تهاجم رژیم صهیونیستی فاقد مبنای حقوقی است
مدیرکل توسعه همکاری‌های علمی و دانشگاهی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با تأکید بر ناکارآمدی نظم حقوقی بین‌الملل در مهار تجاوزات رژیم صهیونیستی، گفت: اقدامات رژیم اسرائیل علیه ایران، نه‌تنها فاقد پشتوانه حقوقی، بلکه برخاسته از یک دشمنی عمیق با هویت تمدنی و ظرفیت علمی ایران است.
به گزارش خبرنگار ایکنا، محمدعلی ربانی، مدیرکل توسعه همکاری‌های علمی و دانشگاهی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در نشست علمی «تجاوز نظامی به جمهوری اسلامی ایران از منظر حقوق بین‌الملل» که عصر امروز دوشنبه دوم تیرماه در دانشگاه باقرالعلوم(ع) وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم برگزار شد، ضمن تأکید بر ضرورت توجه جدی نهاد‌های علمی کشور به موضوع حقوق بشر شرقی، اظهار کرد: آنچه امروز در عرصه بین‌الملل شاهد آن هستیم، محصول یک نظم قدرت‌محور است که نهاد‌ها و نظام‌های حقوقی بین‌المللی را به شدت ناکارآمد کرده است.
وی افزود: آنچه امروز رژیم صهیونیستی برای توجیه اقدامات خود علیه ایران به‌کار می‌گیرد، حول چند محور مشخص است: نخست، خودقربانی‌پنداری و بزرگ‌نمایی تهدید ایران علیه موجودیت اسرائیل؛ دوم، توجیه حملات به عنوان اقدامات پیشگیرانه یا «دفاع مشروع پیش‌دستانه»؛ و سوم، ادعای انجام عملیات ضدتروریستی برای صلح و دموکراسی و حمایت از مردم ایران.
ربانی با اشاره به گفت‌وگوی اخیر یکی از سردبیران میدل‌ایست با بنیامین نتانیاهو، تصریح کرد: او گفته است که 20 سال پیش، نتانیاهو صراحتاً به وی اعلام کرده بود که قصد دارد ایران را بمباران کند. این نشان می‌دهد اقدامات اسرائیل هیچ سنخیتی با دفاع مشروع ندارد و برخلاف آن، حاصل یک اراده سیاسی برای تجاوز است.
وی ادامه داد: اصولاً دفاع مشروع پیش‌دستانه در حقوق بین‌الملل جایگاه مستحکمی ندارد. این موضوع صرفاً در قالب یک دکترین سیاسی پس از ۱۱ سپتامبر توسط ایالات متحده مطرح شد و نه‌تنها در میان حقوقدانان، بلکه حتی در میان دولت‌های اروپایی و آمریکایی نیز با پذیرش گسترده‌ای مواجه نشده است.
ربانی افزود: منشور ملل متحد به‌صراحت با استفاده از زور مخالف است، مگر در دو استثنا: نخست، در چارچوب اقدامات دسته‌جمعی ذیل فصل هفتم، و دوم، دفاع مشروع طبق ماده ۵۱ منشور، که آن‌هم شرایط بسیار خاصی دارد. دفاع مشروع باید ناظر بر یک تهدید فوری، قطعی و غیر قابل اجتناب باشد. همچنین لازم است پیش از اقدام به زور، فرصت دخالت نهاد‌های بین‌المللی فراهم شود.
وی خاطرنشان کرد: گزارش کمیسیون عالی سازمان ملل در سال ۲۰۰۴ نیز صراحتاً استفاده از زور را تنها در شرایط استثنائی و با هدف بازدارندگی و جلوگیری از تهدیدات قریب‌الوقوع قابل‌پذیرش دانسته است. اما اقدامات اخیر رژیم صهیونیستی هیچ‌گونه انطباقی با این معیار‌ها ندارد.
ربانی نمونه‌هایی از اقدامات این رژیم را برشمرد و گفت: حملات ترکیبی، سازمان‌دهی و حمایت از گروه‌های تروریستی، تهدید به قتل مقامات دینی و سیاسی، حمله به تأسیسات نفتی و انرژی، تجاوز به خاک کشور‌های همسایه از جمله عراق، قتل غیر نظامیان به‌ویژه زنان و کودکان، حمله به مراکز درمانی، علمی و دانشگاهی، همه از مصادیقی است که نه‌تنها با دفاع مشروع بی‌ارتباط است، بلکه خود نقض فاحش حقوق بین‌الملل به شمار می‌آید.
وی افزود: اهداف اعلام‌شده رژیم صهیونیستی نیز گویای این واقعیت است؛ نابودسازی توان نظامی ایران، حذف دانشمندان، تخریب زیرساخت‌های هسته‌ای و علمی و متوقف‌کردن ظرفیت‌سازی ملی، تنها بخشی از این اهداف است. حتی تقسیم ایران و دو قطبی‌سازی جامعه جهانی علیه ایران از اهداف اعلام‌شده این رژیم بوده است.
مدیرکل توسعه همکاری‌های علمی و دانشگاهی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به ابعاد فرهنگی و تمدنی تهاجم اسرائیل اشاره کرد و گفت: به نظر می‌رسد حمله به ایران تنها یک اقدام نظامی نیست، بلکه باید آن را در قالب روایتی فرهنگی-تمدنی تحلیل کرد. رژیم صهیونیستی و حتی برخی جریان‌های غربی، با قدرت علمی و تمدنی ایران کنار نمی‌آیند و همین مسئله، ریشه بسیاری از تنش‌هاست.
وی تصریح کرد: تهاجم به ایران را حتی می‌توان در روایت‌های آخرالزمانی نیز تحلیل کرد. در سنت دینی یهودیان و مسلمانان، مفاهیمی مانند «آرماگدون» و «ظهور منجی» وجود دارد و به نظر می‌رسد بخشی از ادراک سیاست‌گذاران صهیونیست از تهدید ایران، در همین چارچوب قرار دارد.
ربانی ابراز امیدواری کرد که حقوق بشر در رهیافت شرق فرهنگی بتواند راهی برای مقابله با این تحریف‌های حقوقی و تمدنی باشد و از نهاد‌های علمی خواست با تمرکز بر ظرفیت‌های بومی، به بازتعریف استاندارد‌های انسانی و حقوقی بپردازند.
مدیرکل توسعه همکاری‌های علمی و دانشگاهی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی اظهار کرد: روایت‌سازی نادرست درباره ایران و نبرد فرهنگی و شناختی یکی از مسائل مهم امروز است. در حالی که انتظار می‌رود در عرصه جهانی و به ویژه در حوزه حقوق بشر، روایت‌های غلط اصلاح شود، اما شاهدیم کشور‌هایی که دارای سلاح هسته‌ای هستند و کشور‌هایی مانند آمریکا که اقدام به تهاجم هسته‌ای کرده‌اند، در موضعی قرار دارند که ایران را به عنوان تهدیدی بین‌المللی معرفی می‌کنند. این موضوع، جنگ شناختی و روایتی بسیار مهمی است.
ربانی تصریح کرد: ایران امروز به عنوان نماد مقاومت در برابر نظم موجود جهانی، در تلاش است تا نظم جدیدی مبتنی بر ژئو کالچر و ارزش‌های فرهنگی و تمدنی جهان‌شمول را مطرح کند که می‌تواند پایه‌گذار یک نظم بین‌المللی جدید باشد.
وی افزود: شاهد هستیم کشور‌هایی مانند چین، ایران را نماد مقابله بین حق و باطل می‌دانند و همچنین رهبران مذهبی از جمله الازهر مصر، مفتی لیبی و برخی مقامات سعودی، ایران را به عنوان نمادی از مقابله اسلام با کفر معرفی می‌کنند. این فضا فرصت مناسبی برای تحلیل فرهنگی ـ تهاجمی علیه ایران ایجاد کرده است.
این مدیرکل سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ادامه داد: مقاومت ایران در مقابل تهاجم نامشروع رژیم صهیونیستی، فرصتی برای ایجاد همسویی فرهنگی در فضای شرق است که می‌توان آن را به مشترکات معنوی تبدیل کرد. در ادیان شرقی همچون هندوئیسم، بودیسم و مسیحیت، مفهوم دفاع مشروع پذیرفته شده و موازین اخلاقی در زمان جنگ مورد تأکید قرار گرفته است.
ربانی تأکید کرد: ضروری است این تهدید را به فرصتی تبدیل کنیم و راهکار‌های علمی و فرهنگی برای آن تدوین شود. با وجود فعالیت نهاد‌های حقوقی و وزارت خارجه، تجربه نشان داده این تلاش‌ها تاکنون نتایج محکمی نداشته است. بنابراین، باید فضای جدیدی گشوده شود که نقش اصلی در این زمینه بر عهده نهاد‌های علمی و فرهنگی است.
وی افزود: این تهاجم یک جنگ ترکیبی و شناختی است و تصحیح روایت‌ها و روایت‌سازی درست به عهده نهاد‌های فرهنگی و علمی است. توسعه راهبرد‌ها و گفتمان‌های جدید برای نظم تمدنی و فرهنگی جایگزین نظام حقوقی بین‌الملل، یک ضرورت به شمار می‌رود.
ربانی خاطرنشان کرد: توسعه شبکه‌سازی با نهاد‌های مختلف به ویژه در حوزه شرق فرهنگی اهمیت فراوانی دارد و برگزاری این اجلاس نقطه شروع مناسبی برای تبیین و ترویج نظم جدید فرهنگی و تمدنی بود. همچنین لازم است حوزه‌های حقوقی متناسب با ارزش‌های فرهنگی جایگزین شوند.
وی گفت: نهاد‌های فرهنگی و علمی باید نیرو‌های تمدنی تربیت کنند که با رویکردی فرهنگی بتوانند به خوبی با وضعیت فعلی مواجه شوند، وضعیتی که ناشی از نظم قدرت موجود است و ممکن است در آینده نیز تکرار شود.
