انفاق کردن

شهید هوشمند بیرانوند از استعداد تحصیلی خوبی برخوردار بود، او ورزشکار و قهرمان رشته دو و میدانی بود. برای مادیات ارزشی قائل نبود، در جبهه پول‌هایش را به کسانی که نیاز داشته‌اند، انفاق می‌کرده است.  

آدمی دوست دارد همه چیز را حفظ کند اما تعالی هم بیابد، ولی چگونه ممکن است انسان در حالی که چهارزانو بر تختش تکیه زده و در حال حفاظت از همه دارایی‌اش هست، تعالی بیابد؟ همان جا تنها می‌ماند و می‌گندد. این آن چیزی است که قرآن آن را بخشش و انفاق می‌نامد و در آغاز قرآن به عنوان یکی از شروط اسلام بیان می‌شود: «و از آن‌چه روزیشان داده‌ایم، می‌بخشند». راه بهشت این است که از آن‌چه خدا به تو داده، به دیگران بدهی. پس تعالی جز با انفاق ممکن نیست. انفاق از چه چیزی؟ مال، اندیشه، توان، فداکاری، امتیازدهی، بخشش، تواضع، منصب و… اگر توانست از این چیزها کوتاه بیاید و پرنده دربند دلش را آزاد سازد و بندهایش را بگسلد، می‌تواند اوج بگیرد. نمی‌گویم این چیزها را رها کند، بلکه می‌گویم به تملک این چیزها درنیاید. زهد به گفته امام این نیست که مالک چیزی نباشی، بلکه این است که چیزی مالک تو نباشد؛ یعنی خداوند می‌خواهد ما مالک باشیم، نه مملوک.[سید موسی صدر برگرفته از کتاب «آن همیشه مهربان: گفتارهایی درباره پیامبر رحمت(ص)»]

آیه 92 سوره «آل عمران» با تأکید بر مسئله انفاق به ویژه در دوست‌داشتنی‌ترین چیزها، به نوعی بیانگر توجه اسلام به حقوق بشر از جمله نیازمندان است و انفاق ضمن تلاش برای رفع نیاز آنها دربردارنده توجه به کرامت انسانی نیازمندان در نوع کمک‌رسانی است و از طرفی خداوند با انفاق رشد و تعالی اخلاقی و روحیه بخشش انفاق‌کنندگان را نیز مدنظر قرار داده است.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت به فرموده قرآن کریم در انفاق نباید منت بگذاریم یا به کسی که انفاق داده‌ایم اذیت و آزار برسانیم، چنین اقداماتی نتیجه تمدنی هم دارد.

حجت‌الاسلام عیسی برادری، امام جمعه تکاب، در تفسیر آیه ۹ سوره «انسان» گفت: انسان پس از انفاق نباید انتظار تشکر زبانی و قلبی داشته باشد.