به گزارش ایکنا، تجلیل از مقام شامخ معلمان، اساتید و افرادی که برای ترویج قرآن و عترت، زحماتی را متقبل شدهاند، وظیفهای است که نمیتوان از آن شانه خالی کرد. بزرگداشت و بیان آثار و رفتار این افراد نه تنها قدردانی کوچکی از زحمات بیشائبه آنان است، بلکه برای نسل فعلی و جوانان این مرزوبوم آموزنده و راهگشاست؛ کسانی که عمری را بدون چشمداشت به آموزش و ترویج کلام وحی گذراندهاند و به حق نام خادمالقرآن بر آنان نهادهاند. برخی از این بزرگان چهره در خاک کشیدهاند که نگاه کوتاهی به زندگی آنها خواهیم داشت. مرحوم محمدباقر بهبودی از جمله این افراد است.
محمدباقر بهبودی در 1308 دیده به جهان گشود. از سال 1327 تحصیلات مذهبی را به طور تماموقت شروع كرد. در سالهای نخستین تحصیلش آثاری چون شرح بر صمدیه و عوامل ملامحسن، قاطع البرهان فی علم المیزان، اسلوب جدید در شناسایی تجوید، میثم تمار و آیین دوستی و مردمداری را تا سال ۱۳۲۷ تألیف کرد.
بیشتر بخوانید:
در سال ۱۳۳۳ به قم و سپس به نجف مسافرت کرد و در ۱۳۳۵ به مشهد بازگشت. در ۱۳۳۷ به تهران آمد و تصحیح، مقابله، تحقیق و تألیف کتب را آغاز کرد.
از استادان محمدباقر بهبودی میتوان استاد ادیب محمدتقی نیشابوری، حجتالاسلام سیداحمد یزدی، حجتالاسلام حاج سیدهاشم قزوینی، حجتالاسلام دامغانی، آیتالله خمینی(ره)، آیتالله خویی و آیتالله حكیم را نام برد.
محمدباقر بهبودی از سال 1337 كه به تهران منتقل شد به تصحیح و تحقیق كتابهای خطی و چاپی پرداخت. اولین كارش تصحیح جلد هفتم تفسیر المیزان بود كه تا جلد بیستم، آخرین جلد، ادامه یافت. به گفته خودش، در آن هنگام، كارش چندان مورد توجه و علاقه و اعتماد مؤلف قرار گرفت كه رخصت یافت به حك و اصلاح ادبی آن نیز بپردازد.
به موازات تفسیر المیزان به تصحیح بحارالانوار پرداخت و از جلد هفدهم تا آخرین مجلد ـ غیر از دو جلد 77 و 78 ـ همه مجلدات با تصحیح وی و اشراف و نظارت بر متن كتاب و احیاناً حك و اصلاح تعلیقه دیگران پایان گرفت.
مرحوم محمدباقر بهبودی از سنین میانسالی تا آخر عمر خود در منزل شخصیاش به طور رایگان و مشتاقانه پذیرای طالبان علوم اسلامی بود. وی در 21 بهمن 1393 در 85 سالگی دار فانی را وداع گفت.
ایشان در سال 1386 در همایش تكریم و تجلیل از خادمان برگزیده قرآن از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان یكی از خادمان قرآن كریم در عرصه پژوهش معرفی شد و مورد تجلیل قرار گرفت.
انتهای پیام