شیوه‌های شیطان در اغوای انسان + صوت

به گزارش خبرنگار ایکنا، بیست و پنجمین جلسه از سلسله‌جلسات دوره «توحید در مراتب رشد» ویژه مربیان، فعالان فرهنگی، فارغ‌التحصیلان، دانشجویان و دانش‌آموزان پایه دهم به بالای مساجد، شب گذشته، سیزدهم اسفندماه با سخنرانی احمدرضا اخوت، مدیر مجمع مدارس دانشجویی قرآن و عترت دانشگاه تهران با موضوع شیطان برگزار شد.

وی در مقدمه جلسه گفت: یکی از معناهای شکور این است که بندگان خالص خودش را فراموش نمی‌کند به شرط اینکه افرادی باشند که از این بزرگان بهره‌مند شوند. استفاده از بزرگان این است که یادشان باشیم و به آن‌ها متوسل شویم تا در برابر خداوند به خاطر ما ریش گرو بگذارند. از حضرت علی اکبر(ع) می‌شود فیض‌های زیادی گرفت، یکی از مهم‌ترین آن‌ها این است که ما هم کمی یا خیلی شبیه به پیامبر(ص) باشیم.

اخوت در رابطه با بحث توحید اظهار کرد: برای اینکه انسان موحد شود باید با دشمن خدا دشمن شود تا بتواند خدا را بشناسد. یکی از مهم‌ترین راه‌های شناخت خدا شناخت دشمن خداست که بعد انسان می‌تواند به صورت عملی به خدا نزدیک شود. انسان در دنیا با تضادها رشد می‌کند، اگر این طور نباشد، شکوفایی صورت نمی‌گیرد. کار شیطان این است که اعتقادات سطحی به عمقی تبدیل می‌شود، انسان تا احساس نکند که دشمن دارد، تقویت نمی‌شود.

عدو

در این جلسه به توضیح چند ویژگی دیگر شیطان که در قرآن آمده است، پرداخته شد، در این رابطه به آیه 22 سوره اعراف «فَدَلَّاهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَنْ تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُلْ لَكُمَا إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُبِينٌ؛ پس آن دو را با فريب به سقوط كشانيد پس چون آن دو از [ميوه] آن درخت [ممنوع] چشيدند برهنگى‏ هايشان بر آنان آشكار شد و به چسبانيدن برگ[هاى درختان] بهشت بر خود آغاز كردند و پروردگارشان بر آن دو بانگ بر زد مگر شما را از اين درخت منع نكردم و به شما نگفتم كه در حقيقت‏ شيطان براى شما دشمنى آشكار است» اشاره شد. اخوت در این باره گفت: عدو را دشمن می‌گوییم. کار عدو این است که برای ضربه زدن جلو می‌زند و پیش‌دستی می‌کند، عزم بر حذف حریف و شکلی از مسابقه دارد. گاهی مضحکه‌سازی هم می‌کند. آنجایی این قصه دیده می‌شود که من تصمیم می‌گیرم که دیگر یک اشتباه و گناهی را نکنم، همین فردا یک جوری آبروی من را می‌برد که ببین تو نمی‌توانی و الکی می‌گویی، یک وجهش با رسواسازی فرد است.

وی ادامه داد: کار عدو این است که کاری می‌کند تا تو را ضایع کند. کربلا می‌روند و زحمت می‌کشند، بعد همین فردایش که می‌آیند نماز صبحشان قضا می‌شوند، این را جلوی چشم می‌آورد که بگوید تو هیچی نیست و ناتوانی و تو اصلاً خوب نمی‌شوی، اغلب بعد از عبادت‌های خاص آبروریزی‌های زیادی برای فرد اتفاق می‌افتد، دشمن می‌خواهد مأیوس کند. عدو از موفقیت‌ها ناراحت است، خودش خیلی وقت‌ها غائله‌ای را برپا می‌کند و جار می‌کشد که این چه آدم بی‌عرضه‌ای است. به شدت ناجوانمردانه و ضایع‌کننده عمل می‌کند. کارش آبرو بردن و ضایع کردن است. حالا اگر این طوری شد که کسی نماز صبحش بعد از اربعین یا هر چی قضا شد، خوب نیست و می‌دانیم خوب نیست، اما این نباید طوری باشد که آدم به یأس فلسفی برسد که اصلاً هیچ کارم فایده‌ای ندارد.

اخوت درباره مقابله با عدو گفت: مقابله با عدو در شناخت ترفندها و حقه‌های اوست، همین که آدم بداند این عَلَمی که به پا شده کار دشمن است، کار را خیلی وقت‌ها خنثی می‌کند، تسلیم نشدن و بعد تقویت کارهای خوب خیلی مهم است، مقابله‌اش ضد دشمن عمل کردن است، دشمن می‌خواهد مأیوس شوی، تو مأیوس نشو، می‌خواهند همه را به اینجا برسانند که نیروهای انقلابی تعدادشان کم است، ضد دشمن عمل کردن، و روحیه امید دادن و بانشاط کار خیر کردن اینها می‌شوند مقابله‌اش. به جای ضایع شدن، استغفار کردن خوب است. اتفاقاً وقتی آدم پیش خدا ضایع شد عمل عبادی نزد خدا را دو برابر کند. نمازم قضا شده خیلی بیشتر مراقبت می‌کنم از این به بعد نماز شب هم می‌خوانم، باید با دشمن جنگید و چشمش را کور کرد، دقیقاً لجبازانه عمل کردن با او، او می‌خواهد شما را مأیوس کند، از روی لج هم که شده بایستی کاری کنیم که دشمن هر وقت به ما حمله کرد جواب ببیند و این باید به عنوان یک سنت در زندگی ما باشد که توگوشی می‌خورد و حتماً بایستی قوت داشتن را در ما ببیند و با هر بار حمله قوی‌تر شدنمان را ببیند. دشمن باید مأیوس شود و این می‌شود شیوه حفظ. شیوه حفظ شبیه شیوه مقابله است ولی شما باید قوی‌تر شدن خود را به رخ بکشید و در کار خیر پرکارتر و بعد هم کم اشتباه شوید.

وی با تأکید بر دانستن قاعده‌ها اظهار کرد: بعد از هر فتحی دشمن می‌خواهد یک آبروریزی راه بیندازد، این قاعده است. یا اینکه وقتی با دشمن خدا دوستی می‌کنید حتماً یک جای حوضتان سوراخ شده و هیچ وقت آب در آن جمع نمی‌شود، این کار دوستی با شیطان است، اینها می‌شود قاعده دانستن. دشمن حتی نقطه قوت‌های تو را نقاط ضعف نشان می‌دهد و نقاط ضعف خود را نقاط قوت نشان می‌دهد. یکسری قاعده‌ها در سوره فصلت آمده، در سوره انعام نیز سبک‌های خاص دشمنی خیلی واضح آمده، هر کسی بتواند حریف عدو خودش شود می‌تواند حریف عدو بیرونی‌اش هم بشود.

اخوت با اشاره به بحث ترمیم عنوان کرد: عمری است که شکست خوردیم، حالا چه کار کنیم؟ راه مقابله با عدو مبین، بینش و بصیرت است. مثل اینکه درس خواندن یک ارزش است، ما طفره رفتیم و سال اول، دوم، سوم، چهارم و پنجم درس نخواندیم، به ششم می‌رسیم و می‌فهمیم که درس نخواندیم و با این وضعیت در کنکور قبول نمی‌شویم، راه جبرانش چیست؟ اینکه همه آن‌هایی که نخواندی را بخوان، ناراحتی ندارد، اما زحمت دارد، جبران دارد. شیطان پیش‌دستی کرد و تو را به زمین زد، برای اینکه جبران کنی باید جبران کنی، نمی‌شود یک استغفرالله بگویی و اول شوی، حتماً باید بیشتر از بقیه درس بخوانی که اول بشوی، خیلی‌ها می‌خواهند بدون بها به بهشت بروند و جبران کنند. دشمن چیزی را ناقص می‌کند و تو بایستی جبران کنی، بعضی وقت‌ها استغفارهای ما خیلی خنده‌دار است، یعنی تو گول شیطان را خوردی فرصت‌ها را هم از دست دادی بعد هم می‌خواهی با یک استغفرالله سر و تهش را هم بیاوری. اصلاً ناامید نشوید اما این عقب‌ماندگی را چطور جبران می‌کنید؟ می‌گویید از خدا می‌خواهیم، خب اگر می‌گویید اینطور است پس دعا کردن هم می‌شود یک راهش. بعضی وقت‌ها جبرانش به سخت تلاش کردن است و بعضی وقت‌ها هم به دعا است. دعا کردن بلدی می‌خواهد و همه بلد نیستند. بعضی وقت‌ها اینطور دعا کردن از سخت تلاش کردن سخت‌تر است. در دنیا لطمه خوردی باید جبران کنی اگر این کار را نکنی بد عادت می‌شوی، بعضی‌ها پشت سر هم نمازهای صبحشان قضا می‌شود، یک دفعه شیطان را زمین بزن و تمامش کن.

وی اظهار کرد: این به این دلیل است که لوس شده و داستان زندگی را جدی نگرفته است. بعد هم شیطان می‌بردش دم پرتگاه و بعد هم از دم پرتگاه به پایین هلش می‌دهد. خیلی از کسانی که سقوط کردند، سقوطشان از یک اشتباه جزئی شروع شده و بعد ناگهان تبدیل می‌شود به خودکشی، در مدرسه‌ها از یک کلاس 40 نفری همه یا می‌خواهند بروند خارج یا می‌خواهند خودکشی کنند، چرا زود به ته خط رسیدید؟ مخصوصاً در سنین نوجوانی، ته خطش خیلی نزدیک است، نوجوان خیلی سریع به یأس فلسفی می‌رسد و بیچاره می‌شود. داشتن وسواس و این افکار در سنین کودکی و نوجوانی عجیب است. تو نمی‌توانی بگویی من هر روز نمازم قضا شد و هر روز این خطا را انجام دادم، خدا که می‌بخشد اما من از قول برادری خودم می‌گویم، ما حرف خدا را نمی‌زنیم، خدا در هر حالتی می‌بخشد، خدا آبروداری می‌کند.

مدیر مجمع مدارس دانشجویی قرآن و عترت ادامه داد: هر چقدر که دشمن در دشمنی‌اش آشکارتر عمل کند، نشانه قدرت بیشترش است. در روز قیامت نمی‌توانید بگویید که ما نشناختیم، عدو مبین یعنی انسان دشمنی دشمن را تشخیص می‌دهد، عدو همیشه مبین است و با وسواس خناس فرق دارد.

احتناک

وی با اشاره به آیه 62 سوره اسرا «قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلَّا قَلِيلًا» گفت: تحت الحنک یعنی عمامه را باز می‌کنند و سر عمامه را ببین فک و گردن می‌اندازند، مستحب است، می‌خواهد بگوید لجام من دست تو است و دست خودم نیست. این آیه خیلی آیه عجیبی است شاخ و شانه کشیدن شیطان با خداست، بدترین حرف‌های عالم را در پیشگاه خدا، ابلیس گفته، طوری خدا از ابلیس گفته که هر مؤمنی را منقلب می‌کند. بازتاب این سخن ابلیس در دنیا شهادت حسین ابن علی(ع) است، این مدل حرف زدن در پیشگاه خدا وقتی در دنیا می‌آید چنین چیزی می‌شود. خیلی بد است. به حالت مسخره می‌گوید این کسی که بر من برتری دادی و کرامت دادی، اگر من را تا روز قیامت مهلت بدهی، افسار همه را به دست می‌گیرم، مثل چارپایی آن‌ها را مجبور می‌کنم که به حرف‌های من عمل کنند، این را هم با تحقیر گفت.

اخوت ادامه داد: تصمیم بگیریم موارد اشکالمان را کنار بگذاریم. احتناک آن موقعی است که فرد دچار خطای واضح و فاحش است و می‌گوید که دست خودم نیست. هیچ الزامی ندارد که آدم دچار احتناک باشد. می‌گویی ابلیس گفت می‌گوییم غلط کرد و بیخود گفت. ولی آدم باید خودش را حفظ کند، در این جلسه‌ای که هستیم بیش از 90 درصد یا شاید 100 درصدتان دچار این مشکل نیستید، اگر که بودید اینجا نبودید، ولی حفظش لازم است. در تمرین‌های غلبه بر هوای نفس عادت کنید که روی نفستان پا بگذارید. به من می‌گویند برو چهار عدد نان بخر، من هم خیلی خسته‌ام، پایت را روی هوای نفست می‌گذاری و می‌روی نان میخری و می‌آیی. احتناک جایی می‌آید که هوای نفس در آن باشد. هوای نفس یعنی رفتاری که مبتنی بر حرف حق نیست. این به نفع خودت است چون دیگر کسی نمی‌تواند تو را عصبانی کند، رفاقت با انسان‌های مؤمن و توسل به انبیا و خواص، اینها ترمیم‌کننده هستند. نشست و برخاست با مؤمنین خیلی مهم است. قرار گرفتن در فضاهای ایمانی، یعنی جاهایی که نمی‌گذارند هواهای نفس رو بیایند، این نشان می‎دهد که چقدر جمع‌ها مهم هستند. از سوی دیگر جمع‌های نامناسب نیز عمل پلید را تشدید می‌کنند.

وعده

اخوت با اشاره به شیوه بعدی اغوای شیطان که «وعده» است، اظهار کرد: «الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشَاءِ وَاللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَفَضْلًا وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ»، (بقره/268) وعده یعنی تعلیق نتیجه به انجام کاری. مثل این است که مثلاً می‌گویند به هرکس که هم نان حضرت مهدی(عج) است جایزه می‌دهیم، اما دلیلش چیست؟ او چه نقشی در انتخاب نام خودش داشته، یا مثلاً نام مهدی آیا افضل از نام‌های دیگر مذهبی است؟ اما ما به هر کس که توانست دلیل این کار اشتباه را بگوید جایزه می‌دهیم، آخر چه ربطی دارد. حال وعده این است که انسان را در خوف و رجا و رسیدن و نرسیدن نگه می‌دارد، همه وعده‌های شیطان سر خرمنی است. پیوسته وعده‌های شیطان سر خرمنی است. مقابله با وعده واقع‌بینی و جوزده نشدن و آگاهی کامل از عمل و نتیجه و بی‌اعتنایی به وعده‌های پوچ و نترسیدن و ته دلش خالی نشدن است.

یادآور می‌شود، این جلسات شنبه‌های هر هفته ساعت ۲۰ برگزار می‌شود و علاقه‌مندان به منظور بهره‌مندی از آن‌ می‌توانند از لینک https://www.skyroom.online/ch/elmshahr/rahbarenojavan استفاده کنند یا به صورت حضوری به مسجد امام حسین(ع) واقع در تهران، طرشت، بالاتر از میدان مرحوم حسن حسینی، خیابان شهید حبیب‌الله مراجعه کنند.