پیام امیدبخش شهدا + فیلم

به گزارش ایکنا،‌ «زندگی با آیه‌ها» نهضتی است که با همدلی، همراهی، همفکری و مشارکت همه ظرفیت‌های مردمی و حاکمیتی به‌ د‌نبال قرآنی‌ شدن جامعه است و می‌خواهد آیات منتخب ناظر به موضوعات کاربردی و مورد نیاز امروز نهضت اسـلامی را، برای عموم افراد جامعه، متناسب با نیاز و سلیقه ایشان به صورت گسترده و مؤثر تبیین کند.

این نهضت با هدف بلاغ مبین ۳۰ فراز زندگی‌ساز در ماه مبارک رمضان ۱۴۰۳ آغاز شد. از آنجا که نهضت زندگی با آیه‌ها در راستای تبیین معارف زندگی‌ساز قرآن کریم به دنبال بلِاغ مبین آیات قرآن است، طبیعتاً جریان‌سازی کنشگران بلاغ مبین، اعم از ائمه جماعات مساجد، مبلغان، فعالان قرآنی و ... بسیار لازم و ضروری است.

در این میان یکی از بزرگترین فرصت‌های بلاغ مبین به برکت سیدالشهدا(ع)، ماه محرم و مجالس عزاداری سید و سالار شهیدان است. بر همین اساس نهضت ملی زندگی با آیه‌ها با هدف تبیین آیات ناظر به موضوعات کاربردی و مورد نیاز امروز نهضت اسلامی در درگیری با جبهه دشمن، در ایام محرم با توجه به ظرفیت مجالس عزاداری، ۱۰ آیه با محور محتوایی «مقاومت و پیشرفت» ویژه دهه اول این ماه را انتخاب کرده است.

این آیات به‌ عنوان یک منبع کمکی، برای برگزاری کرسی‌های تلاوت تدبری قرآن در ابتدای جلسات عزاداری ایام محرم، با خط محتوایی «مقاومت و پیشرفت» تهیه شده است. تلاوت تدبری قرآن، تلاشی است برای زمینه‌سازی تلاوت‌ و‌ استماع متدبرانه قرآن کریم برای عموم مردم که برگزاری باکیفیت آن‌ها به همت قاریان کلام‌الله، مبلغان، سخنرانان و مجریان جلسات دینی و قرآنی و همه اهل قرآن، میسر خواهد شد.

بر همین اساس آیات ۱۶۹ تا ۱۷۱ سوره آل عمران به عنوان آیات محوری شب دهم محرم انتخاب شده است.

شب دهم؛ پیام امیدبخش شهدا 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏
وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ۱۶۹ فَرِحینَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ ۱۷۰ یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللَّهَ لا یُضیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنینَ ۱۷۱
هرگز خیال نکن کسانى که در راه خدا شهید شده‌اند، مرده‌اند! بلکه زنده‌اند و در حضور خدا به آنان روزىِ مخصوص مى‌دهند. از پاداشى که خدا از سرِ بزرگوارى به آنان داده است، خوشحالند و به کسانى که از پى ایشانند و هنوز به آنان نپیوسته‌اند مژده دهند که از مرگ نترسند و غمى برایشان نیست؛ و آنها را بشارت به نعمت و فضل خدا دهند و اینکه خداوند اجر اهل ایمان را هرگز ضایع نگرداند.

شرح آیات ۱۶۹ تا ۱۷۱ سوره آل عمران

در محضر آیات ۱۶۹ تا ۱۷۱ سوره آل عمران هستیم. همانطور که شب گذشته هم اشاره کردیم، این سوره بعد از شکست مؤمنان در جنگ احد نازل شده است. این شکست زبان برخی منافقان را باز کرده و بازار شبهه‌پراکنی داغ شده است. می‌گویند اگر کشته‌شدگان جنگ، حرف پیامبر را گوش نمی‌دادند و به جنگ نمی‌رفتند، الان سالم و سلامت کنار ما زنده بودند. خداوند در بخشی از آیات این سوره مثل آیات ۱۵۴ و ۱۵۶تا۱۵۸ و ۱۶۸ و ... به شدت با این نگاه کفرآمیز مقابله می‌کند و مؤمنان را از گرفتار شدن به این خطای محاسباتی نجات می‌دهد. منافقین می‌گفتند که «لَو کٰانوا عِندَنا ما مٰاتوا وَ ما قُتِلوا» اگر این جوان‌ها به میدان جنگ نمی‌رفتند، حالا زنده بودند؛ حالا هم گاهی می‌شنویم، که اگر فلان کار نمیشد، فلان کس زنده بود. قرآن می‌گوید این‌طور نیست که شما خیال می‌کنید: قُل فَادرَءوا عَن اَنفُسِکُمُ المَوت اگر شما‌ها ماندن را وسیله‌ زنده ماندن می‌دانید، خب پس خودتان نمی‌میرید؛ شما که اینجا نشسته‌اید، کاری کنید که مرگ به سراغ شما نیاید. بعد می‌فرماید:

وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ۱۶۹

هرگز خیال نکن کسانى که در راه خدا شهید شده‌اند، مرده‌اند! بلکه زنده‌اند و در حضور خدا به آنان روزىِ مخصوص مى‌دهند. این حیات داشتن شهدا نزد خداوند، یک حیات ویژه‌ای است. همه بعد از این عالم دنیا، در عالم برزخ زندگی برزخی دارند، ولی شهدا یک حیات ویژه دارند که در آن حیات، فعال هستند و یک تاثیری در این عالم دارند. فکر نکنید این شهدا از دست رفته‌اند و ضرر کرده‌ایم. این شهدا به مقام بسیار بالایی رسیده‌اند و تاثیرشان هم بیشتر شده است. قرآن می‌گوید نباید رفتن اینها مایه‌ حسرت شود. امیر المؤمنین هم نهی کردند از گریه بر کشتگان صفین. مکت ما مکتب إِحْدَى الْحُسْنَیَیْن‏ است. مکتب ما شکست ندارد.

جامعه‌ای که مرگ را کشته است، از مرگ زندگی می‌سازد، مرگ را زندگی می‌بیند، شما چگونه می‌خواهید این جامعه را شکست بدهید؟ اینکه امام بزرگوار فرمود ملّتی که شهادت دارد اسارت ندارد، به این خاطر است. وقتی شما به فدا شدن در راه خدا به صورت یک موفّقیّت بزرگ نگاه کردید، به سمت خطر -به‌خاطر شهادت- بی‌محابا حرکت کردید، هیچ نیرویی در دنیا نیست که بتواند در مقابل شما ایستادگی کند.

حضرت زینب سلام الله علیها نیز در گفت‌وگو با یزید لعنت الله علیه به او می‌گویند که برای این کاری که کرده‌ای خوشحال نباش، و سپس این آیه و آیه بعدی را تلاوت می‌کنند:

فَرِحینَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ ۱۷۰

شهدا از پاداشى که خدا از سرِ بزرگوارى به آنان داده است، سرمست و خوشحالند و به کسانى که از پى ایشانند و دنباله‌روی آنانند ولی هنوز به آنان نپیوسته‌اند مژده دهند که از مرگ نترسند و غمى برایشان نیست.

شهدا سرمست و خوشحالند ولی نکته جالب در این آیات این است که آنها صرفا مشغول به آن فرح نمی‌شوند تا از بقیه امور باز بمانند. شهدا پیام دارند. پیامی برای کسانی است که راه شهدا را می‌پیمایند و هنوز به شهدا ملحق نشده‌اند. پیام شهیدان حقیقتاً پیام بشارت است؛ ما باید گوشمان را اصلاح کنیم که این پیام را بشنویم؛ بعضی نمی‌شنوند پیام شهدا را، لکن این [آیه‌]قرآن کریم است:

وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ ۱۷۰

بشارت می‌دهند؛ بشارت می‌دهند به چه؟ به نفی دو آفت مهم: یکی ترس، یکی اندوه؛ هم ترس را، هم اندوه را نفی می‌کنند. خوف و حزن دو آفت بزرگ است برای یک ملّت. اگر نشاط اجتماعی می‌خواهیم، اگر امید و شادابی و سرزندگی می‌خواهیم، اگر طراوت در نسل‌های جوانمان می‌خواهیم، باید به این گزاره‌ ملکوتی و قرآنی ایمان بیاوریم. این دو آفت با بشارت قرآنی برداشته می‌شود؛ همچنان که اگر مقاومت هم بکنیم، این دو آفت برداشته می‌شوند. آن هم [بیان]آیه‌ قرآن است: اِنَّ الَّذینَ قالوا رَبُّنَا اللهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ المَلٰئِکَةُ اَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا (۳۰فصلت) مقاومت این جور است. اگر می‌خواهید خوف نداشته باشید، حزن نداشته باشید، مقاومت و استقامت را سرمشق کار خودتان قرار بدهید؛ آن وقت خوف هم نخواهید داشت، حزن هم نخواهید داشت.

شهدا تا هستند، با تن خودشان دفاع می‌کنند، وقتی می‌روند هم با بشارت‌های خودشان. صدایشان تازه بعد از رفتن بلند می‌شود. نطق شهدا بعد از شهید شدن باز می‌شود، با مردم حرف می‌زنند که در این راه نه بیم هست، نه اندوه هست؛ هرچه هست بهجت است، ابتهاج است، نشاط است، روحیّه است، امید است. ادبیات جنگ ادبیات بشارتی است.

شهدا زنده‌اند و در این عالم تاثیر ویژه دارند. حال چه کسانی می‌توانند از این فیض استفاده کنند؟ شرطش این است: وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِم‏؛ آنهایی که رابطه‌شان را با این شهدا حفظ کرده باشند. چه طور؟ با دنباله‌روی و ادامه دادن مسیر آنان.

این پیام شهدا به ما، پیام خیلی مهمّی است:

یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ

خدا به شما نعمت خواهد داد، خدا به شما فضل خواهد داد.

وَ أَنَّ اللَّهَ لا یُضیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنینَ ۱۷۱

این حرکتی که شما دارید می‌کنید، پیش خدا پاداش دارد و خدا این پاداش را ضایع نخواهد کرد؛ شهدا دارند به ما می‌گویند، دارند ما را تقویت می‌کنند، دارند به ما انگیزه می‌دهند، دارند ما را در این حرکت تشویق می‌کنند تا حرکت را محکم‌تر، قوی‌تر، مستدام‌تر و مستمرتر انجام بدهیم.

این پیام شهدا به ماست: «اگر وارد میدان مبارزه بشویم، خدا ترس و اندوه را از ما دور می‌کند.» پیام شهدای کربلا! پیام ۴۰ هزار شهید غزه! پیام شهید جمهور عزیز و دیگر شهدای خدمت! پیام شهید سلیمانی و دیگر سرداران عزیزمان!

جنگ البتّه چیز سختی است، چیز تلخی است؛ لکن از همین حادثه‌ تلخ، پیام بهجت و عظمت و نشاط را قرآن بیرون می‌کشد. شما ببینید، کشته شدن، از دنیا رفتن از نظر همه‌ مردم دنیا، یعنی اغلب مردم دنیا، یک فقدان است، یک از دست دادن است، امّا قرآن چه میگوید؟ قرآن از کشته شدن، از مردن، از عبور از این دنیا، از محروم شدن از زندگی، یک پیام نشاط بیرون میکشد، پیام بهجت بیرون میکشد، پیام بشارت بیرون می‌کشد.

عزیزان من، برادران خوب، خواهران خوب! بدانید، امروز هم پیام شهیدان اگر به گوش ما برسد، از ما خوف و حزن را برطرف خواهد کرد. آنهایی که دچار خوفند، آنهایی که دچار حزنند، این پیام را نمی‌گیرند، نمی‌شنوند، وَالّا اگر صدای شهیدان را بشنویم، خوف و حزن ما هم محو خواهد شد به برکت صدای شهیدان؛ این حزن و خوفِ ما را از بین خواهد برد و بهجت و شجاعت و اِقدام را برای ما به ارمغان خواهد آورد.