طلاب نباید تنها به تحصیل در حوزه اکتفا کنند

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، آیت‌الله العظمی جوادی آملی امروز 24 اسفندماه، در درس تفسیر خود در مسجد اعظم با اشاره به آیه شریفه «الیوم نختم علی افواههم» گفت: ما دو نوع حرف زدن داریم؛ یکی حرف زدنی که دهان در هنگام آن باز است و دیگری حرف‌زدنی که زبان نیز مانند سایر اعضاء و جوارح سخن می‌گوید و آن مربوط به قیامت است و زبان نیز مانند سایر اعضاء علیه خود فرد حرف می‌زند.

وی اظهار کرد: قرآن و کتاب اعمال انسان نیز در قیامت وقتی که بر دهان مهر زده می‌شود به سخن در می‌آیند و مانند سند گویایی برای انسان عمل می‌کنند که البته حرف زدن کتاب هم می‌تواند مجازی و هم می‌تواند واقعی باشد.

آیت‌الله جوادی آملی با اشاره به تفاوت میان «نکتب» و «نستنسخ» بیان کرد: نکتب به نوشتن در عربی گفته می‌شود اما استنساخ نسخه‌برداری کردن است و اعمال انسان نیز از سوی ملائکه نسخه‌برداری می‌شود.

این مفسر قرآن عنوان کرد: همین مسئله را بسیاری از مفسران مانند زمخشری، فخررازی و شیخ طوسی و ... متفتن نشده و با صراحت کامل نیاورده بلکه این دو را یکی گرفته‌اند.

وی با بیان اینکه خداوند علم به ممتنع علی فرض وجود نیز دارد، افزود: در قیامت بساط دنیا برچیده می‌شود و رجوع عده‌ای که تقاضای برگشت به دنیا را دارند ممکن نیست زیرا دیگر دنیایی وجود ندارد که بخواهند برگردند و حتی با فرض برگشت نیز همین وضعیت امروز را دارند.

این مرجع تقلید با بیان اینکه نسخه همه اعمال در نزد فرشته‌ها نسخه‌برداری شده است تصریح کرد: انسان هر کاری انجام دهد از بین رفتنی نیست و در قیامت حاضر می‌شود و کوچک و درشت آن نیز فراموش نشده است.

این مفسر قرآن حسن فاعلی و حسن فعلی را دو عامل پذیرش اعمال برشمرد و عنوان کرد: با فقدان یکی از این دو انسان با مشکل روبرو خواهد شد البته کسانی که مومن و مسلمان هستند ولی حجت بالغه به آنان نرسیده است مانند برخی از مردم در برخی کشورها مانند چین این افراد جزء مقصران قرار می‌گیرند زیرا برخی از اینها جز لا اله الا الله از اسلام چیز دیگری نمی‌دانند و اگر بخواهند جهنم بروند باید حجت بالغه الهی بر آنان رسیده باشد.

وی ادامه داد: به همین دلیل فرموده‌اند که خدا از مردم هیچ تعهدی نگرفته است مگر قبل از آن از علما تعهد گرفته باشد که مردم را بیاموزند و وجوب تعلیم به این دلیل است.

این مفسر اظهار کرد: طلاب حوزه علمیه نباید در حوزه بمانند و اگر بمانند و جوانان به علت نرسیدن حجت بالغه به آنان دچار مشکلات و انحراف شوند مسئولیت خواهند داشت و باید به تبلیغ دین مشغول شوند و کوتاهی صورت نگیرد.