تفاوت مراقبه در سنت عرفانی با مدیتیشن چیست + صوت

به گزارش ایکنا، به نقل از رادیو گفت‌وگو، حجت‌الاسلام سیدمحمد سادات‌منصوری در برنامه «سوفیا» درباره فلسفه و نورومدیتیشن، اظهار کرد: در 50 سال اخیر تنها اتفاقی که در این حوزه افتاده مانیتورینگ مغز است که توانسته با دستگاه‌های جدید تمام نواحی مغز را شناسایی کند.

به گفته سادات‌منصوری، تشریح حالات مختلف مغز و حالت مکاشفه از استدلال‌های مدیتیشن هستند و می‌تواند با آموزش تکنیک‌هایی، مکاشفه را القا می‌کند.

وی ضمن یاد کردن از جنبش‌های نوین دینی که ادعای به آرامش رساندن انسان را از راه‌های آسانتر دارند، تصریح کرد: با استفاده از راه‌های تشخیص حواس، می‌توان فهمید چیزهایی که انسان می‌بیند، تحت تأثیر مغز اوست و راه فهم مکاشفه صادق و کاذب در نتیجه گیری از مکاشفات مختلف و رسیدن به تناقض می‌باشد.

سادات‌منصوری مدیتیشن را یک سنت بودایی معرفی کرد و ضمن گلایه از اندیشمندان گفت: چرا فیلسوفان تنها به سراغ مدیتیشن می‌روند و به مسائلی مانند نماز کمتر توجه می‌کنند؟

او ادامه داد: در سنت عرفانی، تمرکز، مراقبه و سکوت درونی در جهت نزدیک شدن به خداوند وجود دارد و آرامش صرف مطرح نیست در حالی که با مدیتیشن آرامش، سکونت درونی، بهتر شدن در روابط اجتماعی و دیدن مکاشفه حاصل می‌شود اما این‌ها هدف نیستند و تنها فایده‌های مدیتیشن می‌باشند و در حالی که هدف انسان کامل شدن است، ممکن است با وجود این فایده‌ها، این هدف میسر نشود.

وی در بخش دیگری از گفت‌وگو، کنترل کردن خصوصیات ذهنی و بدنی توسط مغز را ادعای نوروساینتیفیک عنوان کرد و افزود: یکی از مشکلات فلسفی بزرگی که در عصب شناسی شناختی وجود دارد، مسئله جبر و پذیرش تحریکاتی روی مغز است که با جدی گرفتن جبر، شاهد از بین رفتن اخلاق خواهیم بود.

در ادامه فایل صوتی این سخنان را در چند قسمت می‌شنوید؛