پاداش بزرگ الهی برای انفاق‌کنندگان
از آیه 92 سوره مبارکه «آل عمران» چنین برداشت می‌شود که اگر انسان از اموال خود در راه خدا و کمک به نیازمندان بگذرد، خداوند نیز پاداش بزرگی را، که همان رسیدن به حقیقت و برترین نیکوکاری‌هاست، نصیب او می‌کند.
به گزارش ایکنا، در آیات متعدد قرآن کریم به مسائل سیاسی و اقتصادی پرداخته شده است؛ مواردی نظیر اقتصاد و معیشت مردم و آثار اجتماعی و سیاسی توجه یا بی‌توجهی به آن از سوی حکومت‌ها، سبک زندگی اقتصادی مسئولان، رعایت نکات شرعی در معاملات، کمک به فقرا، اهمیت عدالت و شیوه مناسب حکومتداری.
همچنین اشاره به موضوعاتی همانند خمس، قرض‌الحسنه، زکات، ربا، رزق حلال، اهمیت کار و تلاش و تولید و سایر موضوعات نشان‌دهنده اهمیت این مقولات نزد خداوند متعال است. در این راستا بنا داریم در ایام ماه مبارک رمضان به بررسی آیات سیاسی و اقتصادی قرآن کریم و تفاسیر مربوط به آنها بپردازیم.
بیشتر بخوانید:
انفاق در قرآن
در قرآن کریم تأکید زیادی بر انفاق در راه خداوند شده است. انفاق از دستورات مهم دین اسلام و به معنای بخشش مال به فقرا و نیازمندان است و بنا بر فرموده قرآن کریم، پاداشی عظیم برای آن در نظر گرفته شده است؛ در واقع خداوند متعال، انفاق را راه رسیدن به حقیقت دانسته است و این امر نشان دهنده جایگاه والای انفاق در قرآن کریم است.
در قرآن کریم آیات متعددی درباره انفاق وجود دارد که یکی از آنها، آیه 92 سوره مبارکه آل عمران است. خداوند در این آیه فرموده است: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ؛ هرگز به نيكوكارى نخواهيد رسيد تا از آنچه دوست داريد انفاق كنيد و از هر چه انفاق كنيد قطعا خدا بدان داناست.» مفسران به تفسیر ابعاد اقتصادی این آیه پرداخته و هرکدام به شیوه‌ای اهمیت و پاداش عظیم انفاق را گوشزد کرده‌اند.
مفهوم «بِر» در قرآن کریم
آیت‌الله مکارم شیرازی در تفسیر این آیه آورده است: درباره اینکه مقصود از كلمه «بِر» در این آیه چيست؟ مفسران گفت‌وگوى بسيار دارند، بعضى آن را به معنى بهشت و بعضى به معنى پرهيزكارى و تقوى و بعضى به معنى پاداش نيك گرفته‌اند، ولى آنچه از آيات قرآن استفاده مى‌شود اين است كه «بِر» معنى وسيعى دارد و به تمام نيكی‌ها اعم از ايمان و اعمال پاك گفته مى‌شود؛ چنانكه از آيه 177 سوره بقره استفاده مى‌شود كه ايمان به خدا، روز جزا، پيامبران ، كمك به نيازمندان، نماز و روزه، و وفاى به عهد، و استقامت در برابر مشكلات و حوادث همه از شعب «بِر» محسوب مى‌شوند.
بنابراين رسيدن به مقام نيكوكاران واقعى، شرايط زيادى دارد كه يكى از آنها انفاق كردن از اموالى است كه مورد علاقه انسان است، زيرا عشق و علاقه واقعى به خدا، و احترام به اصول انسانيت و اخلاق، آنگاه روشن مى شود كه انسان بر سر دو راهى قرار گيرد، در يك طرف مال و ثروت يا مقام و منصبى قرار داشته باشد كه مورد علاقه شديد او است، و در طرف مقابل خدا و حقيقت و عواطف انسانيت و نيكوكارى، اگر از اولى بخاطر دومى صرف نظر كرد معلوم مى‌شود كه در عشق و علاقه خود صادق است، و اگر تنها در اين راه از موضوعات جزئى حاضر بود صرف نظر كند، معلوم مى‌شود که عشق و علاقه معنوى او نيز به همان پايه است و اين مقياسى براى سنجش ايمان و شخصيت محسوب می‌شود.
پاداش انفاق‌کنندگان
مرحوم علامه طباطبایی نیز در تفسیر این آیه بیان کرده است: «بِر» به معنای باز بودن دست انسان در کار خیر می‌باشد ،یعنی وسعت در انجام خیر، و اینجا اعم از فعل قلب و فعل بدن است، فعل قلب از قبیل اعتقاد حق و نیت پاک و فعل جوارح از قبیل انفاق در راه خدا و سایر اعمال صالح، و ذات انسان به گونه‌ای است که به آنچه از مال جمع‌آوری کرده تعلق خاطر دارد و آن را مانند جزئی از نفس خودش عزیز می‌دارد و اگر مال خود را از دست بدهد، گویا جزئی از جان خود را از دست داده است، پس مجاهدت در انفاق مال بسی دشوارتر از سایر عبادات است.
از مجموع این تفاسیر چنین برداشت می‌شود که یکی از بزرگترین عبادات از منظر قرآن کریم، انفاق است که شرایط و پاداش‌هایی نیز برای آن بیان شده است. از جمله شرایط انفاق این است که با نیت و قلب پاک و با هدف قرب الهی صورت گیرد و در واقع از آن با عنوان نوعی مجاهدت در راه خدا نیز یاد شده است.
در انفاق، انسان از اموال خود در راه خدا و کمک به نیازمندان می‌گذرد و خداوند نیز پاداش بزرگی را، که همان رسیدن به حقیقت و برترین نیکوکاری‌هاست، برای انفاق‌کنندگان در نظر گرفته است.
انتهای پیام
