چه کسانی به دارالکرامه راه می‌یابند

به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری رحلت رسول خدا(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)، امروز 5 آبان با سخنرانی حجت‌‌الاسلام علوی‌‌تهرانی در مسجد حضرت امیر(ع) برگزار شد.

وی به طرح بحث در زمینه اهمیت ایمان و منافعی که بر آن مترتب می‌‌شود پرداخت و بیان کرد: وقتی که به محضر قرآن می‌‌رویم، خطاب قرآنی این است که فرمود «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا»، یعنی ای کسانی که ایمان آورده‌‌اید، ایمان بیاورید. این مطلب در یک کتاب متقن، حکایت از یک معنای دقیق دارد و آن اینکه گویی در زندگی روزمره، یک انسان‌‌هایی هستند که ادعای ایمان دارند، اما خدا آنها را خطاب قرار می‌‌دهد که ای مدعیان ایمان، ایمان واقعی بیاورید و شبیه همین خطاب در سوره حدید آیه 28 است که فرمود «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا»، یعنی ای کسانی که ایمان آورده‌‌اید تقوا پیشه کنید و ایمان آورید. پس معلوم می‌‌شود که این معنا، یک معنای جدی است و یک عده متظاهران به ایمان هستند و باید ایمان واقعی بیاورند.

این کارشناس حوزه دین تصریح کرد: آیه 106 سوره یوسف نیز این است که فرمود «وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَ هُمْ مُشْرِكُونَ»، یعنی اکثر کسانی که ایمان آورده‌‌اند، ایمان نیاورده‌‌اند، مگر اینکه مشرک هستند. یعنی ایمان توام با شرک دارند که یک ایمان مختل است. پس باید مراتب مومن شناحته شود تا ببینیم آیا ما در مرتبه ایمان ظاهری قرار داریم و یا ایمان واقعی.

وی در ادامه بیان کرد: جهت دیگر ضرورت بحث این است که در قرآن کریم منافع و فوایدی را ذکر می‌‌کند که همه اینها مترتب بر ایمان است. شما این مطلب را زیاد شنیده‌‌اید که «وَاللَّهُ یهْدِی مَن یشَاءُ»، خدا هرکس را بخواهد هدایت می‌‌کند، اما چه کسانی در دایره هدایت خدا هستند؟ در روایات این معنا را ذکر کرده‌‌اند که امام حسین(ع) کشتی نجات و چراغ است، اما چطور است که ما به ساحت مقدس امام حسین(ع) مشرف می‌‌شویم، حتی در اربعین و پای پیاده هم مشرف می‌‌شویم، اما هدایت نمی‌‌شویم و از هدایت‌‌گری امام بهره نمی‌‌بریم؟ در حالی که ایشان چراغ هدایت است و خدا نیز هرکس را بخواهد هدایت می‌‌کند. پس مصداق هدایت چه کسانی هستند؟

علوی‌‌تهرانی تصریح کرد: خداوند در سوره مباره یونس، آیه 9 فرمود «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمَانِهِمْ» یعنی هدایت مختص کسانی است که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دهند. یعنی هدایت بعد از ایمان قرار دارد و اختصاص به مومن دارد، بنابراین باید بدانیم که مومن هستیم یا خیر و کسانی که مشرف می‌‌شوند به حرم امام حسین(ع) می‌‌توانند امید به هدایت داشته باشند یا خیر؟

وی در ادامه افزود: خداوند در آیه دیگری فرمود «إِنَّكَ لا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ» یعنی ای رسول ما، هر کسی را که دوست داشته باشی هدایت نمی‌‌شود، بلکه هرکه را که خدا بخواهد هدایت می‌‌شود. مصداق کسانی که هدایت می‌‌شوند این است که باید ایمان داشت و جز صالحان بود. یکی از منافع ایمان نیز ورود در زمره صالحین است یعنی همان مطلبی است که جناب یوسف پیامبر از خدا طلب کرد و فرمود «وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ»، یعنی من را به صالحان ملحق کن. ورود در این مقام صالحین نیز اختصاص به اهل ایمان دارد و در سوره عنکبوت آیه 9 فرمود «وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِحِينَ»، پس ورود در مرتبه صلحا نیز موضوعش اهل ایمان هستند.

علوی‌‌تهرانی تصریح کرد: یکی دیگر از منافع ایمان نیز بهشت است. یعنی اگر کسی بخواهد اهل بهشت شود، باید اهل ایمان باشد. در مراتب بهشت، اولین مرتبه جنت است و در آخرین مرتبه یعنی بالاترین مرتبه نیز دارالمقامه و دارالکرامه قرار داده شده است. در «جنت» میوه‌‌ها و ... وجود دارد، اما دارالکرامه جایی است که بهشتیان تحت عرش الهی هستند و کسانی که به ملاقات اینها می‌‌روند نیز ملائکه هستند و نه آدم‌‌های عادی. همچنین اینها در دارالکرامه همسایه انبیاء و اولیاء هستند.

وی در ادامه افزود: در مراتب پایین بهشت، امام حسین(ع) را نمی‌‌شود دید، اما در دارالکرامه می‌‌شود. اما چطور می‌‌شود وارد این مرتبه از بهشت شد؟ در سوره بقره آیه 82 فرمود کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام دادند اهل بهشت هستند. بنابر این بهشت جایگاهی است که موضوعش اهل ایمان هستند و به هرکسی نمی‌‌دهند. کسی که در دنیا زندگی کرده و حدود الهی را رعایت نکرده است، پس از مرگش شما او را در عالم رویا می‌‌بینید که یک کت‌‌وشلوار طوسی پوشیده و از این خواب و لباس دریافت می‌‌کنید که جایش در بهشت است و مهر بهشتی بودن او را می‌‌زنید، اما به خواب تو کسی بهشت نمی‌‌رود و لباس سفید هم تن او باشد بهشت نمی‌‌رود، بلکه شرط بهشت ایمان است.

علوی‌‌تهرانی تصریح کرد: بنابراین باید مومن واقعی بود، اما وقتی که یک حقیقتی دو مصداق دارد یعنی مومن واقعی و ظاهری باید علائم مومن واقعی را شناخت که ضرورت بحث است. یک نفر محضر امام صادق(ع) آمد که اهل کوفه بود. امام(ع) فرمودند ما چند رفیق در کوفه داریم؟ گفت 50 هزار نفر. امام سوال کردند 50 هزار نفر؟ گفت اگر این تعداد نباشد، 450 هزار نفر هست. امام(ع) مجدد همینطور سوال کردند تا به این جا رسیدند که فرمودند اگر 20 نفر باشند خوب است. لذا لازم است که به ایمان واقعی بار یابیم.