توسلی از نوع شکر و سپاسگزاری

به گزارش ایکنا از لرستان، بقعه‌ای تاریخی از حسن گایار در 16 کیلومتری نورآباد لرستان در دامنه‌ رشته کوه بزکن و در یک کیلومتری آبشار زیبای غسلگه وجود دارد؛ براساس گفته‌های اهالی این منطقه، حسن گایار از عرفای قرن هفتم هجری قمری بوده است.

این مقبره تاریخی که بر روی تپه‌ای باستانی متعلق به عصر آهن قرار دارد. با پلانی مستطیل شکل متعلق به قرون پنج و ششم هجری است که به شماره چهار هزار و ۱۵۷ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
به‌نظر می‌رسد که پناه بردن و متوسل شدن نیاکان ما به این شخصیت تاریخی در هنگام کاشت و برداشت گندم، ریشه در یک اعتقاد اسطوره‌ای دارد؛ به‌دلیل وابستگی حیاتی انسان‌های گذشته به بخشش‌های زمین و آسمان، نگاه آن‌ها به این دو آفرینش خداوندی نگاهی بوده است از سر عجز و ناتوانی و تسلیم و همراه با تقدیس. از این‌رو، پس‌از دریافت مواهب زمینی و آسمانی، شکر و سپاس آن‌را نیز به‌جای می‌آوردند. این مسئله به‌تدریج و در طی قرن‌های متمادی، شکل منسجم‌تری به خود می‌گیرد و به ‌صورت برگزاری جشن‌ها و آیین‌های مذهبی بروز می‌کند.
امروزه برگزاری جشن‌های برداشت محصول ازجمله جشن انار، جشن شالی و جشن گندم در مناطق مختلف از رسوبات همان نگرش مذهبی است. برخی ریشه‌ جشن‌های زراعت را به جشن مهرگان می‌رسانند. امروزه در کشور تاجیکستان که با ما دارای میراث زبانی و فرهنگی مشترکی هستند، روز مهرگان را که برابر با شانزدهم مهرماه است، روز کشاورز و کشاورزی نام‌گذاری کرده‌اند. در مناطق ما نیز برداشتن تکه نان از روی زمین و بوسیدن و گذاشتنش در گوشه‌ای امن و بستن دستمال حاوی نان به کمر عروس به نیت برکت و رزق(که در گذشته مرسوم بوده) به گونه‌ای یادآور تقدس گندم در باور گذشتگان و به جا آوردن شکر و سپاس خداوندی در نزد اهل امروز است.
بنابراین گزارش، منطقه حسن گاویار در دلفان منطقه‌ای بکر و به اصطلاح بهشتی در زمین است که برای بسیاری از علاقه‌مندان به طبیعت و گردشگران ناشناخته مانده و هنوز شناسایی نشده و به معرفی بیشتر جاذبه‌های این منطقه از سوی متولیان امر به خصوص میراث فرهنگی نیاز دارد.
با این وجود این جاذبه طبیعی و بهشت گمشده در ایام بهار و تابستان پذیرای بسیاری از خانواده‌های بازدیدکنندگان و طبیعت دوستان از اقصی ‌نقاط ایران است.