نبود نوآوری، مشکل اصلی کرسی‌های آزاداندیشی علوم قرآنی است

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) حجت‌الاسلام والمسلمین سیدرضا مودب، عضو کمیسیون توسعه پژوهش و آموزش عالی کشور روزگذشته پنجشنبه 29 خرداد درباره روند کرسی های نظریه‌پردازی علوم قرآنی صحبت کرد و اظهار کرد: هیئت حمایت از کرسی‌های نظریه پردازی در راستای تاکیدات مقام معظم رهبری بر این موضوع، سال 1382 تاسیس شد.
وی ادامه داد: در سال 1387 کرسی علوم قرآن، حدیث و ادبیات عرب شکل گرفت و تا سال 1390، تعداد کرسی ها به 15 رسید. روند کار این کرسی ها از تابستان 1391 تا نیمه اول سال 1392 با رکود و توقف همراه بود، ولی با روی کار آمدن دولت جدید جان دوباره‌ای گرفت. البته همچنان به آن نظم مورد نظر در برقراری جلسات نرسیده ایم و 5 ماه است که هیچ کس جویای برگزاری این کرسی ها نشده است.
رئیس کرسی های نظریه پردازی علوم قرآن و حدیث بیان کرد: متاسفانه از ابتدای تاسیس این کرسی ها حتی یک مقاله هم مورد تایید رسمی کرسی های علوم قرآن و حدیث قرار نگرفت و مشکل اصلی آنها این بود که از عنصر نوآوری و ابتکار بی بهره بودند و مصداق روشن و واضح برای طرح خود ارائه نکردند.
وی افزود: این در حالی است که مشکل اصلی ما بر سر کمبود دانشجویان در سطوح عالی یا کمبود اساتید یا کمبود دانشکده های علوم قرآنی نیست. حتی در شهرهای مرزی استان های ایران نیز دانشجویان علوم قرآنی دکتری مشغول به تحصیل هستند با این وجود سهم تولید علم در رشته های علوم قرآنی بسیار ناچیز و غیرقابل ذکر است.
حجت الاسلام مودب یادآور شد: آیات قرآن کریم در جامعه ما هنوز کاربردی نشده است و به غیر از «و ان یکاد» و «آیةالکرسی»، به بقیه آیات توجه نمی شود. حتی توجه جامعه به این آیات نیز در راستای معنا و تدبر آن نیست، بلکه به خاطر خواص مربوط به چشم زخم و ... بیان شده از آنها است که مورد توجه عمومی در جامعه قرار گرفته اند.
وی تصریح کرد: کشورهای همسایه مانند آذربایجان رشد خوبی در زمینه پژوهش های دینی و قرآنی دارند. به طور مثال دانشکده مسکو دانشگاهی تاسیس کرده است که در آن علوم دینی تدریس می شود و از ترکیه، مالزی، عربستان برای آنها کتاب به زبان روسی ارسال می شود ولی آنها خواهان کتاب ها و معارف دانشگاه های ما هستند و ما نیز از این سو برای آنها هیچ قدمی برنداشتیم.
این عضو کمیسیون توسعه پژوهش و آموزش عالی کشور خاطرنشان کرد: شهر مسکو 15 میلیون نفر جمعیت دارد که سه میلیون نفر مسلمان و 800 هزار نفر شیعه دارد و فرصت بسیاری مناسبی برای رشد معارف اسلام در این اماکن مهیا شده است که متاسفانه اساتید علوم قرآنی ما از این ظرفیت عظیم غافل هستند.