به گزارش ایکنا به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای گلستان، سی و یکمین جلسه از سلسلهنشستهای «بچههای رستا» با حضور جمعی از دانشآموزان پایه یازدهم برگزار شد.
موضوع این جلسه «جدی گرفته نمیشویم یا جدی نمیگیریم؟» بود و نوجوانان حاضر در جلسه نقطه نظرات خود درباره این موضوع را بیان کردند. علیرضا معادی نیز به عنوان کارشناس مسائل اجتماعی به سوالات و دغدغههای آنان پاسخ داد.
در مقدمه این نشست، معادی با اشاره به موضوع بحث این جلسه گفت: نوجوانان معمولا یک انتقادی از بزرگترها در این دوره سنی دارند و آن هم این است که چرا جدی گرفته نمیشوند؟ این مسئله، موضوع بحث امروز ماست و البته یک نقطه مقابل نیز دارد و آن هم این است که خود شما نوجوانان تا چه اندازه مسئولیتها را جدی میگیرید؟
یکی از نوجوانان حاضر در پاسخ به سوال اصلی این نشست گفت: ریشه این انتقاد در این است که شاید در ابتدا خودمان، خیلی خودمان را جدی نگرفتهایم و به همین دلیل، دچار چنین مسئلهای شدهایم. دوران نوجوانی، رده سنی و مقطع بسیار مهمی از زندگی ماست و باید کارهای جدی در این دوره انجام بدهیم.
نوجوان دیگری با اشاره به اهمیت انتخابهای درست در زندگی گفت: حتما موضوعات مهمی در زندگی هر نوجوانی وجود دارد که دوست دارد نظرش درباره آن پرسیده شود تا احساس کند که جدی گرفته میشود. نمونه این اتفاق برای من در موضوع انتخاب رشته به وجود آمد؛ در شرایطی که نظر خانوادهام با نظر من اختلاف داشت، نظر من مهم شمرده شد و رشتهای که دوست داشتم، انتخاب کردم. این اتفاق در حالی است که بسیاری از دوستان و هم سن و سالانم همیشه این گله را دارند که رشته تحصیلیشان، رشته مورد علاقهشان نبوده است.
یکی دیگر از حاضران این نشست به نقش مهم خانواده در جدی گرفته شدن نوجوانان اشاره کرد و گفت: در ابتدای جلسه اشاره شد و اگر خودمان را جدی بگیریم، بقیه هم ما را جدی میگیرند؛ معتقدم برای مهم تلقی شدن، باید خانوادهمان از همان سنین بچگی هم ما را جدی بگیرند. علاوه بر اینکه باید خودمان را جدی بگیریم، خانوادهمان نیز باید ما را جدی گیرد.
نوجوان بعدی نیز در تائید صحبتهای وی گفت: به نظرم تا سنین حدود 14-15 سالگی، نوجوانان خیلی نمیتوانند خودشان را جدی بگیرند، بلکه خانوادهها وظیفه دارند با جدی گرفتن آنها، به ایشان اعتماد به نفس دهند. در این شرایط، اگر آنها اهمیت این موضوع را درک نکنند، اعتماد به نفس فرزندشان به مرور از بین میرود.
یکی از حاضران در جلسه ضمن مخالفت با حرفهای قبلی تاکید کرد: این سخنان به معنای این است که نوجوان 14-15 ساله هیچ اختیاری از خود ندارد؛ چنین برآوردی اشتباه است، چرا که در این صورت، نوجوان نمیتواند دست به انتخابهای درست بزند. درست است که نقش خانواده دارای اهمیت است، اما از جایی به بعد، افراد با مهارتها و تواناییهایشان سنجیده میشوند و اگر در این زمینه موفق باشند، بیشتر جدی گرفته میشوند.
در بخش دیگری از این جلسه راهکارهای جدی گرفته شدن در سنین نوجوانی مورد بحث و بررسی قرار گرفت؛ یکی از نوجوانان گفت: جدی گرفته شدن هر فرد بستگی به شخصیت او دارد؛ خود فرد باعث میشود که چگونه با او رفتار کنند؟ او را جدی بگیرند یا خیر؟ حتما بین کسی که رفتارهای درستی دارد با کسی که رفتارهای غیر منطقی از خود بروز میدهد، تفاوت وجود دارد و سهم جدی گرفتنشان متفاوت است. بنابر این معتقدم نوع رفتار نوجوان هم برای جامعه و هم برای خانواده جدی و مؤثر است و رابطه مستقیمی با جدی گرفتن او دارد.
نوجوان دیگری درباره اینکه نوجوان چه باید بکند تا جدی گرفته شود، گفت: باید ارتباطات خود با محیط پیرامونی ما را جدیتر کنیم و تعامل بهتری را با بقیه رقم بزنیم. همه ما هم نکات خوب و هم نکات بد اخلاقی داریم. باید با تمرکز بر رفتارهای خوب، رفتار بد و زشت را از خود دور کنیم تا بقیه حس بهتری نسبت به ما پیدا کنند. علاوه بر این، افزودن مهارت، بسیار کمککننده است.
در بخش پایانی این جلسه، علیرضا معادی ضمن جمعبندی مباحث مطرح شده گفت: اکثر شما نوجوانان متفقالقول بودید که بخش مهمی از جدی گرفته شدن شما بستگی به رفتار خودتان و تعامل با محیط بیرون دارد. البته در این بین نباید از نقش خانواده و به ویژه تربیت آنها غافل شد. نکته بسیار مهمی که از دل صحبتهای شما برآمد این بود که مهارتافزایی، مسئولیتپذیری و تلاش برای ارتقا نیز سهم بسیار زیادی در جدی گرفته شدن شما دارد. نوجوانان با مسئولیتپذیری خود به خانوادهشان نشان میدهند که جدی هستند و باید جدی گرفته شوند.
وی تاکید کرد: دقت داشته باشید که نوجوان مسئولیتپذیر این پیام را به اطرافیانش میدهد که جدی است و باید جدی گرفته شود. مسئولیتپذیری نگاه آدمها را به شما تغییر میدهد و بازنمایی بهتری را از شما به نمایش میگذارد. علاوه بر این، خلاقیت شما در سنین نوجوانی و بهروز بودن شما میتواند راهی برای بیشتر جدی گرفته شدنتان باشد.
انتهای پیام