به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ؛ در روایات نیز تأکید شده انسان باید فعالیتهای مستحبی را بهگونهای انجام دهد که نشاط و انگیزه در آن همواره حفظ شود.
لذا نباید به فعالیت حفظ قرآن همچون یک فعالیت درسی نگاه کرد، زیرا نفس حفظ کردن آیات قرآن کریم خود کاری مستحبی است و شخص میبایست رسالتی فرای حفظ کلمات و عبارات داشته باشد.
اساتید مجرب توصیه میکنند حفظ مستمر در مدت طولانی اما با کیفیت؛ بسیار بهتر از حفظ نیازمند تثبیت، در مدت کوتاه است.
برای افراد کم سن و سال و کمتوان با اشتغالات فراوان حفظ روزانه پنج سطر از قرآن کریم و یا نیم صفحه بسیار توصیه شده است اما اگر فرد فرصت بیشتری در اختیار دارد، میتواند با حفظ کردن روزانه 10 سطر در مدت سه سال حافظ کل قرآن شود و اگر این مقدار را به روزانه یک صفحه افزایش دهد، در مدت دو سال حافظ میشود. بهتر است از مقدار کم شروع کرده و رفتهرفته بعد از مدتی که ذهن به حفظ آیات و کلمات عادت کرد، میزان محفوظات روزانه را افزایش دهد.
چه بسیار حافظانی که در ابتدای راه با روزی یک خط شروع کرده و در جزءهای پایانی توانستهاند روزانه چند صفحه را حفظ کنند.
اساتید بزرگوار حفظ قرآن، غالباً حفظ یکساله را توصیه نمیکنند زیرا حفظ در این مدت کوتاه نیازمند یک سری پیشنیازهایی است که همه افراد آن را ندارند، لذا حفظ با کیفیت در مدت بیشتر خیلی ارزشمندتر از حفظی است که نیازمند تثبیت است.
زیرا گاه دیده شده افراد میگویند یک سال حفظ میکنم و بعد به تثبیت آن میپردازم که این باور کاملاً غلط است، زیرا حفظی که از ابتدا با کیفیت انجام نشده به مراتب سختتر از محفوظات دیگر قابل تثبیت است.
به قلم زهرا ابوترابی، حافظ کل قرآن کریم و مدرس دانشگاه
منبع: tahfiz.ir@