هیچ چیز به اندازه غیبت در ساختار استغفار خطرناک نیست + صوت

به گزارش خبرنگار ایکنا، هفدهمین جلسه از سلسله ‌جلسات دوره «توحید در مراتب رشد» ویژه مربیان، فعالان فرهنگی، فارغ‌التحصیلان، دانشجویان و دانش‌آموزان پایه دهم به بالای مساجد، 26 آذر با سخنرانی احمدرضا اخوت، مدیر مجمع مدارس دانشجویی قرآن و عترت دانشگاه تهران با محوریت سوره ابراهیم(ع) برگزار شد.

وی در آغاز صحبت‌هایش به استغفار به عنوان اولین رکن توحید اشاره کرد و گفت: آدم‌ها اگر در یک حد بمانند مثل آب ایستا می‌گندند. انسان اگر خوب هم باشد باید غفران کند؛ بنابراین همیشه استغفار راجع به گناه نیست، بخشی از آن یعنی طلب غفران خدا. غفران خدا هم یعنی جایزه ویژه خدا؛ جایزه‌ای که بعد از هر عملی اضافه بر خوبی‌ای که دارد می‌دهد و نتیجه‌اش این است که انسان را ارتقا می‌دهد.

بیشتر بخوانید:

• نماز و انفاق، نعمت را در مشت آدم می‌اندازد
• تقویت توحید به واسطه افزایش قدرت شناخت نعمت

اخوت با طرح این سؤال که غفران چه ربطی به توحید دارد؟ ادامه داد: ربطش این است هر کسی یک قدم جلو برود، اگر خوب باشد به سمت خدا می‌رود چون خدا خیر محض است. یکی از راه‌های اینکه ساختار استغفار در جایی باشد این است که هر کسی، بخواهد که بهتر شود. هیچ کسی نظیر ندارد که مثل حضرت امیر(ع) استغفار کرده باشد. می‌گویند هر کسی روزی 70 بار استغفار کند مشکلاتش حل می‌شود.

مدیر مجمع مدارس دانشجویی قرآن و عترت دانشگاه تهران عنوان کرد: یک مدل استغفار هست که شما بدی‌های همه مردم را می‌بینی و سعی می‌کنی آن‌ها را نداشته باشی. یعنی شما به نسبت چیزهای بدی که دیدید آدم خوبی هستید. مشاهده بدی در او برائت ایجاد می‌کند و به اندازه بدی‌هایی که در جامعه وجود دارد او خوب است.

غفران چیست

وی ادامه داد: نوع دیگر استغفار، به جای دیگران استغفار کردن است. از خدا بخواه که به جای آدم بد هم خوب باشی، وقتی تو به اندازه خودت خوب بودی و به اندازه او هم خوب بودی کفه خوب بودن سنگین می‌شود و اسم این می‌شود غفران. می‌گویید که جامعه وضعش خراب شده ما چه کار کنیم؟ شما به اندازه خودت خوب باش به اندازه بقیه هم خوب باش. اگر انسان بخواهد به جای دیگران هم خوب باشد ظرفیت خوب بودنش افزایش پیدا می‌کند.

استغفار برای رفع نقص

اخوت گفت: نوع دیگر این است که فرد در صفاتش نقص دارد و البته راهی هم برای رفع نقصش بلد نیست. راهش این است که عمل کند و عملش را به عنوان استغفار قرار بدهد، بگوید من این عمل صالح را انجام می‌دهم برای اینکه این نقص من برطرف شود. یعنی استغفار می‌شود نیت برای رفع نقص.

وی ادامه داد: نوع دیگر، استغفار از عیب است. مثل اینکه انسانی قدش کوتاه است یا عینک دارد، عیب دست خودش نیست اما استغفارش این است که انسان در منصبی که آن عیب نباید باشد قرار نگیرد. استغفار عیب، پوشاندن آن است. استغفار بودن با آدم‌های بد، به خوب بودن است. به جبران آن بدی‌هاست. استغفارش گفتن استغرلله نیست. بعضی از دعاهای امیرالمؤمنین(ع) ناظر به استغفار از گناه است و بعضی ناظر به خوب بودن است.

این معلم قرآن با ذکر این مطلب که حس استغفار آدم را زنده می‌کند و انسان وقتی برای دیگران شرمنده می‌شود سقف ظرفیت خودش بالا می‌رود، بیان کرد: خیلی‌ها نماز نمی‌خوانند خب آن‌ها بروند استغفار کنند چرا من؟ خیلی بد است که این همه آدم نمی‌توانند شکر خدا را به جا بیاورند خب من به جایشان استغفار می‌کنم. امیرالمؤمنین(ع) گناهان کبیره را فهرست کرده بعد می‌گوید استغفرلله، حیرت‌انگیز است که کس دیگری گناه و او استغفار می‌کند، این خاصیت خوبی امیرالمؤمنین(ع) است.

وی عنوان کرد: ما روی زمین زندگی می‌کنیم و این زمین یک قواعدی دارد، برای اینکه این زمین، زمین بماند قاعده دارد. گناه عذاب می‌آورد این هم قاعده دارد و هر گناهی هم عذاب خاصی دارد مثلاً بعضی از گناهان خشکسالی می‌آورند، بعضی گناهان هم کل زمین را تهدید می‌کنند، حالت‌های مختلف وجود دارد ولی مسلماً گناه عذاب دارد. مثلاً زمان حضرت نوح(ع) گناهانی انجام شد که همه اهل زمین مستحق عذاب شدند اما حضرت کشتی ساخت و استغفارش ساختن کشتی بود. زمان حضرت لوط بخشی گناه کردند که سنگسار شدند و از آسمان سنگ بارید. بعضی‌ها مثل سیدنا ابراهیم(ع) کاری کرد که به نوعی پیشگیری کند یعنی ذخیره‌سازی کرد. حضرت ابراهیم(ع) مناسک را به خاطر ذخیره استغفار درست کرد، یعنی عیار انسان را بالا برد که اگر گناه هم انجام شد دیگر مثل جریان حضرت نوح(ع) اتفاق نیفتد، حضرت ابراهیم(ع) ذخیره‌سازی استغفار را به انسان یاد داد؛ یعنی عمل صالحی را انجام بدهد. پیامبر(ص) هم مثل حضرت ابراهیم(ع) خیلی کارهای اینطوری کرد، مثل شب قدر، وجود امامان، اربعین و ... .

اخوت گفت: از زمان حضرت ابراهیم(ع) پیوسته توحید آنجا حفظ شده است و تا روز قیامت هم این مکه و مناسک کار می‌کند و انسان‌های مؤمن بی‌شماری را دور خود جمع می‌کند. اینجا عَلَمی برای مراقبت از عذاب در عالم شد، یعنی جورکش گناهان شد. گاهی آنقدر سطح آدم بالا می‌رود که استغفار او جلوی عذاب را برای کل عالم می‌گیرد. شاید ما آن آدم در آن سطح نباشیم اما می‌توانیم دعا کنیم اثری داشته باشیم که جلوی بلاهای عالم را بگیرد. دعا که اشکالی ندارد. به اعتقاد من هر انسانی در ذات انسان بودن خودش می‌تواند کاری شبیه حضرت ابراهیم(ع) کند.

وی ادامه داد: در خانه‌ای اگر ساختارش استغفار باش،‌ هر کسی گناه کرد سریع استغفار می‌کند. سعی می‌کند بدی‌های اعضای خانه را نداشته باشد. مثلاً پدر بداخلاق است سعی می‌کنم اندازه خوش‌اخلاقی خودم و بد اخلاقی پدرم خوش‌اخلاق باشم. آدم زرنگ باشم و در خانه کار همه را انجام دهم، جای همه درس می‌خوانم و سعی می‌کنم که نقص خودم و دیگران را جبران کنم. اگر پول کم آوردیم یا کار یا قرض می‌کنم، نمی‌گویم وظیفه پدرم هست. سر وقتش ازدواج می‌کنم. در هر ساختاری می‌تواند استغفار نصب شود و جلو برود. شما در چنین جمعی باشی روز به روز خوشحال‌تر و کارآمدتر هستی، اگر ساختاری به سمت ناکارآمدی رفت یعنی استغفار ندارد. مواظب باشید چه در خانه باشد چه هر جای دیگری.

استغفار؛ ماده اولیه بهشت

مدیر مجمع مدارس دانشجویی قرآن و عترت با بیان اینکه ماده اولیه بهشت استغفار است، گفت: مثل اینکه ماده اولیه عذاب «وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ»، (بقره/24) است. توسعه بهشت هر کسی به اندازه میزان استغفارش است. خداوند روی موضوع استغفار به ملائکه درباره انسان مباهات می‌کند. در ساختار استغفار کسی پشت سر کسی غیبت نمی‌کند و هیچ گناهی به اندازه غیبت خطرناک نیست. یعنی اینکه انسان به نوعی پشت سر کسی بدی بگوید. هیچ چیزی مثل غیبت ساختاری را به تیرگی مبتلا نمی‌کند.

وی با اشاره به آیه 19 سوره ابراهیم «أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ؛ آيا در نيافته‏ اى كه خدا آسمانها و زمين را به حق آفريده اگر بخواهد شما را مى ‏برد و خلق تازه‏ اى مى ‏آورد»، بیان کرد: نکته‌ای می‌گوید که خیلی مهم است. در «أَلَمْ تَرَ» به پیامبر(ص) خطاب می‌کند. در اینجا سیری از خلقت تا قیامت نمایش داده می‌شود که در این سیر یک سری توان‌های موهبت شده وجود دارد و یک شیطان که شیطانش خیلی پررنگ است. این موضوع مهمی است و اگر در ساختار توحیدی، حضور شیطان جدی گرفته نشود آن ساختار با خاک یکسان می‌شود. خداوند اینجا تقابلی را یادآوری می‌کند. نوعاً انسان‌ها در زندگی‌شان حضور شیطان را جدی نمی‌گیرند. حضورش این گونه است که عینیت دارد یعنی ذهنی نیست، واقعی و رخداد‌آفرین است. حادثه ایجاد می‌کند و بعد غلط انداز است و فقط افرادی که حواسشان هست رودست نمی‌خورند، هر کسی حواسش نباشد رودست می‌خورد. از آن طرف هم خیلی کارها به شیطان نسبت داده می‌شود که نباید نسبت داده شود. مقابله با شیطان فراست می‌خواهد و اصلاً خدا شیطان را برای همین گذاشته که مغز انسان از حالت آکبند بودن بیرون بیاید. بودن شیطان باعث می‌شود که توان‌های موهبت شده به شدت ارتقا پیدا کند و اگر بتوانی زمینش بزنی در کوتاه‌ترین زمان قدرت پیدا می‌کنی. دومین مؤلفه جدی گرفتن حضور شیطان است. دشمن‌شناسی خیلی مهم است.

اخوت برای تکلیف جلسه بعد، بیان کرد: برای جلسه بعد روی بحث استغفار کار کنید.

یادآور می‌شود، این جلسات شنبه‌های هر هفته ساعت ۲۰ برگزار می‌شود و علاقه‌مندان به منظور بهره‌مندی از آن‌ می‌توانند از لینک https://www.skyroom.online/ch/elmshahr/rahbarenojavan استفاده کنند یا به صورت حضوری به مسجد امام حسین(ع) واقع در تهران، طرشت، بالاتر از میدان مرحوم حسن حسینی، خیابان شهید حبیب‌الله مراجعه کنند.