حجتالاسلام سیدنواب موسوی، از مدرسان حوزه و دانشگاه، در گفتوگو با ایکنا از لرستان، گفت: حضرت فاطمه معصومه(س) بانویی بهشتی، غرق در عبادت و نیایش، پیراسته از زشتیها و شبنم معطر آفرینش است و شاید یکی از دلایل «معصومه» نامیدن او آن باشد که عصمت مادرش حضرت زهرا(س) در او تجلی یافته است.
وی با اشاره به اینکه حضرت معصومه(س) در خاندانی که سرچشمه علم و تقوا و فضائل اخلاقی بود پرورش یافت، بیان کرد: پساز آنکه پدر بزرگوارشان به شهادت رسید، امام رضا(ع) عهدهدار امر تعلیم و تربیت خواهران و برادران خود شد و مخارج آنان را نیز برعهده گرفت.
موسوی با ذکر این مطلب که فاطمه معصومه(س) از جهت شخصیت فردی و کمالات روحی بین فرزندان موسیبن جعفر(ع) بعد از برادرش، علیبن موسیالرضا(ع) در والاترین رتبه جای دارد، گفت: این درحالیاست که بنابر مستندات رجالی، فرزندان دختر امام کاظم(ع) دست کم هجده تن بودهاند و وی بین این همه بانوی گرانقدر سرآمد بوده است بهطوریکه حاج شیخ عباس قمی درباره فاطمه معصومه(س) مینویسد: «برحسب آنچه به ما رسیده، افضل آنها، سیده جلیله معظمه، فاطمه بنت امام موسی کاظم(ع) معروف به حضرت معصومه است».
این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه مقام حضرت فاطمه معصومه(س) مقام والایی است و علت اینکه ایشان را لقب معصومه دادهاند بهخاطر این است که وی مقام عصمت را دارا بوده، کمااینکه حضرت متصل به مقام امامت و ولایت است، و خواهر امام، عمه امام و دختر امام است، اضافه کرد: مقام و منزلت حضرت فاطمه معصومه(س) در این است که وی تبعیت از ولایت داشته و امروز زنان جامعه اسلامی ما از حضرت فاطمه زهرا(س)، حضرت معصومه(س) و حضرت مریم الگوگیری میکنند و به آن حضرت اقتدا کنند و توانستهاند با الگوگیری از آنها نقش مهمی را در جامعه ایفا کنند.
وی با اشاره به اینکه در اثر توجهات زیاد آن حضرت، هر یک از فرزندان امام کاظم(ع) به مقامی والا دست یافته و زبانزد همگان شدند، گفت: حضرت فاطمه معصومه(س) مظهر فضائل و مقامات است، روایات معصومان(ع) فضیلتها و مقامات بلندی را به آن حضرت نسبت میدهد بهطوریکه امام صادق(ع) در اوصاف آن حضرت میفرمایند: «بدانید که حرم من و فرزندانم بعد از من، قم است».
موسوی با ذکر این مطلب که براساس پارهای از روایات، لقب معصومه از سوی امام رضا(ع) به این بانوی والامقام اسلام داده شده است؛ گفت: علامه مجلسی(ع) در اینباره میگوید: «امام رضا(ع) در جایی فرمود: «هر کس معصومه را در قم زیارت کند، مانند کسی است که مرا زیارت کرده است».
این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه ولادت حضرت معصومه(س) در روز اول ذیقعده سال ۱۷۳ هجری قمری در مدینه منوره واقع شده است، تصریح کرد: در سال ۲۰۰ هجری قمری در پی اصرار و تهدید مأمون عباسی سفر تبعیدگونه حضرت رضا(ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون اینکه کسی از بستگان و اهلبیت خود را همراه ببرند راهی خراسان شد.
وی با ذکر این مطلب که حضرت معصومه(س) یک سال بعد از هجرت برادر، به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عدهای از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلی مورد استقبال مردم واقع میشدند، گفت: اینجا بود که آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مؤمن و مسلمان میرساندند و مخالفت خود و اهلبیت(ع) را با حکومت حیلهگر بنیعباس اظهار میکرد.
این کارشناس مذهبی به دفاع زینبوار حضرت معصومه(س) از امام هشتم شیعیان اشاره و با اشاره به اینکه کریمه اهلبیت در تثبیت ولایت امام رضا(ع) نقش موثری داشت، افزود: به همین دلیل تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید، عدهای از مخالفان اهلبیت(ع) که از پشتیبانی مأموران حکومت برخوردار بودند سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند و در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتی بنابر نقلی حضرت معصومه را نیز مسموم و حضرت بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را کرد، حضرت فاطمه معصومه(س) فرمود: «مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که میفرمود شهر قم مرکز شیعیان ماست» و نقل این حدیث بیانگر آن است که عظمت شهر قم از برکت وجود مرقد مطهر کریمه اهلبیت است.
وی با ذکر این مطلب که آغاز ماه ذیقعده برای حضرت کاظم و امام رضا(ع) و دودمان نبوت، پیامآور شادی و پایان یک انتظار طولانی است، تصریح کرد: چراکه حضرت نجمه فرزندی جز حضرت رضا(ع) نداشت و مدتها پس از ایشان صاحب فرزندی نشد و حضرت معصومه(س) با ۲۵ سال فاصله با امام رضا(ع) متولد شد.
موسوی با اشاره به اینکه حضرت معصومه(س) ازجمله بانوان گرانقدر و والامقام جهان تشیع است و مقام علمی بلندی دارد، گفت: نقل شده که روزی جمعی از شیعیان، به قصد دیدار حضرت موسیبن جعفر(ع) و پرسیدن پرسشهایی از ایشان، به مدینه منوره مشرف شدند، چون امام کاظم(ع) در مسافرت بود، پرسشهای خود را به حضرت معصومه(س) که در آن هنگام کودکی خردسال بیش نبود، تحویل دادند، فردای آن روز برای بار دیگر به منزل امام رفتند، ولی هنوز ایشان از سفر برنگشته بود. پس به ناچار، پرسشهای خود را باز خواستند تا در مسافرت بعدی به خدمت امام برسند، غافل از اینکه حضرت معصومه(س) جواب پرسشها را نگاشته است. وقتی پاسخها را ملاحظه کردند، بسیار خوشحال شدند و پس از سپاسگزاری فراوان، شهر مدینه را ترک گفتند. از قضای روزگار بین راه با امام موسی بنجعفر(ع) مواجه شده، ماجرای خویش را باز گفتند. وقتی امام پاسخ پرسشها را مطالعه کردند، سه بار فرمود: «پدرش فدایش».
این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه حضرت معصومه(س) در زبان دانشمندان و فقیهان گرانقدر شیعه، به لقب «کریمه اهلبیت» یاد میشود، افزود: از میان بانوان اهلبیت(ع)، این نام زیبا تنها به آن حضرت اختصاص یافته است و براساس رویای صادق و صحیح نسبشناس گرانقدر، مرحوم آیتالله مرعشینجفی، این لقب از طرف امام صادق(ع) بر حضرت معصومه(س) اطلاق شده، در این رؤیا امام صادق(ع) به آیتالله نجفی که با دعا و راز و نیاز، تلاش پیگیری را برای یافتن قبر مطهر حضرت زهرا(س) آغاز کرده خطاب فرمود: «برتو باد به کریمه اهل بیت(ع)».
وی با ذکر این مطلب که بالاترین جایگاه شفاعت، از آن رسول گرامی اسلام(ص) است که در قرآنکریم، از آن به مقام محمود تعبیر شده است، اضافه کرد: همینطور دو تن از بانوان خاندان رسول مکرم اسلام(ص)، شفاعت گستردهای دارند که بسیار وسیع و جهانشمول است و میتواند همه اهالی محشر را فراگیرد، این دو بانوی عالیقدر، صدیقه اطهر، حضرت فاطمه زهرا(س) و شفیعه روز جزا، حضرت فاطمه معصومه(س) هستند.
انتهای پیام