و فجور باشد. از اين مهمتر كسى است كه در مكه يا مدينه دفن شود. بر اساس امر الهى ورود چنين فردى به بهشت قطعى است، او داراى مقام شفاعت است و رخسارهاش چون ماه مى درخشد.
احاديثى كه در اين رابطه وجود دارد متعدد است. پيامبر(ص) فرمود: «كسى كه در مكه بميرد، همانند اين است كه در آسمان دنيا مرده است.»
انتهای پیام
