بانوی محجبه فلسطینی ـ آمریکایی و یک پیروزی تاریخ‌ساز

به گزارش ایکنا به نقل از Middle East Monitor، رومن پس از مدتی به عنوان مدیر ارتباطات در گروه حقوق مدنی شورای روابط آمریکای ـ اسلامی (CAIR) در حوزه سیاست محلی کار کرده و اوقات فراغت خود را به سازماندهی محلی با پروژه رأی‌دهندگان مسلمان جورجیا اختصاص داده است؛ مبارزه برای برابری دینی، حقوق مدنی مسلمانان و جوامع به حاشیه رانده شده در این ایالت.

بر اساس تحلیلی که توسط CAIR همراه با Jetpac(سازمان غیرانتفاعی متمرکز بر افزایش حضور سیاسی مسلمانان در ایالات متحده) منتشر شده است،‌ مسلمانان آمریکایی حداقل 83 کرسی در این انتخابات میان‌دوره‌ای در حوزه‌های محلی، ایالتی و فدرال به دست آورده‌اند. این بیش از رکورد قبلی 71 کرسی است که CAIR و Jetpac در سال 2020 گزارش دادند.

این نماینده حزب دموکرات در رابطه با تلاش خود برای خدمت در مجلس قانونگذاری جورجیا می‌گوید: این تلاشی سخت، رؤیایی بود. من با اسلام‌هراسی شدید و حتی تهدید به مرگ مواجه شده‌ام، اما این امر(انتخاب به عنوان نماینده) از لحاظ شخصی و حرفه‌ای تحمل‌پذیری مرا بیشتر کرد.

رومن می‌گوید: جالب‌ترین بخش این بود که همه اینها به خاطر نام من است. وقتی برگه تبلیغاتی را که نامم روی آن چاپ شده بود، تحویل و (برای تبلیغات) روی درهای خانه‌ها زدم، دیگر خودم نبودم، بلکه به عنوان یک نامزد می‌رفتم تا بگویم،‌ اینجا هستم تا به نگرانی‌های شما گوش دهم و این برای من بسیار متفاوت است.

همه چیز تصادفی شروع شد

بر اساس تجزیه و تحلیل انجام شده توسط CAIR، تقریباً 150 مسلمان آمریکایی در سال جاری برای انتخابات نامزد شده‌اند. در بین آنها 51 نامزد قانونگذاری ایالتی در 23 ایالت و حداقل 83 کرسی در انتخابات میان‌دوره‌ای اخیر محلی، ایالتی و فدرال به دست آورده‌اند.

رومن که برنامه وی شامل گسترش دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، پوشش نیازهای سلامت روان افراد ناراضی از خدمات و افزایش بودجه آموزش در ایالت بود، توانست با موفقیت در انتخابات بر جان چان، رقیب جمهوری‌خواه خود، پیروز شود. او نماینده منطقه 97 شمال غربی آتلانتا خواهد بود.

با این حال، سرگرم‌کننده‌ترین بخش در مورد پیروزی رووا، شروع تصادفی و شگفت‌انگیز آن است، زیرا این سیاستمدار 29 ساله هرگز قصد نداشت در این دوره از انتخابات نامزد شود.

او می‌گوید: «همیشه فکر می‌کردم نقش من در این فضا در پشت صحنه است، مانند تمرکز بر ارتباط با مردم و نه به عنوان کسی که نامش در برگه رأی است. نه فقط مسلمانان و فلسطینی‌ها، بلکه منطقه ما که برای مدت طولانی واقعاً صدایی در دولت نداشته است.»

او قبل از اینکه متوجه شود، خانواده، دوستان و اعضای جامعه از هر گوشه و کناری مشتاق پیوستن به کمپین‌های او و به اشتراک گذاشتن ابتکارات او بودند و وادارش کردند تا نامزد انتخابات شود.

او به شوخی گفت: «غذای مادرم است که همه را درگیر خود کرده است. شوخی نمی‌کنم، اگر به عقب برگردم و بررسی کنم که چه روزهایی بیشترین داوطلب را داشتیم، حاضرم شرط ببندم که روزهایی بوده که مادرم برای ما غذا می‌پخت. اما فکر می‌کنم این یک مثال بسیار زیبا است از اینکه چگونه هر یک از ما نقشی در این امر داریم، حتی اگر خود را فردی باهوش در مسائل سیاسی نمی‌بینید، با آوردن هر استعدادی که دارید در این فضا نقش دارید. کمپین‌ها به این نیاز دارند.»

رومن خاطرنشان کرد که آنها با هم به درب بیش از 15 هزار خانه رفتند، 75 هزار پیامک فرستادند و 8 هزار تماس تلفنی برقرار کردند. علاوه بر این، 40 درصد از این داوطلبان قبلاً هرگز در مبارزات سیاسی شرکت نکرده بودند.

رومن که در شهر امان اردن از پدر و مادری فلسطینی به دنیا آمده، حدود یک ماه قبل از 11 سپتامبر به همراه خانواده خود به ایالات متحده مهاجرت کرد و بلافاصله قربانی قوانین نظارتی و پلیسی آن شد.

این نامزد انتخابات گفت: معلم دبیرستانی داشتم که مرا از کلاس بیرون کشید تا از من بازجویی کند و مطمئن شود که من و خانواده‌ام عضو هیچ سازمان تروریستی نیستیم، فقط به این دلیل که او شنیده بود که من فلسطینی هستم. این نشان‌دهنده ترس است و بی‌اعتمادی که وجود دارد.

چنین تجربیاتی نقش مهمی در جرقه زدن عزم و صدای او برای دعوت به اقدام و تغییر داشت. او از آن زمان از دانشگاه Oglethorpe در جورجیا فارغ‌التحصیل شد، جایی که به عنوان رئیس انجمن دانشجویی خدمت و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته سیاست عمومی در مدرسه مک کورت دریافت کرد.

او بر اساس سال‌ها مشاهدات و تجربه‌اش در جنبش‌های مردمی، خاطرنشان کرد که چگونه مردم به دلیل کمبود پول، زمان و انرژی، از ایده ایجاد تغییر برای خود عقب می‌نشینند.

با این حال، رومن خاطرنشان کرد مردم روند سیاسی را به ضرر خود نادیده می‌گیرند و سپس هر روز عواقب این تصمیمات را متحمل می ‌شوند.

بنابراین اولویت او توانمندسازی اطرافیانش از طریق تشویق مشارکت در سیاست و رساندن صدای آنها به میز تصمیم‌گیری است.

او می‌گوید: برای مدت طولانی، بسیاری از صداها به دلیل نحوه تنظیم سیستم نادیده گرفته شده‌اند که بسیاری از مردم تصور می‌کنند برای تأثیرگذاری باید همیشه زمان، انرژی و پول داشته باشید. بنابراین، واضح‌تر از هر زمان دیگری مشخص شده که اگر می‌خواهیم چیزی را تغییر دهیم، چه مربوط به سیاست‌ها باشد یا به دنیای اطراف ما و خدمات دولتی که مردم به آن‌ها وابسته هستند، ضروری است که صداهای بیشتری مانند صدای من وجود داشته باشد.

ترجمه: محمدحسن گودرزی