خشوع و تلاوتی بی‌نقص؛ رمز پیروزی در مسابقات/ یادی از مرحوم امیر منصوری + صوت و عکس
گروه جلسات و محافل: تعدادی از قاریان جوانی که آماده بودند تا در رقابت سخت مسابقات کشوری شرکت کنند، شب گذشته در جلسه قرآن محمدحسین سعیدیان جمع شدند؛ این قاری بین‌المللی، مسابقه را دارای دو شکل خوب و بد برشمرد و خوبی آن را چنین دانست که قاری خودش را در میان رفقایش که در تسابق به خیر هستند، ارزیابی می‌کند و مهمتر اینکه اخلاق خود را به محک می‌گذارد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، جلسه قرآن محمدحسین سعیدیان، قاری و داور بین‌المللی کشورمان، روز گذشته یازدهم شهریورماه از ساعت 18 تا نماز مغرب و عشاء در موسسه فرهنگی سرچشمه واقع در تهران، میدان بهارستان، خیابان شهید صیرفی‌پور با حضور قرآن‌آموزان و مهدی فروغی از قم و حبیب صداقت برگزار شد.
در این جلسه، اعضاء به ارائه تلاوت‌های تقلیدی از اساتید مصری پرداختند و سعیدیان، نکات صوت و لحنی و تجویدی آنها را متذکر شد. همچنین این قاری بین‌المللی در خلال تلاوت‌ها، نکات تفسیری برخی آیات را بیان کرد.
محمدحسین سعیدیان در توضیح آیات ابتدایی سوره فجر با اشاره به صحبت آیت‌الله قاضی که فرمودند من هرچه دارم از فجر دارم، گفت: در تفسیر لیال عشر، برخی مفسرین گفته‌اند که منظور دهه اول محرم است و برخی گفته‌اند دهه اول ذی الحجه؛ مهم این است که خداوند متعال یک دهه را در قرآن اکرام کرده است. این یک دهه راهی است به سوی خدا و یک دهه عمر انسان است. یک راهی برای اطمینان نفس و یقین و ثبات قلبی در ایمان، در این یک دهه اتفاق می‌افتد. سحر یکی از رمز و رازهای زندگی انسان است. اگر سحر درک شود طبق حدیث شریف «اِنَّ الوُصُولَ اِلَي اللهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا يُدرَكُ اِلّا بِامتطاءِ اللَّيلِ»، وصال به خداوند عزوجل سفری است که جز با مرکب راهوار شب زنده‌داری به دست نمی‌آید.
در این جلسه که تعدادی از اعضاء، خود را برای شرکت در مسابقات آماده می‌کردند و تلاوت‌های مسابقه‌ای ارائه می‌دادند، سعیدیان به برخی مسائل پیرامون اشاره کرد و گفت: هنر تلاوت در مسابقات به ساده‌خوانی و بی‌نقص خواندن است. اگر کسی بتواند بر اعصاب و حالش مسلط شود و از حالت مسابقه خارج شود و برای خدا با شرط ایمان در مسابقه قرآن بخواند، به موفقیت می‌رسد. شرط ایمان این است که با حالت خشوع در مسابقات تلاوت کند. اینکه بی‌نقص بخواند و برای رضای خداوند متعال بخواند.
وی ادامه داد: مسابقه هم خوب است و هم بد است. خوبی آن این است که قاری خودش را در میان رفقایش که در تسابق به خیر هستند، ارزیابی می‌کند و مهمتر از همه اخلاق خودش را ارزیابی می‌کند که چقدر خیر دیگران را می‌خواهد و چقدر در نیتش صادق است. خیلی‌ها در مسابقه عنان و افسار از دستشان می‌رود و نمی‌توانند نفسشان را سرکوب کنند. جو و داور و نمره و مقام، باید در طول باشد، نه در عرض. اگر در طول قرب به خدا و ثواب و اخلاص باشد، مسابقه معنا پیدا می‌کند، اما اگر در عرض باشد، همان وسیله‌ای برای گناه می‌شود، ابتدا ظاهرش ثواب است، اما چون حُسن فاعلی ندارد، این عمل حَسَن، تبدیل به سیّئه می‌شود.
این جلسه که در آستانه سالگرد مرحوم امیرطاهر منصوری برگزار شد، ثواب تلاوت‌ها به روح این قاری ممتاز تقدیم شد. اگرچه که محمدحسین سعیدیان، در طول این یک‌سال، هر هفته از این قاری خوشخوان یاد می‌کرد و خاطراتش را با شاگردش بیان می‌کرد. امیر منصوری، قاری خوشخوان و فعال در ۱۶ شهریورماه 1395 در اثر سانحه با موتور از بین جامعه قرآنی کشور، دیده فرو بست.
در ادامه تلاوت متین عشوری به سبک استاد غلوش ارائه می‌شود.
