تفسیق و تکفیر بی مورد پایه‌های امت اسلامی را می‌لرزاند

به گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، اول آبان ماه، در ادامه مباحث تفسیری سوره مبارکه «نور» که به صورت اینترنتی برگزار می‌شود، گفت: آیه 12 سوره نور«لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيْرًا وَقَالُوا هَذَا إِفْكٌ مُبِينٌ» به ماجرای عایشه مرتبط است که عبدلله بن ابی سلول به همراه سه نفر دیگر به او تهمت زنا زدند و قصد داشتند تا از پیامبر هتک حرمت کنند ولی به تعبیر قرآن این برای خود آنان بد و برای پیامبر خیر است.

وی با بیان اینکه این ماجرا تاریخی است ولی نتیجه‌گیری آن فراتاریخی است، افزود: قرآن کریم در اینجا از زنان و مردان مؤمن به شدت گلایه و آنان را سرزنش کرده است که چرا وقتی شما این ماجرا را شنیدید ظن و گمان خیر به خودتان نبردید.

آیت الله هادوی تهرانی اضافه کرد: در اینجا از تعبیر بِأَنْفُسِهِمْ استفاده کرده یعنی چرا شما به خودتان گمان خیر نبردید؛ نفرموده چرا به پیامبر(ص) و عایشه خوش‌گمان نبودید؛ شیخ طوسی در توجیه این مسئله بیان کرده که مؤمنان بسان یک پیکر واحد هستند و اگر برای یکی از آنان اتفاقی رخ دهد و یا نسبت بدی به یکی از آنان داده شود و شما به او ظن می‌برید گویا به خودتان ظن بد می‌برید و اگر ظن خوب ببرید گویا به خودتان ظن خوب برده‌اید.

استاد تفسیر حوزه علمیه تصریح کرد: زنان و مردان مؤمن در منظر قرآن، یک جان هستند و چیزی که مصلحت یکی است برای بقیه مصلحت و چیزی که برای بقیه ضرر است برای همه ضرر است؛ ای کاش ما قدری به این مفهوم قرآنی نزدیک می‌شدیم و می فهمیدیم که اگر در جامعه نسبت به یکدیگر تخریب و بدبینی ایجاد کنیم در واقع به خودمان ضربه وارد می‌کنیم.

وی اضافه کرد: این، آیه قرآن است، روایت نیست که در سند آن تردید ایجاد کنیم؛ چیزی نیست که اختلافی باشد بلکه ظاهر صریح آیه است که چرا ظن خیر نبردید و چرا نگفتید که این بهتان و افک مبین و آشکار است؛ قرآن سرزنش کرده که چرا وقتی نسبتی به کسی داده می‌شود از آن(شخص مورد اتهام) دفاع نمی‌کنید زیرا در این صورت اگر کار بدی را به ما هم نسبت بدهند دیگران هم از ما دفاع نخواهند کرد و اعتبار همه افراد از چشم یکدیگر ساقط می‌شود.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه توهم است که فکر کنیم در این دعواهای اجتماعی فقط دشمنان ضرر می‌کنند، افزود: آیت‌الله مظاهری از قول آیت‌الله حائری نقل می‌کرد که من راضی هستم هر کسی غیبت مرا بکند مگر طلبه‌ها زیرا آنها اول انسان را جائز و واجب الغیبه کرده و از دایره ایمان خارج و بعد غیبت می‌کنند؛ بنابراین خدا نکند داستان تکفیر و تفسیق در سطح خود افراد خودی و در حوزه ایجاد شود که آتش به پایه‌های نظام و امت می‌زند؛ مراقب باشیم که چنین چیزی رخ ندهد.

وی افزود: از این آیه برداشت می‌شود که وقتی چنین نسبت‌هایی شنیدیم پیاز داغ آن را زیاد نکنیم و به فرد نسبت دهنده اعتراض کنیم و علیه او موضع شدید بگیریم که چرا چنین نسبت‌هایی می‌دهد.