معتوق: اتهام بی‌ایمانی به ابوطالب از سازندگان افسانه غرانیق عجیب نیست/ دقاق: شواهد متعدد بر ایمان ابوطالب وجود دارد
شیخ معتوق در همایش بین‌المللی حضرت ابوطالب(ع)، اتهام بی‌ایمانی ابوطالب از سازندگان افسانه غرانیق را عجیب ندانست و شیخ دقاق تأکید کرد که شواهد متعدد بر ایمان ابوطالب وجود دارد.
به گزارش ایکنا؛ مراسم افتتاحیه همایش بین‌المللی حضرت ابوطالب، 19 اسفندماه با پیام آیت‌الله مکارم شیرازی و با سخنرانی حضرات آیات حسینی بوشهری، اختری و کعبی، شیخ نعیم قاسم، معاون دبیرکل حزب‌الله لبنان، حجت‌الاسلام دقاق، نماینده جنبش انقلاب اسلامی بحرین، حجت‌الاسلام حسین طائب، استاد حوزه، آیت‌الله مدرسی، استاد حوزه نجف و شیخ معتوق، دبیر کل ائتلاف اسلامی کویت در سالن قدس مجتمع آموزش عالی امام خمینی برگزار شد.
حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ حسین معتوق، دبیرکل ائتلاف اسلامی ملی کویت با اشاره به تحریفات صورت گرفته در روایات، گفت: ابن حزم می‌گوید ابن ملجم مجتهد بود و به علت اینکه مجتهد بوده، در شهادت امام علی(ع) هم مأجور است و او به شعری استشهاد کرده و ثابت می‌کند که او ثواب هم برده است.
وی افزود: برخی مانند ابن حجر و این تیمیه تلاش کردند تا بگویند وقتی آیات لات و عزی خوانده شد، شیطان به پیامبر گفت شفاعت آنها فراموش نمی‌شود و پیامبر بر بت‌ها سجده کرد؛ این دروغ‌ها متأسفانه برای پیامبر گفته شده و سؤال این است که چه شد که امثال این افراد این حدیث غرانیق را درست بدانند؟ با اینکه این خبر در اصل پیامبری خدشه ایجاد می‌کند، زیرا وقتی شیطان یک بار توانست بر پیامبر مسلط شود، پس دوباره هم توانسته است.
معتوق تصریح کرد: وقتی پیامبر اینگونه مورد هجوم قرار بگیرد، آیا عجیب نیست که ابوطالب مورد چنین هجمه‌هایی باشد؟ نقش ابوطالب حفظ اسلام بود و حفظ اسلام متوقف بر وجود ایشان بود و غیر او کسی از پیامبر حمایت نکرد؛ در بدایه و نهایه ابن کثیر نقل است که ابوطالب شب‌ها پسرانشان را به جای پیامبر می‌خواباند تا جان او حفظ شود.
معتوق تأکید کرد: بصیرت ابوطالب زبانزد است؛ او شخصیت پیامبر را شناخت، وقتی کودک بود در کنار او ماند و تا آخرین لحظه زندگی در این مسیر باقی ماند.
همچنین حجت‌الاسلام عبدالله دقاق، نماینده جنبش مقاومت اسلامی بحرین در ایران گفت: سه مورد مهم در زندگی ابوطالب باید بررسی شود؛ اول شناخت او از پیامبری پیامبر از آن وقتی که به دنیا آمد و قبل از اینکه به بعثت برسد؛ دوم ایمان به پیامبر در هنگام مبعث و مسئله دیگر نگاهبانی او از شریعت تا وقت حیات بود.
وی افزود: این سه نکته از مسلمات تاریخی است، ولیکن مورد تشکیک دشمنان قرار گرفته است؛ برخی مورخان از روی کینه‌توزی به امام علی و دفاع از دشمنان ایشان یعنی معاویه گفتند که ابوسفیان مسلمان مرد، اما ابوطالب کافر و مشرک فوت کرد.
دقاق تصریح کرد: در تاریخ نقل نیست کسی فقیر باشد و رهبری کند، ولی او به خاطر اخلاق و شهامتش سیدبطحا بعد از عبدالمطلب شد و تاریخ ثابت می‌کند که اجداد ایشان و اجداد پیامبر از آدم تا عبدالله همه از موحدان و بر دین ابراهیم بوده‌اند. البته عباس دیر به اسلام پیوست و ابولهب کافر از دنیا رفت، اما سلسله پدران پیامبر با شواهد زیاد تاریخی همه از موحدین بوده‌اند.
دقاق گفت: ابوطالب وقتی پیامبر به دنیا آمد، دید آتشکده فارس خاموش و طاق کسری شکست خورد و حلیمه به او شیر داد، در حالی که قبل از آن شیرش خشک شده بود، متوجه پیامبری و آینده درخشان او شد؛ ابوطالب با برخی از قریشیان به شام رفت و وقتی به منطقه شام رسید، بحیرا با دیدن پیامبر به ابوطالب بشارت ایمان او را داد.
دقاق بیان کرد: شاهد دیگری هم که ثابت می‌کند ابوطالب می‌دانست حضرت محمد(ص) پیامبر خواهد شد، وقتی بود که مدتی باران نبارید و مردم از ابوطالب خواستند دعا کند و او هم گفت خدایا به حق این کودک باران بفرست و باران آمد. همچنین شعر لامیه گواه بزرگی است که او پیامبری محمد(ص) را قبول داشت.
استاد حوزه علمیه گفت: شاهد سوم هم نامه‌ای بود که موریانه آن را خورد، وقتی کفار ابوطالب را در شعب محاصره کردند، ابوطالب اگر به پیامبری پیامبر مطمئن نبود، سراغ قریش نمی‌رفت و این پیام را ابلاغ نمی‌کرد. بنابراین او معتقد به رسول‌الله بود.
دقاق بیان کرد: پیامبر هیچ وقت نگفت فاطمه بنت اسد و ابوطالب باید از هم جدا شوند، زیرا در فقه آمده که اگر یکی از دو نفر زوجین، کافر باشند، باید جدا شوند، اما حتی اهل تسنن هم معتقدند که هر دو مسلمان بودند. و وقتی ابوطالب و خدیجه فوت کردند، پیامبر آن سال را عام الحزن نامیدند، حال چگونه ممکن است پیامبر بر وفات کافری ناراحت شود؟
وی تأکید کرد: در مقام حضرت ابوطالب همین بس که خداوند نسل ابوطالب را بزرگترین نسل و قبر ابوطالب را مهمترین مکان در مکه به نام معلی قرار داد.
انتهای پیام
