اصرار؛ از رموز استجابت دعا/ خدایا بهره فراوان از نوافل عطا فرما

به گزارش ایکنا؛ دیگر روزها را نباید شمرد؛ اکنون باید به ثانیه‌ها و لحظه‌ها دل خوش کرد. رمضان در حال اتمام است و اگر تاکنون فیضی نبرده‌ایم، باید ثانیه‌ها را غنیمت بدانیم. خداوند برای بهره بردن از ثانیه‌ها هم وسایلی قرار داده که شناخت آنها به ما کمک می‌کند تا دست خالی بیست و هشتمین روز رمضان را سپری نکنیم.

در دعای روز بیست‌و‌هشتم ماه رمضان از خدا می‌خواهیم:

«اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّی فِیهِ مِنَ النَّوَافِلِ وَ أَکْرِمْنِی فِیهِ بِإِحْضَارِ الْمَسَائِلِ وَ قَرِّبْ فِیهِ وَسِیلَتِی إِلَیْکَ مِنْ بَیْنِ الْوَسَائِلِ یَا مَنْ لاَ یَشْغَلُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّین؛ ای خدا در این روز مرا از اعمال نافله و مستحبات بهره وافر عطا فرما و به حاضر و آماده ساختن مسائل در حقم کرم فرما و وسیله مرا بین وسایل و اسباب به سوی حضرتت نزدیک‌ساز ای خدایی که سماجت و الحاح بندگان تو را باز نخواهد داشت(به خود مشغول نکند)».

پیام اول: بهره وافر از اعمال نافله و مستحبات

«نوافل»، جمع نافله است. نافله از ریشه لغوى «نَفل»، به معناى زیادى و افزایش است. «نوافل» یعنى نمازهاى مستحبى، که زیاده از واجبات و فرایض است. هر عمل خوب و مستحبى که انجامش واجب و الزامى نباشد و بالاتر از حد تکلیف الزامى باشد، «نوافل» است. بهره‏‌اى که انسان از انجام کارهاى استحبابى و فوق برنامه می‌برد، در جهت حفظ بیشتر واجبات است.

وقتى کسى بیش از مقدار واجبات، تکالیفى را هم که الزامى نیست ولى انجامش خوب است انجام دهد، این نشان‌دهنده علاقه و کشش او به طاعات و حسنات است، به نحوى که حتى خارج از تکلیف شرعى واجب، محبت صالحات، او را به عمل نیک وامى‏‌دارد.

بهره بردن از نوافل: برای بهره‌وری از نوافل، قرآن کریم راهکاری را نشان می‌دهد و آن اینکه: «وَ مِنْ الْلَیْلِ فَتَهَجَّدَ بِهِ نَافِلَةٍ لَکَ عَسَی أنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَاماً مَحْمُوداً؛ پاسی از شب را از خواب برخیز و قرآن و نماز بخوان، این یک وظیفه اضافی برای توست، تا پروردگارت تو را به مقامی درخور ستایش برانگیزد».

پیام دوم: اجابت خواسته‌ها

یکی از صفات خدای متعال قَاضِی الْحَاجَات است و از صفات انسان سراپا فقر، نیازمندی و حاجتمندی، لطف و کرم خدای متعال به این است که از سر بنده‌نوازی و بنده‌پروری به نیازهای او رسیدگی کند و حاجاتش را برآورد و چون بنده‌اش روی نیاز به سوی او آورد، او را دست خالی از پیشگاه خود نراند. کسی که برای طلب حاجت و نیاز به سوی بی‌نیاز می‌رود، باید بداند که تنها در جهان هستی خداوند است که بی‌نیاز مطلق است و همه نیازمند اویند، تنها او قادر است که نیازهای مخلوقاتش را برآورد، لذا با حسن ظن و اطمینان به اجابت، در خانه او را با اصرار بکوبد و دعا کند، و حوائجش را بخواهد و به او بگوید: «و أکْرِمْنِی فِیهِ بِأحْضَارِ الْمَسَائِلِ؛ ای کریم به اجابت خواسته‌ها و برآوردن حاجاتم بر من کرامت فرما».

پیام سوم: بهترین و نزدیک‌ترین وسیله

وسیله به معنی تقرب جستن و یا چیزی است که باعث تقرب شده و یا نتیجه‌ای که از تقرب حاصل می‌‌شود. بدین ترتیب وسیله مفهوم بسیار وسیعی دارد که هر کار نیک و شایسته‌ای را شامل می‌شود و هر صفت برجسته در مفهوم آن درج است، زیرا همه اینها موجب قرب پروردگار است. از امیرالمؤمنین علی(ع) روایت شده که آن حضرت فرمود: همانا بهترین چیزی که انسان‌ها می‌توانند به آن به خدای سبحان نزدیک شوند، ایمان به خدا و ایمان به پیامبر(ص) و جهاد در راه خداست، که جهاد قله بلند اسلام و یکتا دانستن خدا براساس فطرت انسانی است.

قرآن کریم نیز خطاب به مؤمنین می‌فرماید: «یَاأیُّهَا الّذِینَ امَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَابْتَغُوا إِلَیهِ الْوَسِیلَةَ وَ جَاهَدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، پرهیزکاری پیشه کنید و وسیله‌ای برای تقرب به خدا، انتخاب نمایید و در راه او جهاد کنید، باشد که رستگار شوید.» در این آیه از مؤمنان خواسته شد تا برای رسیدن به رستگاری و فلاح سه کار را انجام دهد: 1ـ تقوای الهی را پیشه خود سازد. 2ـ برای تقرب به خدا وسیله‌ای انتخاب کند. 3ـ در راه خدا جهاد و تلاش کند.

مصادیق وسیله: وسیله هر چیزی است که انسان را به خدا نزدیک می‌کند و مؤمن باید در طلب آن باشد. در روایات مصادیق فراوانی برای وسیله ذکر شده است که به نمونه‌هایی از آن اشاره می‌شود:

1. اطاعت خدا و اجرای فرمان‌های الهی: علی(ع) در نهج‌البلاغه در خطبه 110 فرمود: بهترین چیزی که به وسیله آن می‌توان به خدا نزدیک شد ایمان به خدا و پیامبر اوست.

2. قرآن: امام سجاد(ع) در دعای 42 صحیفه سجادیه که به عنوان دعای ختم قرآن خوانده می‌شود فرمودند: خدایا قرآن را برای ما وسیله‌ای برای رسیدن به شریف‌ترین منزل‌های کرامت قرار ده و نردبانی که با آن به محل سلامت صعود و عروج کنم و سببی که با آن در عرصه قیامت نجات پیدا کنم و وسیله‌ای قرار ده تا با آن بر نعمت خانه اقامه یعنی قیامت قدم بگذارم.

3. امامان معصوم و اهل‌بیت: یکی از مصادیق بارز وسیله برای تقرب به خداوند، انبیا و اهل‌بیت هستند که روایات ما بر این امر تأکید دارد.

پیام چهارم: پافشاری بر خواسته‌ها در دعا

یکی از صفات ذاتی خداوند متعال علم است که صفت سمیع بودن و بصیر بودن از آن ناشی می‌شود و خداوند چون عالم مطلق است و بر همه چیز علم دارد، لذا ندای همه نیایشگران و ضجه و ناله همه حاجتمندان را می‌شنود و چون بر هر کاری قادر است و قدرتی جز او نیست، بر برآورده کردن تمام حاجات نیازمندان نیز قادر خواهد بود به بیانی دیگر، این عبارات و خواندن خداوند با این اسما و صفات به جهت اصرار ورزیدن در طلب و خواسته است که اصرار و سماجت در طلب حاجت یکی از رموز استجابت دعا شمرده شده است. خداوند، نداى این همه بندگان را در هرجا مى‏‌شنود و دعاى همه را، به هر زبانى سمیع و مجیب است، اما پاسخ یک دعا و ندا او را از دیگر نیازها و رازها و دعاها باز نمى‏‌دارد. این از ضعف ماست که اگر به کارى مى‏‌پردازیم از کارهاى دیگر باز مى‏‌مانیم. در دعاى «جوشن کبیر»، بند (99) مى‏‌خوانیم: «اى خدایى که شنیدنى او را از شنیدن دیگر مشغول نمى‏‌کند، اى خدایى که کارى او را از کار دیگر باز نمى‏‌دارد، اى خدایى که سخنى او را از سخن دیگر باز نمى‏‌دارد، اى خدایى که سؤالى او را از سؤال دیگر به اشتباه نمى‏‌اندازد، اى خدایى که چیزى او را حاجب از چیز دیگر نیست. ای خدایى که اصرار اصرارکنندگان او را ملول و ناراحت نمى‏‌کند...».

برگرفته از کتاب «۱۲۰ نکته و پیام از ادعیه ماه مبارک رمضان» نوشته حجت‌الاسلام روح‌الله بیدرام.

انتهای پیام