سعید بیابانکی، شاعر و پژوهشگر ادبی در چهارمین برنامه چشمه حکمت ایکنا که به مناسبت ماه مبارک رمضان تهیه شده، با بیان آرزوی قبولی طاعات و عبادات ایرانیان روزهدار گفت: پیش از این بهاختصار در قسمت قبل، در خصوص فضیلت ارزشمند احسان در ادبیات عرفانی ایران صحبت کردیم. در این مجال ابیاتی را از دیوان شمس تبریزی سروده مولانا جلالالدین محمد بلخی قرائت میکنم که ناظر بر همین معرفت ارزشمند، یعنی احسان است.
خداوندا به احسانت، به حق نور تابانت
مگیر آشفته میگویم که دل بیتو پریشانست
روشن کن استارگان، چارهگر بیچارگان
بر بنده او احسان کند، هم بنده را تحسین کند
دستوپا و پر و بالِ دل من منتظرم
تا که عشقش چه کند، عشق جز احسان چه کند
در آن گلهای رخسارش همی غلتید روزی دل
به گفتم چیست؟ گفتا، همی غلتم در احسانش
لیک تو آب حیاتی همه خلقان ماهی
از کمال کرم و رحمت و احسان تو مرو
گریزان درد و دارو در پی تو
زهی لطف و زهی احسان و دارو
در احسان سابق است آن شه، به وعده صادق است آن شه
اگر نه خالق است آن شه، تو را از خلق نَربُودی
ز بس احسان که فرمودی، چنانم آرزو آمد
که موسی چون سخن بشنود، در میخواست دیداری
ابیاتی که قرائت شد تماماً از دیوان شمس تبریزی است و بازتابدهنده آن مهم است که مفهوم احسان چه در مثنوی و چه در دیوان شمس به کرات مورد عنایت حضرت مولانا بوده است.
انتهای پیام