تداوم فعالیت تبلیغی امام کاظم(ع) در زندان

حجت‌الاسلام مهدی احدی در گفت‌وگو با ایکنا به توضیح درباره مجاهدت‌های امام موسی کاظم(ع) برای صیانت از حریم تشیع پرداخت و اظهار کرد: در طول تاریخ حوادثی اتفاق می‌افتد که برخی مطلع خیرات و برخی مطلع آفات است؛ معمولاً حوادثی که از ائمه(ع) رخ می‌دهد مایه خوبی‌ها و برکاتی است که در جای دیگر نمی‌توان دید. به عنوان مثال حضرت یوسف توسط زلیخا به زندان افتاد ولی این زندان برای یوسف بد نشد چراکه آغاز خوبی‌ها و هدایت‌ها و مایه پیروزی و حکومت بر مصر شد.

وی افزود: امام موسی کاظم(ع) در عصری ظهور کرد که گرفتار عناصر ظالم شده بود. با این وجود زندانی شدن ایشان مطلع بسیاری از خیرات شد. در آن زمان افرادی در مورد ایشان قضاوت‌هایی کردند که در تاریخ در این خصوص بسیار نوشته‌اند. مثلاً در آن زمان عده‌ای واقفیه شدند و امام کاملا واقفیه را رد کرد. در مجموع می‌توان چنین گفت که شهادت امام(ع) و مظلومیت ایشان زمینه‌ای شد برای بزرگ شدن حضرت رضا(ع) و پاسداری از حریم ولایت و حقیقتاً به واسطه ایشان کانال امامت لایروبی شد.

احدی در ادامه به ذکر نمونه‌هایی از مجاهدات امام(ع) برای تربیت شیعیان پرداخت و گفت: به عنوان نمونه عرض می‌کنم. کسی خودش را سلمان و اباذر می‌خواند. امام فرمود اباذر و سلمان کسانی هستند که شب‌ها به احیای شب می‌پردازند و به دنیا رغبتی ندارند و هرگز در بازار مردم را فریب نمی‌دهند. آیا این مرد هم که ادعا می‌کند سلمان و ابوذر است اینچنین است؟ به امام گفتند: نه، این فرد در بازار سوگندهای دروغ می‌خورد و اقامه شب ندارد.

وی افزود: یک زمان علی بن حمزه مغربی وقتی در محضر امام(ع) بود، به ایشان فرمودند: علی بن حمزه، از مغربی کسی می‌آید سراغ مرا می‌گیرد. سه سوال از او بکن. سوال اول اینکه بپرس از کجا آمدی؟ اگر گفت از مغرب، درست گفته است. سوال دوم اینکه چرا امام را می‌خواهی؟ اگر گفت من ایشان را خواب دیدم و در عالم خواب عشق به امام موجب شد پولی که پدرم وصیت کرده بود را بردارم و به دیدار امام بروم درست می‌گوید. به عنوان سوال سوم از او بپرس چطور مرا می‌شناسی؟ اگر جواب داد وقتی امام را در خواب دیدم تو در کنارش نشسته بودی و از این جهت تو را می‌شناسم درست گفته است. خلاصه علی بن حمزه با آن شخص مواجه شد و او را به محضر امام برد. امام(ع) با اینکه آنهمه ابراز ارادت مرد مغربی را دید ولی فرمود: به خدا سوگند که دروغ می‌گویی! پرسید: چرا؟ امام فرمود: شما به خاطر ارث با برادرت دعوا کردی و همدیگر را دشنام دادی. در مکتب ما دشنام نیست. بعد امام فرمود: آیا پشیمان نیستی؟ پاسخ داد: چرا، من پشیمانم. امام فرمود: از مکه برمی‌گردی در حالی که برادرت را دفن کردند. بعد امام فرمود: با آن دشنامی که به برادرت دادی چه می‌خواهی بکنی؟

استاد اخلاق حوزه علمیه تصریح کرد: امام(ع) در مبارزات خود شیعه‌سازی کرد، در عین اینکه در زندان بود. زندان برای کسی بد است که مجرم است ولی زندان برای کسانی که مطلع خیرات هستند و نه مطلع آفات، زمینه‌ساز هنر تبلیغ است. مسیّب، زندانبان ایشان می‌گوید: وقتی او را نگاه می‌کردیم سر به سجده می‌گذاشت و با یک وضو نماز ظهر و عصر را به مغرب و عشا تبدیل می‌کرد؛ یعنی همواره در سجده بود.

وی یادآور شد: وقتی سلیمان مروزی از بالای کاخ، زندان را نگاه می‌کرد دید که در قعر زندان یک شخصی افتاده است. سؤال کرد این فرد کیست؟ پاسخ می‌دادند: ایشان موسی بن جعفر است. سلیمان سؤال کرد: چرا برنمی‌خیزد؟ پاسخ دادند: از صبح تا ظهر به سجده می‌رود. نمازهای واجبش را می‌خواند. قدری غذا میل می‌کند، گاهی هم روزها روزه است و افطار میل می‌کند و مجدداً به سجده می‌رود. شب‌های هم مشغول سجده و احیای شب هستند. زنان آوازخوان را برای آزار او فرستادیم ولی به جای اینکه آنها در امام تاثیر کنند، زنان آوازخوان خودشان به سجده افتادند و بر مظلومیت ایشان گریستند.

وی در ادامه تأکید کرد: من همه توجهم به این است در این ایامی که ما گرفتار ویروس منحوس کرونا، هستیم همین امر را مطلع خیرات بدانیم و به خدا نزدیک شویم، دعا کنیم و با دعاهایمان درهای رحمت و توجهات را بیشتر کنیم تا از مقربین بشویم و در کرسی تقرب بنشینیم. دعای نور و دعای فرج را هم بخوانید و با خدا حرف بزنید و موسی بن جعفر را الگویی برای خودتان بدانید.

احدی در خصوص اهمیت عزاداری بر امام موسی کاظم(ع) هم گفت: گاهی اوقات مرحوم سیدعبدالهادی شیرازی که مرجع عامه شیعیان جهان بود و در درس ایشان حداقل پنجاه مجتهد حضور داشت و می‌توان از ایشان به عنوان شیخ طوسی دوم یاد کرد در کنار قبر امام بیتوته می‌کرد و شب و روز شهادت حضرت، سر برهنه و پابرهنه به حرم می‌آمد و به عزاداری می‌پرداخت. به نظر می‌رسد برای اینکه بتوانیم از دست ویروس منحوس کرونا نجات  پیدا کنیم همه ما باید به ایشان متوسل بشویم.