سبک تفسیر قرآن در نهج‌البلاغه، متمرکز بر هدایت است
گروه دانشگاه: عضو هیئت علمی دانشگاه قرآن و حدیث، در نشست «سبک تفسیر قرآن در نهج‌البلاغه» که در نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم برگزار شد، سبک تفسیر قرآن در نهج‌البلاغه را متمرکز بر هدایت دانست.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، نشست«سبک تفسیر قرآن در نهج‌البلاغه» در نهمین شب برپایی بیست و چهارمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن به همت دانشگاه قرآن و حدیث در سالن نشست‌های بخش دانشگاهی برگزار شد.
در ابتدای این نشست، رسول حسن‌زاده، مداح اهل بیت، به مناسبت ولادت امام حسن مجتبی(ع) به مولودی خوانی پرداخت و در ادامه نیز حامد شریعتی‌نیاسر، عضو هیئت علمی گروه نهج‌البلاغه دانشگاه قرآن و حدیث به بیان نکاتی در باب سبک تفسیر نهج‌البلاغه از قرآن کریم پرداخت.
وی با بیان توضیحاتی در باب‌نهج البلاغه گفت: امیرالمؤمنین کسی است که به تصریح قرآن مصداق آیه مباهله، نفس و جان پیامبر بر شمرده شده است و انس ایشان با پیامبر(ص) بر کسی پوشیده نیست؛ بنابراین همانگونه که پیامبر(ص) مفسر و مبین قرآن است، سخنان علی(ع) نیز تفسیرکننده قرآن است و نهج‌البلاغه نیز بنا بر آنچه در آن آمده، مبین و تفسیرکننده قرآن است و این ارتباط به حدی تنگاتنگ است که نهج‌البلاغه را برادر قرآن می‌دانند.
شریعتی‌نیاسر، در ادامه با بیان تفاوت‌های «سبک» و «روش» افزود: سبک به مفهوم روح حاکم بر سخن است و سبک تفسیری نیز یعنی روح حاکم بر تفسیر قرآن؛ از این‌رو روح حاکم بر تفسیر قرآن در نهج‌البلاغه منحصر به فرد است و با تمام سبک‌های تفسیری تفاوت دارد.
وی عنوان کرد: سبک تفسیر قرآن در نهج‌البلاغه متمرکز بر امری به نام هدایت است و بر اساس هدایت شکل می‌گیرد؛ روح حاکم بر بیانات امیرالمومنین نیز همانند قرآن کریم، بحث هدایت است و کسانی از این هدایت برخوردار می‌شوند که با تقوا هستند. قرآن می‌فرماید، کسانی که از این هدایت استفاده کنند، هدایت بر ایشان افزون خواهد شد و کافران که بی‌بهره از این هدایت‌اند مشمول خسران می‌شوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه قرآن و حدیث اظهار کرد: متأسفانه جنبه هدایت قرآن را فراموش کرده‌ایم، حال آنکه قرآن کتاب هدایت است و نه کتابی تزیینی که آن را تنها در مراسم‌های خاص استفاده کنیم. روح حاکم بر قرآن هدایت است و پیامبر(ص) نیز در تفسیر آیات قرآن همواره نگران موضوع هدایت است. ایشان زمانی که امام علی(ع) را به منظور تبلیغ اسلام به یمن می‌فرستند، اولین توصیه‌ای که به حضرت علی(ع) می‌کنند این است که در هدایت مردم آن سرزمین بکوشند.
وی گفت: در نهج‌البلاغه آیات مختلفی از قرآن کریم همچون آیات، اعتقادی، اخلاقی ـ تربیتی، سیاسی ـ حکومتی، احکام عبادی و ... مورد توجه قرار گرفته است، برای مثال اولین بحث اعتقادی که موضوع توحید است که نمونه بارز آن در قرآن سوره توحید است؛ امیرالمومنین در پاسخ به چیستی توحید، می‌فرمایند، توحید یعنی آنکه خداوند را به وهم خویش نیاورید و بدانید خداوند از هر آنچه در ذهن دارید برتر و بالاتر است که اگر اینگونه باشید توحید در وجود شما وجود دارد. ایشان همچنین در مورد عدل می‌فرمایند، عدل یعنی اینکه هیچگاه خداوند را متهم نکنید. در جایی از حضرت امیر(ع) سوال کردند که عدل و انصاف چیست و ایشان پاسخ دادند، عدل یعنی اینکه در همه جنبه‌ها و همه حال انصاف داشته باشید و یک جنبه انصاف این است که خداوند را متهم نکنید.
