سیاست و دین

ازآنجاکه سیاست استعماری سراسر مکر و حیله و مملو از دروغ و فریب بود، اصل سیاست چهره‌ای درهم و نازیبا یافته بود و از این‌رو بسیاری از مسلمانان از سیاست جز نفاق و تجاوز به حقوق دیگران و هتک حرمت و کرامت امت، چیز دیگری نمی‌فهمیدند. تثبیت این ذهنیت در افکار امت، اندیشه جدایی سیاست از اسلام را پدید آورد و پس از آن مردم به سیاست به‌گونه‌ای می‌نگریستند که گویی سیاست دورترین مفهوم از واقعیت و گوهر اسلام است. اگر مفهوم کامل سیاست، سرپرستی شئون امت و حفظ منافع آن باشد، پس این مفهوم برگرفته از متن اسلام است و آیا اسلام به چیزی به‌اندازه سرپرستی شئون امت و سامان‌دهی روابط آن و پیاده ساختن نظام‌های اقتصادی و اجتماعی عادلانه بر آن توجه کرده است؟ [شهید سید محمدباقر صدر، کتاب رسالت ما، ص١٧٠-١٧٢]

کارشناس دین و استاد حوزه قم گفت: زمانی برای عزاداری به اشعار محتشم کاشانی و عمان سامانی رجوع می‌کردیم، ولی الان اشعار ما خیلی مبتذل شده است و پیام و وزن و زیبایی ندارند و گاهی تا جایی به سوی ابتذال پیش می‌رود که حال انسان بد می‌شود.

محمدمهدی جعفری، مفسر و پژوهشگر قرآن و نهج‌البلاغه معتقد است: استفاده ابزاری از دین و تناقض در گفتار و عمل مسئولان و متولیان جامعه، مصداق بارز بی‌اخلاقی در سیاست است که در نهایت به دین‌گریزی و دین‌ستیزی در جامعه ختم می‌شود.