امکانات دنیوی نشانه فضیلت شخص نیست

به گزارش ایکنا؛ بیست و پنجمین جلسه تفسیر قرآن آیت‌الله هادوی تهرانی با محوریت تفسیر آیات 33، 34 و 35 سوره زخرف، امروز 30 آذرماه برگزار شد. وی در این جلسه اظهار کرد: مضمون این آیه این است که دنیا ارزشی ندارد؛ لذا اگر مانعی نبود آن را به کفار می‌دادیم: «وَلَوْلَا أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ وَزُخْرُفًا وَإِنْ كُلُّ ذَلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ؛ و اگر نه آن بود كه [همه] مردم [در انكار خدا] امتى واحد گردند، قطعاً براى خانه‌هاى آنان كه به [خداى] رحمان كفر مى‌‏ورزيدند، سقف‌ها و نردبان‌هايى از نقره كه بر آنها بالا روند، قرار مى‏‌داديم و براى خانه‌‏هايشان نيز درها و تخت‌هايى كه بر آنها تكيه زنند و زر و زيورهاى [ديگر نيز] و همه اينها جز متاع زندگى دنيا نيست و آخرت پيش پروردگار تو براى پرهيزگاران است». نکته‌ای که باید به آن توجه کرد، این است که شک و تردید انسان را رها نمی‌کند و انسان باید خیلی تلاش کند تا به یقین برسد.

وی افزود: برخی اوقات افراد قرآن می‌خوانند، ولی به جای اینکه برایشان نور باشد، مایه گمراهی و ظلمت می‌شود؛ چون قرآن فرموده است: «هدی للمتقین» اگر تقوا در انسان نباشد، قرآن هم او را هدایت نمی‌کند. خدا در این آیه می‌فرماید اینکه ما به کسی امکانات مادی می‌دهیم، دلیل بر این نیست که این فرد پیش ما خیلی عزیز است؛ البته نه اینکه به هر کس امکانات مادی دادیم، آدم بدی باشد؛ ولی اینگونه نیست که هرکس امکانات مادی داشت، آدم خوبی باشد و چیز خوبی به دست آورده است. بستگی دارد که فرد چگونه از این امکانات استفاده کند.

استاد حوزه علمیه تصریح کرد: خداوند در قرآن می‌خواهد ما را بیدار کند و به ما تذکر بدهد، اما ما مثل کودکان لجوجی هستیم که هرچه به او می‌گویند این خوب است و این بد است، باز دنبال همان چیزی می‌رود که بد است: «الانسان حریص علی ما منع». به هر حال خدا می‌فرماید اگر دنیا ارزشی داشت، آن را به کفار نمی‌دادیم، ولی چون بی‌ارزش است، اگر این نبود که همه مردم کافر می‌شدند، همه امکانات دنیا را به این کفار می‌دادیم.

هادوی تهرانی در ادامه به تفسیر آیه 8 سوره حدید پرداخت و اظهار کرد: در ابتدای سوره حدید، خداوند با بیانات مختلف حقایق عالم و جایگاه خودش در این عالم را تبیین فرموده است. در آیه می‌فرماید: «آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِينَ فِيهِ فَالَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَأَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ كَبِيرٌ؛ به خدا و پيامبر او ايمان آوريد و از آنچه شما را در [استفاده از] آن جانشين [ديگران] كرده انفاق كنيد پس كسانى از شما كه ايمان آورده و انفاق كرده باشند پاداش بزرگى خواهند داشت». آیه 8 در واقع گلایه‌ است: «وَمَا لَكُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّكُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِيثَاقَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ؛ و شما را چه شده كه به خدا ايمان نمى‌آوريد و [حال آنكه] پيامبر [خدا] شما را دعوت مى‌كند تا به پروردگارتان ايمان آوريد و اگر مؤمن باشيد بي‏‌شك [خدا] از شما پيمان گرفته است». به فرموده این آیه، پیامبر به همان چیزی دعوت می‌کند که انسان نسبت به آن تعهد داده است: «وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَى». پیامبر چیز عجیبی از انسان طلب نکردند؛ بلکه می‌خواهند انسان‌ها به همان امری که شهادت دادند، ایمان بیاورند. خدا در واقع در این آیه دارد نوعی مواخذه می‌کند که چه شده است که شما ایمان نمی‌آورید.