نقش احسان در کاستن کینه + فیلم

سعید بیابانکی، شاعر و پژوهشگر ادبی در سومین برنامه چشمه حکمت ایکنا که به مناسبت ماه مبارک رمضان تهیه شده در ابتدا فرارسیدن سال 1402 خورشیدی و آغاز بهار قرآن را تهنیت و تبریک گفت و به خواندن بهاریه‌ای از حافظ پرداخت.

نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی

که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش

که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

وی سپس با بیان آنکه در این قسمت بنا دارد درباره جایگاه احسان در ادبیات کهن فارسی سخن بگوید به این مهم اشاره کرد که صفت احسان در آثار بسیاری از شاعران و ادیبان عارف ایران‌زمین به چشم می‌خورد.

بیابانکی در ادامه افزود: احسان در لغت، عملی است که شایسته است انجام گیرد از خیر و در شریعت احسان این است که خدای را عبادت کنیم؛ به‌طوری‌که او را در عبادت ببینی، و اگر تو او را نبینی او تو را می‌بیند. احسان آن بُوَد که خدای را بپرستی چنان‌که گویی می‌بینی او را، اگر چنان نباشد که او را می‌بینی، دانی که او تو را می‌بیند.

مولانا در مثنوی در باب احسان و ویژگی‌های آن می‌گوید:

رو نگردانیم از فرمان تو

کفر باشد غفلت از احسان تو

گفت پیغمبر که حق فرموده است

قصد من از خلق، احسان بوده است

ور عدو باشد همی احسان نکوست

که به احسان بس عدو گشته است دوست

ورنگردد دوست کینه‌ش کم شود

زانکه احسان کینه را مرهم شود

مولانا در این ابیات می‌فرماید احسان و نیکوکاری از کینه دشمنان خواهد کاست. آن‌ها را در بهترین حالت به دوست تبدیل خواهد کرد و در بدترین حالت از کینه‌ آن‌ها کم می‌کند. احسان کنید و به دیگران خوبی کنید آن‌گونه که خدا فرموده است، آن‌گونه که پیامبر گفته و آن‌گونه که مولانا در مثنوی اشاره کرده است.