کرسی نقد «اجتهاد و اختلاف قرائات» برگزار شد

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) نشست کرسی نقد «اجتهاد و اختلاف قرائات»، امروز چهارم مهرماه، در سالن طبرسی پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن کریم و با حضور جمع زیادی از قرآن‌پژوهان برگزار شد.
در ابتدای این کرسی نقد حجت‌الاسلام والمسلمین محمدصادق یوسفی مقدم، رئیس پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن در سخنانی گفت: حرف اصلی بحث من این است که بسیاری از نقدهای ما در باب اجتهاد در قرائات معطوف به مبانی مورد قبول خودمان است.
وی افزود: باید به صورت روش‌مند با مخالفان علمی خود بحث کنیم بنابراین در بحث با اهل سنت در زمینه مباحث علوم قرآنی و بحث اجتهاد در قرائت باید با مبنای خود آنان در موضوعات مختلف مانند تعریف سنت و ... بحث کنیم.
یوسفی مقدم با اشاره به سخنانی که در مورد دیدگاه اهل سنت درباره پذیرش اجتهاد قراء مطرح می شود، گفت: کسانی که عالمان قرائت هستند هیچکدام این حرف را نزده اند که قرائت مستند به اجتهاد بوده است بلکه قواعدی را تاسیس کرده و گفته اند قرائت مستند به سنت است.
وی تاکید کرد: یعنی ما گاهی کسانی را در این مسئله متهم به اجتهاد قراء می کنیم در حالی که خودشان آن را مستند به سنت می دانند.
در ادامه حجج اسلام والمسلمین احمدی و صادقی فدکی به نقد دیدگاه محقق و ارایه دهنده بحث پرداختند.
حجت‌الاسلام والمسلمین حبیب الله احمدی از پژوهشگران پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن کریم گفت: بر خلاف مدعای ارائه دهنده بحث اختلاف قرائات عمدتا منشا اجتهادی از طرف قراء داشته است.
وی ادامه داد: خود قراء اعزامی عثمان به مناطق مختلف که بعد از توحید مصاحف اعزام شدند باعث ایجاد و تشدید اختلاف قرائات شدند.
احمدی تصریح کرد: برخلاف نظر ارائه دهنده بحث، نمی توانیم بگوییم ملاک صحت قرائت، مصاحف عثمانی است زیرا خود این مصاحف نیز معیار و علاماتی نداشتند.
همچنین حجت‌الاسلام والمسلمین صادقی فدکی گفت: یکی از نقدهای وارد به ارایه‌دهنده این است که در هر بحثی باید مبانی بحث توضیح داده شود که این کار صورت نگرفته است.
وی افزود: اولین واژه کلمه «قرائت» و «اجتهاد» است که باید تعریف روشنی از آن ارایه می‌شد زیرا قرائت و اجتهاد با معنای مصطلح خود تفاوت دارد همچنین مراد از سنت نیز باید تبیین شود.
در پایان این کرسی مجددا حجت‌الاسلام یوسفی مقدم به پاسخ به نقد ناقدان پرداخت و تاکید کرد: در پاسخ به اینکه چرا تعریفی از قرائت ارائه نشده به علت روشن بودن آن است.
وی افزود: مقصود از قرائت روشن است و مراد اختلاف در لفظ است و با اختلاف در علم تجوید تفاوت دارد لذا یکی از موارد مورد تاکید اهل سنت این است که قرائت تنها نباید مکتوب باشد بلکه باید به صورت سماعی از قاری استاد صورت گرفته باشد.
وی مجددا بر لزوم بحث روش‌مند با بزرگان اهل سنت در زمینه علوم قرآنی و براساس اصول و مبانی پذیرفته شده آنان تاکید کرد.