زنان ایرانی همواره در صحنههای مختلف در عرصههای اجتماعی در کنار مردان و دوشادوش آنان کار کرده و فعالیت داشهاند، یکیاز این عرصهها، دفاع مقدس بود که طی آن زنان در پشت جبهههای جنگ و گاهاً در خط مقدم حضور داشته و باعث افزایش روحیه مردان و رزمندگان دیگر شدهاند.
زینب زمانی از مبارزان هشت سال دفاع مقدس و فعال اجتماعی و سیاسی متولد سال 1345 است که فعالیت خود را از سال 1363 در مسجد تقیخانی خرمآباد با درست کردن شربت، شکستن قند، بافتن کلاه و شال برای رزمندگان آغاز کرده و پساز آن به دانشگاه رفته و در آنجا فعالیتهای گستردهتری مانند شستن پتو، بافتن شال و کلاه، درست کردن غذا و جمعآوری طلاجات برای پشتیبانی از رزمندگان انجام داده است.
زینب زمانی در گفتوگو با ایکنا، در رابطهبا فعالیتهای خود در کمکرسانی و پشتیبانی از رزمندگان، گفت: با پشتیبانی تعدادی از بانوان ازجمله ماکنعلی، علیزاده و مینایی و تعداد زیادی از دوستان دیگر که نامشان در خاطرم نیست از سال 63 تا 66 در ستاد جنگ کار کردیم و بعداز جمعآوری ستاد جنگ نیز فعالیت خود را ادامه دادیم.
وی با اشاره به اینکه بانوان در دفاع مقدس نقش خیلی مهمی داشتند، عنوان کرد: ازجمله تشویق همسران و پسرانشان برای رفتن به جبهه، تهیه وسایل مورد نیاز مانند تهیه غذا و خشکبار برای رزمندگان، تهیه دارو و لوازم مورد نیاز رزمندگان فعالیتهایی بود که بانوان در دوران دفاع مقدس انجام میدادند و شب تا صبح در ستاد فعالیت جنگ میکردند که روحیه مردان بالا برود و بتوانند با دشمن متجاوز مبارزه کنند.
زمانی با بیان اینکه همین روحیه بالای زنان باعث شد آقایان با روحیه قوی و عزم راسخ بتوانند دشمن متجاوز را به عقب برانند، اضافه کرد: استان لرستان در دوران دفاع مقدس شاهراه جبهه بود چون رزمندگان برای رفتن به جبهههای جنوب و غرب از لرستان عبور میکردند، بنابراین پذیرایی از رزمندگان برعهده بانوان فعال و انقلابی بود به همین دلیل میتوانم بگویم ستاد جنگ بانوان لرستانی از ستادهای نمونه در سطح کشور بود چون باید لباس و غذای رزمندگان را تهیه میکردیم.
وی با اشاره به اینکه اولین غذایی که در عمرم درست کردم «کوکو» بود که برای رزمندگان پختم، افزود: غذا را در خانه یکیاز بانوان فعال انقلابی بهنام معماری درست میکردیم و تلاش ما این بود غذاهایی مانند کتلت و کوکو که سریع مصرف شود، را درست کنیم.
زمانی با اشاره به اینکه به نظر من در زمان جنگ تحمیلی بانوان خیلی کم توقعتر و قانعتر بودند، ادامه داد: نمیشود گفت بانوان آن زمان بهتر بودند شاید الان هم خدای نکرده جنگ پیش بیاید بانوان همان فعالیتها را حتی گستردهتر و بیشتر انجام بدهند ولی زمان جنگ توقع کمتری داشتند.
این بانوی مبارز و انقلابی لرستان اضافه کرد: غمانگیزترین خاطرات من در آن دوران در زمان بمباران خیابان اسدآبادی یا کوروش سابق بود که شب موشکباران برای جمعآوری اجساد بانوان رفتیم، عروس و دامادی را دیدیم که شب عروسی موشک به خانه آنها خورده و شهید شده بودند و بهترین خاطره من این بود که به طرف مسجد میرفتیم که اعلام کردند؛ «خرمشهر آزاد شد».
وی با اشاره به ینکه اگر دوباره جنگ شود همان فعالیتها را پُرشورتر انجام میدهیم، عنوان کرد: توصیه من به نسل جدید این است که قدر این زمان را بدانند چون این آسایش و آرامش بهراحتی به دست نیامده و با ریخته شدن خون جوانان وطن این آرامش به وجود آمده سعی کنیم قدر آنرا بدانند و برای جنگ و شهدا احترام قائل باشند.
انتهای پیام