حجتالاسلام والمسلمین ادیبیزدی بیان کرد
کاربرد بینظیر واژه «کوثر» در قرآن
خطیب و واعظ دینی با اشاره به اینکه کوثر خود مِکثار الهی است، گفت: واژه کوثر مرحمتی خاص از جانب ذات باری تعالی است؛ و به وسیله آن همه خیر و خوبیهای دنیا و آخرت به جانب پیامبر(ص) و امت ایشان سرازیر میشود. حتی عبارت «إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ» نیز در میان عبارات به کار رفته در کل مصحف شریف بیسابقه است.
در جهان اسلام، میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) تنها یک مناسبت تاریخی نیست؛ بلکه سرآغازی جاودان است که بر تارک تاریخ تشیع میدرخشد. این واقعه مقدس، فراتر از یک تولد ساده، تجلی وعده الهی، ظهور سرمایهای عظیم برای امت اسلام به شمار میرود. آنچه این میلاد را به حادثهای بینظیر تبدیل میکند، بستر غمانگیز و سپس شادیآفرین آن، پیوند ناگسستنی با وحی و نیز جایگاه رفیع شخصیتی است که پا به عرصه وجود گذاشت.
گفتوگوی پیشرو با حجتالاسلام والمسلمین مرتضی ادیبیزدی، خلاصهای از روایت تاریخی تولد کوثرِ خدا از دریچه انتظار پیامبر(ص) پس از فقدان فرزند پسر و شماتت مشرکان است و با نزول بشارتهای آسمانی و تفسیر آیندهساز سوره «کوثر» پیوند میخورد. سخن از دختری میرود که خود خیر کثیر نامیده شده و نزول قرآن و تداوم رسالت را ضمانت میکند.
ادیبیزدی به مقام عصمت و تجسم عملی قرآن بودن حضرت زهرا(س) تأکید میورزد و این پرسش اساسی را پاسخ میگوید که تربیت در خانه وحی چگونه الگویی بیهمتا را پرورش داد؟ الگویی که مادر امامان معصوم(ع) و در سیره عملی خود، از همسرداری و تربیت فرزند تا تعامل اجتماعی، اُسوهای جاودان برای همه مؤمنان شد. دبیر جامعه مبلغین تهران در گفتوگو با خبرنگار ایکنا چنین ادامه داد: یکی از وجوه بارز و منحصر به فردی که تبرک واقعه تولد حضرت زهرا(س) را بیش از پیش افزون میکند، آن است که پیامبر(ص) انتظار عجیبی برای ولادت ایشان کشیدند، چرا که آن حضرت بعد از وفات پسرشان موسوم به طاهر، دیگر فرزند ذکوری نداشتند و این امر موجب شده بود که مشرکان و در رأس آنها «عاصم بن وائل» شادمانی زایدالوصفی داشته باشند.
وی ادامه داد: چنین واکنشی موجب شد که حضرت محمد(ص) دلشکسته شده و در غم از دست دادن طاهر بسیار اندوهناک شوند، حال آنکه به فاصله کوتاهی جبرئیل بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد و بشارت داد که خداوند به زودی هدیهای برای او به ارمغان خواهد آورد که تمام خواستههایش را تا ابد اجابت کرده؛ کتاب قرآن را ضمانت و آن را از هر تحریفی نجات بخشیده و موجب طراوات و پویایی آن برای هر عصر و زمانی خواهد شد.
ادیبیزدی تصریح کرد: نقل مشهوری است که پیامبر(ص) از زمان دریافت این نوید تا مراجعه دوباره جبرئیل سر از پای نشناخته و منتظر بودند تا نظارهگر این امر باشند که آنچه قرار است از جانب الهی بر او ارزانی شود چیست؟ اما جبرئیل در نوبت بعد با ذکر این عبارت مشهور یعنی «إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ» به جانب پیامبر(ص) آمد و نوید اعطای دختری را با او داد که بر تمام پسرهای عالم برتری دارد؛ وجودی که از او تعبیر به خیر عظیم میشود.
وی با اشاره به اینکه واژه کوثر تنها یک بار در قرآن آمده است، گفت: این واژه منحصر به پیامبر(ص) و مرحمتی خاص آن حضرت از جانب ذات باری تعالی است؛ کوثر خود مِکثار الهی است به این معنی که ابزاری است که به وسیله آن همه خیر و خوبیهای دنیا و آخرت به جانب پیامبر(ص) و امت ایشان سرازیر شود. حتی عبارت انا اعطیناک نیز در میان واژگان به کار رفته در کل مصحف شریف نیز بیسابقه است و باید گفت که انگار این خِیر کثیر در میان همه فرستادگان الهی تنها به پیامبر(ص) اختصاص یافته است.
عصمت ذاتی حضرت زهرا(س) پیش از ولادت
دبیر جامعه مبلغین تهران تأکید کرد: وقایع منحصر به فردی در زمانی که حضرت خدیجه(س) در طول دوران بارداری تا وضع حمل که حضرت صدیقه طاهره(س) پای در این دنیای خاکی گذاشتند، بسیار شنیدنی است و باید به شکلی مفصل ساعتها درباره آن حرف زد، اما داستان آن حضرت در زمان وضع حمل نیز حاوی نکتههایی جذاب است؛ همچنانکه مادر بزرگوار حضرت زهرا(س) آن زمان مورد بیمهری و کمتوجهی زنان قریش قرار گرفتند، اما در عین حال تاریخ گواه آن است که زنان بهشتی همچون حضرات ساره، مریم، حوا و آسیه سلام الله علیهن در زمان به دنیا آمدن حضرت زهرا(س)، یاریرسان و خدمتگزار مادر ایشان بودند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا تربیت قرآنی حضرت زهرا(س) در خانهای که شاهد نزول وحی بوده است با سایر افراد متفاوت بوده است؟ گفت: حضرت زهرا(س) معصوم بودند، پیرایه از هر نوع گناه یا حتی احتمال ارتکاب به آن؛ این مقام را معصوم پیش از ولادت برای خود احراز کرده است؛ در واقع هدایت قرآنی در ذات، نفس و فطرت معصوم(ع) نهادینه شده است و معصوم که حضرت زهرا(س) نیز مصداق بارز آن است، تجسم واقعی قرآن کریم بود و آنچه در قرآن به عنوان آموزه پیش روی امت اسلامی قرار داده شده است، به تعبیری نحوه کمالیابی است که معصومین(ع) آن را سرلوحه زندگی خود قرار داده بودند.
این خطیب دینی افزود: به این نکته توجه داشته باشید که حضرت زهرا(س) به آن جهت که مادر امامان معصوم(ع) هستند، لذا در رأس این مسیر کمالیابی و وصول به زندگی سعادتمند که میتواند عاقبتبخیری را برای هر انسان دینداری به ارمغان آورد، قرار دارند که وجود تابناکشان و تأثیری که نحوه برخورد با پدیدههای پیرامون، همسرداری، تربیت فرزندان و همسایگان خود داشتند، میتواند به عنوان الگویی روشن در زندگی هر یکی از مؤمنان معرفی شود.
حضرات علی(ع) و فاطمه(س) شناسنامه قرآن هستند
ادیبیزدی با اشاره به روایتی از حضرت علی(ع) که در آن اشاره داشتند، هیچ خاندانی قابل قیاس با خاندان عصمت و طهارت(ع) نیستند، تأکید کرد: بیشک در رأس این خاندان پس از وجود مقدس حضرت پیامبر(ص)، حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) به عنوان دو انسان ممتاز که اعمال و رفتارشان انطباق محض با آموزهها و دستورات قرآن دارد، حرکت ایشان در این مسیر تعالی، انعکاس در ذریه پاک ایشان و سایر امامان معصوم(ع) نیز داشته است و به این واسطه میتوان گفت که این دو بزرگوار شناسنامه قرآن هستند.
وی در پایان گفت: نقل مشهور دیگری نیز وجود دارد که آن حضرت برای فائق آمدن بر برخی امور زندگی در مقطعی از زندگی از پدر بزرگوارشان خواستند تا کنیزی اختیار کرده تا کمک حالشان باشد و پیامبر(ص) به جای اجابت این خواسته به آن حضرت اذکاری را یادآور شدند که بعدها به تسبیحات حضرت زهرا(س) موسوم شد و امروزه باید آن را بهترین تعقیبات نماز به حساب آورد با این وجود مقاطع زیادی در زندگی آن حضرت را میتوان سراغ گرفت که با استعانت از آیات قرآن، برهان و دلیلهای قاطعی در مواجهه با مشکلات و معضلات اجتماعی میآورند. با این وجود باید به این نکته اشاره کرد که جامعه آن زمان عربستان ظرفیت پذیرش رهنمودها و آموزههای قرآنی که آن حضرت و همسر گرامیشان حضرت علی(ع) آن را در زندگی روزمره و در ارتباط با اطرافیان به کار میبستند، نداشته و به واقع میتوان گفت که در حق این دو بزرگوار به نوعی کفران نعمت شد.
