گناه هیچ هماهنگی با فطرت انسان ندارد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)،  به نقل از روابط عمومی مجموعه فرهنگی سرچشمه، جلسه دیگری از سلسله جلسات شرح صحیفه سجادیه، توسط حجت‌الاسلام والمسلمین حاج‌علی‌اکبری، عصر روز دوشنبه، یکم اردیبهشت در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی(سرچشمه) برگزار شد.
براساس این گزارش، حاج‌علی‌اکبری در بخش اول سخنان خود با مروری بر مباحث جلسه گذشته، گفت: موضوع سخن در جلسه قبل، گزارشی از دعای 39 «صحیفه سجادیه»  در مقام طلب عفو از درگاه خداوند متعال بود. کسی که این دعا را می‌خواند در مقابل فعلی که به نام ظلم به دیگران انجام شده است، در درون خود نیاز به عفو را احساس خواهد کرد. حضرت سجاد(ع) در این دعا از خداوند طلب عفو و گذشت می‌کند و می‌فرماید: «خداوندا، من از تو چیزی می‌خواهم که اگر به من بدهی چیزی از خزانه تو کم نمی‌شود و از تو می‌خواهم چیزی را از من بگیری که برای تو گرفتنش کار سختی نیست. خدایا، به من خودم را بده، من خودم را گم کرده‌ام، من را به خودم برگردان و گناهانم را از من بگیر» همچنین دریافتیم که حضرت در این دعا یک تغییر نگرش نسبت به عفو ایجاد کرده است.
گناه، هیچ هماهنگی با فطرت انسان ندارد
وی ادامه داد: در ادامه این مبحث و بررسی فراز دیگری از این دعای پر فیض، این سوال مطرح می‌شود که گناه با انسان چه می‌کند؟ حضرت سجاد(ع) در پاسخ به این سوال اینگونه پاسخ می‌دهد که «گناه بین ما و خودمان فاصله می‌اندازد» آنچه که در انجام گناه اتفاق می‌افتد چیزی بسیار خطرناک و بسیار پیچیده است و آن، بیگانه شدن از خویشتن است. گناه هیچ هماهنگی با فطرت انسان ندارد. خداوند فطرت انسان را بر اساس بندگی بنا نهاده است. طبع، خلق و طبیعت انسان از ظاهر تا باطن، از جسم تا روان بر پایه بندگی سرشته شده است. ما در مواجه با گناه به خدا پناه می‌بریم. گناه فطرت انسان را مسموم می‌کند و عفو، بازگرداندن خود انسان به خودش است. همانطور که حضرت هم فرموده است: «خداوندا من را به خودم بازگردان. خدایا من خودم را فروخته‌ام، من را برای خودم نگه‌دار» این تعابیر در قرآن با کلماتی متفاوت بیان شده است.
گناه هنگامی اتفاق می‌افتد که ضلالت وجود دارد
رئیس ستاد رسیدگی به امور مساجد، ادامه داد: تعابیر ظریفی در خصوص انجام گناه وجود دارد. انسان در موقع گناه، خودش را گرو می‌گذارد. یعنی خودش را از دسترس خارج می‌کند. علت گناه کردن این است که من خودم را نشناخته‌ام. گناه هنگامی اتفاق می‌افتد که ضلالت وجود دارد. سودمند‌ترین شناخت در انسان خود‌شناسی است. هرگاه خودت را بشناسی در واقع موفق به شناخت او (پروردگار) شده‌ای. همچنین نباید هیچگاه از خویشتن غافل شد. بسیار طبیعی است انسان وقتی چیزی را گم کند سعی کند به دنبال آن برود. حضرت علی(ع) می‌فرماید: «بعضی‌ها خودشان را گم کرده ولی به دنبال خویشتن نمی‌گردد. من تعجب می‌کنم که چرا به دنبال خودشناسی نمی‌رود و از احوال خویش غافل هستند»
انسان می‌تواند خدا را در وجود خود بیابد
این پژوهش‌گر حوزه دین در بخش پایانی این جلسه اظهار کرد: با بررسی ادامه این دعای پرفیض به یک باب جدید در مقام شیوه و نوع بخشش و چگونگی بیان آن می‌رسیم  که توسط حضرت بیان شده است. جایی که حضرت می‌فرمایند: «أَسْتَوْهِبُکَ یا إِلَهِی نَفْسِی الَّتِی لَمْ تَخْلُقْهَا لِتَمْتَنِعَ بِهَا مِنْ سُوءٍ؛ خداوندا، از تو می‌خواهم که مرا به من ببخشی؛ تو مرا نیافریدی تا با آن به سودی برسی  و یا زیانی از تو دور بشود». در این باب دو نکته بسیار مهم وجود دارد؛ ابتدا اینکه آن کسی که می‌خواهی به آن سودی برسانی در حال از بین رفتن است. دومین نکته جلوه‌گری حق با خلقت زمین و آسمان است. حضرت سجاد(ع) می‌فرمایند: «خداوندا تو خودت نفس مرا ساختی، قصد تو این بود که تو با ساخت این دنیا، خودت را به من نشان بدهی و اثبات کنی. تو خودت را در وجود من هم ثابت کردی». با نگاه دقیق‌تر در این باب می‌توان دید که انسان با آینه وجود خود می‌تواند خدا را هم در وجود خود بیابد. خدایا تو با خلقت من ، خودم را با من آشنا کردی.
یادآور می‌شود، سلسله جلسات «شرح صحیفه سجادیه»، دوشنبه هر هفته قبل از نماز مغرب و عشاء در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی(سرچشمه) به آدرس میدان بهارستان، نرسیده به چهارراه سرچشمه، انتهای خیابان صیرفی‌پور، برگزار می‌شود و شرکت در آن برای عموم علاقه‌مندان آزاد است.