هادی بختیاری، معاون فرهنگی سازمان جهاددانشگاهی خراسان رضوی، در گفتوگو با ایکنا از خراسان رضوی، با بیان اینکه دانشگاه در کلام امام(ره) گاه ناظر به نهاد علم و دانشگاه در معنی عام آن و گاه ناظر به تکالیف و مسئولیتهای عناصر تشکیلدهنده آن یعنی استادان و دانشجویان است، اظهار کرد: حضرت امام(ره) با فهم دقیق جایگاه راهبردی نهاد علم در جامعه، دانشگاه را منشأ تحولات جامعه معرفی میکند.
وی با بیان اینکه امام وقتی از نهاد علم صحبت میکنند، حوزه و دانشگاه را مدنظر دارند و بر پیوستگی و اقتران علوم قدیمه و جدیده تأکید دارند، ادامه داد: حضرت امام به سبب نقش کلیدی دانشگاهیان در اداره امور کشور و جامعه معتقدند دانشگاه مرکز سعادت و شقاوت مملکت است.
بختیاری افزود: امام با شناخت آسیبهای نهاد دانشگاه در پیش از انقلاب بر چند موضوع تأکید دارند، اولاً اینکه دانشگاه باید متعهد به اسلام و در خدمت کشور باشد، ثانیاً دانشگاه با استقلال از بیگانگان شرقی و غربی به خودباوری و اتکای به خود برسد، ثالثاً در کنار آموزش علوم و فنون برای تربیت انسان و خودسازی برنامه داشته باشد و از همه مهمتر از دیگر نهاد علم در جامعه یعنی حوزه جدا نیفتد.
معاون فرهنگی سازمان جهاددانشگاهی خراسان رضوی تصریح کرد: امام خمینی(ره) مبتنی بر جهانبینی توحیدی معتقد است باید دانشگاه رنگ خدا داشته و تجلیبخش معارف توحیدی باشد. باید متوجه باشیم در هندسه فکری ایشان نگرش اسلامی و نگرش انسانی منطبق بوده و همپوشانی کامل دارند و ایشان بر مبنای آموزههای قرآنی مانند آیه 30 سوره روم که خداوند میفرماید: «فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَ» معتقدند نگاه توحیدی، وضع طبیعی انسان است، لذا دعوت به ارزشهای اسلامی همان دعوت به ارزشهای انسانی و بالعکس دعوت به ارزشهای انسانی همان دعوت به ارزشهای اسلامی است. با چنین نگرشی ایشان معتقدند دانشگاهی میتواند در خدمت انسانها باشد که رنگ خدایی داشته باشد و دانشگاهی که تحت سلطه طاغوت باشد بیش از مفید بودن، برای جوامع انسانی زیانرسان خواهد بود.
وی گفت: در نگاه توحیدی امام(ره) که مبدأ و نهایت همه چیز را در این عالم، خداوند میدانند، هر مقوله فردی یا اجتماعی که انسان را به خدا نزدیک میکند، مطلوب و هرآنچه او را از خدا دور میکند، نامطلوب است. از همین رو انسان وظیفه دارد خود و دیگران را از هر سلطه غیر الهی آزاد کند و همه موانع فراروی زیست توحیدی باید رفع شود.
بختیاری با بیان اینکه در نگاه ایشان خودپرستی مانع خداپرستی و سودرسانی به خلق است، گفت: مبتنی بر همین نگرش ایشان معتقدند، دانشگاه و دانشگاهیان برای سودمندی و خدمترسانی به جامعه افزون بر رهایی از سلطه طاغوت و قید و بندهای بیرونی، باید از موانع درونی نیز آزاد شوند و از بیگانهزدگی و ذهن متکی به شرق و غرب به خودباوری و مغز اسلامی انسانی برسند و با تهذیب نفس و تحصیل ملکات فاضله اخلاقی از اسارت هوی و هوس و نفسانیات رهایی یابند.
معاون فرهنگی سازمان جهاددانشگاهی خراسان رضوی با اشاره به اینکه از نظر امام(ره) تحقیر ملتها یکی از ابزارهای طاغوت و نظام سلطه برای استثمار است، تصریح کرد: حضرت امام راهکار مقابله را خودباوری و استقلال از شرق و غرب به عنوان مقدمه باروری استعدادهای داخلی و خدمترسانی به کشور میدانند.
وی با اشاره به اینکه یکی از آسیبهایی که امام(ره) بسیار به آن اشاره میکنند، جدا بودن دو نهاد حوزه و دانشگاه از یکدیگر است، گفت: امام(ره) به مقوله وحدت حوزه و دانشگاه تأکید زیادی داشتند و در نگاه ایشان نزدیکی این دو گروه هم کارکرد دانشی داشته و به تکمیل و تعالی علوم قدیمه و جدیده منجر میشود و هم به لحاظ اجتماعی و سیاسی به عنوان گروههای تأثیرگذار، مرجع و متنفذ موجب همافزایی توان در پیشبرد امور و جامعه خواهد بود.
بختیاری ادامه داد: با توجه به نگرش توحیدی امام که هستی را از آن خدا میدانند و تمامی مواهب خدادادی را سبب مسئولیت و تکلیف فرض میکنند از دانشگاه و دانشجو به سبب برخورداری از نعمت آگاهی و نیز جوانی مسئولیت انسانی، اجتماعی و اسلامی فراوانی را مطالبه دارند و عنصر دانشجو را فارغ از مسئولیت اجتماعی نسبت به ناهنجاریها و کژیهای ملی و فراملی بهویژه در سطح جهان اسلام نمیتوانند تصور کنند.
معاون فرهنگی سازمان جهاددانشگاهی خراسان رضوی اضافه کرد: در این نگرش میزان آگاهی و توانایی، میزان مسئولیت را مشخص میکند. هرچه فرد آگاهتر و توانمندتر باشد، مسئولتر است؛ لذا چون در دانشگاه تراکم آگاهی و توانایی بیشتری داریم، امام(ره) تعهد اجتماعی و مسئولیت انقلابی بیشتری را متوجه دانشگاه میدانند.
وی با اشاره به رویدادهای مثبت فراوانی که در عرصه آموزش و پرورش نیروی انسانی مهذب و متعهد اتفاق افتاده، اظهار کرد: دانشگاه کنونی با دانشگاه مطلوب امام(ره) فاصله زیادی دارد و مبدأ تحولات در جامعه نیست، در حوزه مسئولیتهای اجتماعی خود ضعیف عمل میکند و نه تنها در تحولات پیشرو نیست و بر محیط پیرامون تأثیر قابل توجهی نیز ندارد که بیشتر منفعل و پیرو شده است.
انتهای پیام