به گزارش ایکنا، آیتالله مهدی هادوی تهرانی، استاد حوزه علمیه، امروز، سوم دیماه، در ادامه جلسات تفسیر سوره مبارکه زخرف در مدرسه آیتالله العظمی گلپایگانی در قم با اشاره به آیه ۳۶ تا ۳۸ این سوره مبارکه «وَمَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمَنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ؛ وَإِنَّهُمْ لَیَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ و حَتَّى إِذَا جَاءَنَا قَالَ یَا لَیْتَ بَیْنِی وَبَیْنَکَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ الْقَرِینُ» گفت: در این آیات بیان شده که کسانی که از ذکر خدا دور شده و به آن کم توجه شوند شیطان، قرین روح آنان خواهد شد و به گمراهی خواهند افتاد.
وی افزود: این گمراهی فرد (مگر در صورت توبه کردن) تا قیامت تداوم دارد و این افراد در آنجا میفهمند که چه وضعی دارند، زیرا شیطانی که قرین آنان شده سبب انحرافشان را فراهم کرده است. گرچه امر خودشان تصور میکردند که اعمال درستی دارند و به تعبیر قرآن کریم: «يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً».
هادوی تهرانی با بیان اینکه این افراد در روز قیامت به شیطانی که در دنیا قرین آنان بوده خطاب میکنند که ای کاش میان من و تو فاصله زیادی وجود داشت یعنی «بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ» افزود: به تعبیر این آیات، در این هنگام خداوند به هر دو خطاب کرده و میگوید که امروز، این حرفها فایده و سودی ندارد.
وی اظهار کرد: شب کوری و کمبینی نسبت به یاد خدا از یک زوایه گرفتن کوچک با یک گناه شروع میشود و به جایی میرسد که فرد، گمراه محض میشود و جالب اینکه گمان میکند که کارهای درستی هم انجام میدهد.
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه مهم این است که انسان همواره یاد خداوند را در دل خود زنده نگهدارد تصریح کرد: گناه یکی از مهمترین عوامل دورشدن دل از یاد خدا است. همچنین ناشکری از گناهانی است که انسان را از خدا دور میکند، زیرا خداوند نعمت جوانی، سلامتی و فرصت عمر را به عنوان بهترین سرمایه به انسان اعطا کرده، ولی معمولاً مورد غفلت قرار میگیرد و گاهی کار او به جایی میرسد که به واسطه گناه خودش به شیطان تبدیل میشود.
وی تاکید کرد: اگر جلوی سرچشمه گناه را از ابتدا بگیریم مابقی امور درست خواهد شد؛ باید وقتی اولین نشانه ضعف ایمان در انسان بروز و ظهور یافت به دنبال درمان آن باشیم، چون هر قدر از سن میگذرد تغییر، تحول و اصلاح نفس هم سختتر خواهد شد؛ بنابراین باید از فرصت جوانی نهایت بهره را ببریم.
مؤاخذه درباره انفاق
هادوی تهرانی همچنین با اشاره به آیه دهم سوره حدید «وَ مَا لَکُمْ أَلَّا تُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلِلَّهِ مِیرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا یَسْتَوِی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُولَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَکُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ» گفت: این آیه از سوره مؤمنون در مورد انفاق مؤاخذه کرده و فرموده است، چرا در راه خدا انفاق نمیکنید؛ در آیه هفتم این سوره هم اشاره دارد که مالی که دارید اعتباری است و در حقیقت همه زمین و آسمان برای خداوند است؛ یعنی انسان به جایی میرسد که حاضر نیست از مالی که خدا به او عطا کرده بخشش و انفاق کند.
هادوی تهرانی با بیان اینکه در این آیه یک نکته تاریخی بیان شده که نتیجه فراتاریخی دارد افزود: خداوند در این آیه دو گروه را با هم مقایسه کرده؛ کسانی که قبل از فتح مکه انفاق کرده و مال دادند و یا مقاتله کردند و کسانی بعد از فتح مکه انفاق داشتند؛ قرآن اجر گروه اول را اعظم از گروه دیگر میداند؛ البته با فرض اینکه هر دو گروه مؤمن هستند و نه کافر و منافق که برای نان و آب ایمان آورده باشند.
هادوی تهرانی با بیان اینکه البته خداوند وعده نیک و بهشت به هر دو گروه داده است، تصریح کرد: پایان آیه هم اشاره دارد که خداوند به درون همه افراد آگاه است و میداند که چه کسانی برای خدا انفاق کردهاند و چه کسانی برای آب و نان.
وی افزود: این نتیجهگیری گرچه برای یک مقطع تاریخی است، ولی با امروز هم تطابق دارد؛ یعنی کسانی که قبل از انقلاب جان و مال داده و خالصانه انفاق کردهاند، اجر عظیمتری نسبت به کسانی که بعد از انقلاب این کارها را کردهاند خواهند داشت. اگرچه اجر همه آنان در نزد خداوند محفوظ است و خدا به همه وعده بهشت داده است.
انتهای پیام