دو نوع اشک؛ پرارزش‌ترین گوهرهای عالم آفرینش

به گزارش ایکنا، کتاب «آئین اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا(ع)» به قلم حسین انصاریان در ۱۰ بخش به ارائه بیش از ۱۲۰ مطلب خواندنی پیرامون شخصیت نورانی حضرت اباعبدالله الحسین(ع) پرداخته است.

این اثر با موضوع مراسم اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا(ع) برگرفته از متن سخنرانی‌های حجت‌الاسلام شیخ حسین انصاریان در ماه محرم‌الحرام ۱۳۸۸ در مسجد سیدعزیزالله شهر تهران است.

«منزلت امام حسین(ع) و یاران و خاندان گرامی ایشان» و «آیین اشک و عزا» دو بخش اصلی این کتاب هستند که در این بخش‌ها با استناد به آیات، روایات و متن زیارتنامه‌ها جایگاه، زندگی و شخصیت امام حسین(ع) معرفی شده است.

خبرگزاری ایکنا، به مناسبت ایام پرسوز و گذار عزاداری سیدالشهدا(ع)، بخش‌هایی از این کتاب را باز نشر می‌کند؛ امید اینکه این مطالب بتواند روشنگر عزاداران حسینی در شناخت ابعاد بیشتری از منزلت، شخصیت و زندگی امام حسین(ع) باشد.

مظلومیت و بیگناهی سیدالشهدا و خاندان او

اگر دشمنان دین جرم و خطای بزرگی مرتکب شوند و به سرزمین‌های اسلامی تجاوز کنند، بر هر مسلمانی واجب است به جنگ با او برخاسته و او را تنبیه کند؛ اما گاهی حاکمی در سرزمین‌های اسلامی دچار جرم و گناه علنی می‌شود و می‌خواهد دین اسلام را به انحراف بکشاند؛ اینجا نیز برعهده مسلمانان است به مخالفت با او برخاسته و او را از حکومت عزل کنند. حضرت سيدالشهدا(ع) وقتى مشاهده کردند یزید آشکارا گناهان کبیره انجام می‌دهد و اعتقادات دینی را منحرف می‌کند به مخالفت و مبارزه با او برخاسته و او را شایسته حکومت بر مسلمانان نمی‌دانستند.

این عمل همان وظیفه‌ای است که بر عهده تک‌تک مسلمانان بود؛ اما آنان اقدام به جنگ با سیدالشهدا(ع) کردند و در نبردی ناعادلانه و ناجوانمردانه ایشان را به شهادت رساندند مگر ایشان چه جرم و خطا و عمل نادرستی مرتکب شدند که حاکمان و مدعیان اسلام به جنگ علیه ایشان پرداختند؟ حضرت سکینه پس از واقعه عاشورا در عالم رویا بانویی را مشاهده‌ می‌کند که در مرکبی نشسته و دست‌ها را بر روی سرش می‌گذارد و بسیار اشک می‌ریزد. ایشان سؤال می‌کند این بانو کیست؟ در پاسخ می‌گویند ایشان حضرت زهرا(س) مادرِ پدر شماست. حضرت زهرا رو به حضرت سکینه فرمود در روز قیامت، از خداوند و پیامبر می‌خواهم از کسانی که به کربلا آمده و حسین مرا به شهادت رساندند بپرسند جرم حسین من چه بود؟

قاتلان حضرت سید‌الشهدا(ع) انسان‌های سنگدل و بی‌رحمی بودند. اگر یزید و لشگریان او، به آنان القاء کرده بودند که حضرت سیدالشهدا و یارانش خطاکارند، اما طفل شش ماهه چه خطایی مرتکب شده بود که بر گلوی او تیر سه شعبه زدند، مگر خاندان حضرت چه گناهی کردند که آنان را مظلومانه اسیر کرده و اموالشان را غارت کردند.

بی‌تابی رسول خاتم از گریستن سیدالشهدا(ع) 

یکی از دستورات تربیتی دین مبین اسلام آن است که والدین پس از ازدواج فرزندان خود به ویژه فرزندان دختر به منازل آنان بروند و محبت خود را به آنان آشکار سازند؛ همچنین از نوادگان كودک خود غافل نباشند و همانند حضرت سيدالشهدا(ع) دست نوازش بر سر کودکان و خردسالان بکشند. رسول خدا(ص) که مظهر رحمت الهی است، تا زمانی که در قید حیات بودند، به منزل دختر گرامیشان حضرت زهرا می‌رفتند و از احوال ایشان و دیگر اعضای خانواده وحی جویا می‌شدند. ایشان هنگام ورود خطاب به آنان می‌فرمودند: «السَّلامُ عليكُم يا اهلَ بيتِ النبوة». هرگاه ایشان صدای گریه فرزندشان امام حسین(ع) را می‌شنیدند به حضرت زهرا می‌فرمودند: این فرزندم را آرام کن؛ زیرا من طاقت گریه حسین را ندارم.

اشک عاشقانه حضرت شعیب(ع)

اشک و گریه عادی هیچ سودی برای انسان ندارد؛ اما دو نوع اشک و گریه از پر ارزش‌ترین گوهرهای عالم آفرینش به شمار می‌رود. یکی گریه برای پروردگار و دیگری گریه بر مصائب حضرت سیدالشهدا و دیگر معصومین(ع).

گریه برای پروردگار برای هر فردی مفهوم خاصی دارد؛ گریه انسان گنهکار، گریه خوف و ترس از عذاب الهی است. اما گریه عاشقان، گریه شوق است. یکی از این عاشقان حضرت شعیب است. مرحوم ملا احمد نراقی نقل می‌کند: آن حضرت برای شوق رسیدن به لقای الهی آن چنان گریست که دیدگانش آسیب دید و بینایی خود را از دست داد بعد از مدتی خداوند متعال قوه بینایی را به او بازگرداند. سپس او چنان گریه کرد که دوباره از شدت گریه کور شد و خداوند بار دیگر او را بینا کرد. این عمل سه مرتبه تکرار شد. بعد از مرتبه سوم پروردگار به حضرت شعیب فرمود: به تو ضمانت خواهم داد که در روز قیامت رستگار شده و وارد بهشت شوی دیگر این گونه گریه نکن.

حضرت در پاسخ فرمود: «پروردگارا، خودت میدانی من کاری به بهشت یا جهنم ندارم؛ من عاشق توأم و فقط به عشق رسیدن به تو می‌گریم.

تفاوت اشک برای خدا و اشک برای امام حسین(ع)

گریه شوق یا خوف از پروردگار ویژه انسان‌هاست و دیگر موجودات، اعم از ملائکه و آسمان‌ها و زمین چنین گریه‌ای ندارند؛ زیرا آنان نه شوق رسیدن به لقای الهی دارند و نه گنهکارند که از خوف عذاب الهی بگریند و فقط انسان است که سحرگاه در حال عبادت و توبه از گناه گریه می‌کند و اشک می‌ریزد.

بطور خلاصه باید گفت اشک برای خدا، ویژه انسان‌های عاشق و شیفته خدا و انسان‌های گنهکار است اما در مورد حضرت سیدالشهدا تمام موجودات برای مصائب ایشان گریستند. موجوداتی همانند فرشتگان و جنیان، آسمان‌ها و زمین، حتی پرندگان هوا و ماهیان دریا برای حضرت اشک می‌ریزند. بنابراین شیعیان در اشک ريختن برای سرور شهیدان با تمام موجودات شريک هستند.