آفرینش با بعثت معنا یافت

به گزارش ایکنا؛ بیست و هفتمین روز از ماه مبارک رجب مصادف با مبعث رسول خدا(ص) است که به گفته بسیاری از عالمان بزرگ جهان اسلام مهم‌ترین اتفاق تاریخ بشریت به وجود آمده است و رسول خدا(ص) به نوبت برانگیخته می‌شوند تا با آموزه‌هایی که از خداوند دریافت می‌کنند، بار هدایت کاروان بشری تا روز قیامت را بر عهده بگیرند و نسخه شفابخشی چون قرآن را در اختیار مردم قرار دهند تا از این رهگذر کسانی که بدان تمسک می‌جویند به فلاح و رستگاری نهایی بار یابند.

علاوه بر این در روایتی از رسول خدا(ص) وارد شده است که ایشان برای کامل کردن مکارم اخلاقی مبعوث شده‌اند، لذا برای جامعه بشری نیز پس از بعثت ایشان بستری فراهم شد تا به مدینه فاضله مبدل شوند، به مناسبت این رویداد بزرگ و به منظور آشنایی بیشتر با مبعث با حجت‌الا‌سلام و المسلمین علی نصیری، استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه و مدیر موسسه «معارف وحی و خرد» گفت‌وگویی داشتیم.

وی در ابتدای صحبت‌های خود بیان کرد: پیامبر(ص) در آن نقطه‌ای ایستاده که پایان بخش پرونده رسالت و نبوت نسبت به قبل از خود است که مسئله بسیار بزرگ و مهمی است و گویا این پرونده در دوره ایشان به کمال می‌رسد، از طرف دیگر ایشان برنامه‌ای را ارائه می‌کند که تار روز قیامت ادامه می‌یابد، رسول خدا(ص) جامع‌ترین، کامل‌ترین و عالی‌ترین سطح پیام را برای بشریت آورده است و هیچ پیامبری از جایگاه ایشان برخوردار نیست که عالی‌ترین سطح پیام و قویم‌ترین و جامع‌ترین آن را دریافت و منتقل کند.

استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه در ادامه بیان کرد: خداوند در قرآن در مورد پیامبر(ص) می‌فرماید: «إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا»، در مورد قرآن می‌فرماید که ما اگر آن را بر کوه‌ نازل می‌کردیم تاب و تحمل دریافت آن را نداشت و از این جا معلوم می‌شود که هیچ پیامبری تاب و تحمل این رسالت را نداشته است.

نصیری تصریح کرد: پیامبر(ص) حلقه اتصال بشریت به همه گیتی در گذشته و حلقه بشر روز قیامت است که ممکن است هزاران سال به طول انجامد. ایشان در نقطه‌ای ایستاده است که جایگاه بسیار والایی است و این جایگاه به دیگر افراد داده نشده است.

مدیر موسسه معارف وحی و خرد در پاسخ به این سؤال که پیامبر(ص) چگونه به آمادگی روحی رسید تا بتواند اصطلاحا «قول ثقیل» را دریافت کند بیان کرد: یک اشتباهی که در نوشته‌ها گاها دیده می‌شود این است که به مردم طوری القا می‌شود که گویی پیامبر(ص) در سن چهل سالگی به مقام نبوت رسیده است. مولوی شعری دارد و می‌گوید «نام احمد نام جمله انبیا است، چون که صد آمد نود هم پیش ما است»، پیامبر(ص) نسبت به همه انبیاء(ع) در صدر ایستاده است.

نصیری در ادامه افزود: این که بگوییم که حضرت عیسی(ع) در خردسالی به مقام نبوت رسید و یا یحیی در دوران کودکی به این مقام رسید و پیامبر(ص) در 40 سالگی به این مقام نائل شد، صحیح نیست و این اشتباه باید تصحیح شود، باید اینگونه بگوییم که پیامبر(ص) قبل از رسالت مقام نوبت را داشته است اما مقام رسالت مقام بالاتری است.

استاد درس سطح خارج فقه و اصول حوزه علمیه بیان کرد: پیامبر(ص) وحی دریافتی را به صورت برنامه‌ریزی در سن 40 سالگی دریافت کردند؛ لذا معلوم می‌شود که برنامه ایشان یک برنامه فوق‌العاده است و طبق برخی از روایات پیامبر(ص) از 25 سالگی به غار حرا می‌رفت و در آنجا به تحنث می‌پرداخت و با خدا خلوت می‌کرد، که در عرفان این دروه را دوره کمون نام‌گذاری می‌کنند و دوره‌ای است که شخص قبل از این خودش هدایت مردم را آغاز کند با خداوند ارتباط برقرار می‌کند و آمادگی روحی پیدا می‌کند.

نصیری در پاسخ به این سؤال که مهم‌ترین دستاورد بعثت چه بوده است؟ تصریح کرد: اگر بعثت اتفاق نمی‌افتاد در واقع طبق تعبیری که قرآن از پیامبر(ص) دارد که بالاترین و جامع‌ترین برنامه را در اختیار مردم قرار دهد، این ارائه برنامه به صورت کامل اتفاق نمی‌افتاد و در اختیار مردم قرار نمی‌گرفت و مانند این است که یک محیط آموزشی برای کارکنان خود در نظر بگیریم و از مدرسه تا دانشگاه برای آن آموزش سرمایه‌گذاری کنیم اما دوره تخصصی نداشته باشیم، در نتیجه اگر بعثت اتفاق نمی‌افتاد برنامه آفرینش ناقص بود.

استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه بیان کرد: خداوند در قرآن تعبیری دارد که در مورد پیامبر(ص) می‌‌فرماید: «وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ»، در واقع بعثت نه‌تنها برای مسلمانان بلکه برای همه جهانیان رحمت است و در واقع یک پیام مهر و مودت از ناحیه خداوند است و پیامبر(ص) باعث شد تا ادیان هویت یابند و ادیان الهی تأیید شدند و از طرف دیگر بخشی از آموزه‌ها که ایراد داشت نیز تصحیح شد و آنها که ناقص بود کامل شد.

نصیری در ادامه تصریح کرد: جدای از این که پیامبر(ص) خودش به دلیل اخلاقی که داشت پیام‌آور رشد و تعالی است و در قرآن هم آمده است که وجود ایشان و حضور ایشان عذاب را امت برمی‌دارد، این هم یک بعد دیگر از حیات ایشان است و شاید بهترین تعبیر همین باشد که آفرینش معنی خودش را بدون بعثت پیدا نمی‌کرد.

انتهای پیام